Αφιερωμένο στις γυναίκες

Γράφει η Σοφία Κραββαρίτη

Γεννήθηκες επειδή κάποιοι το επέλεξαν. Μεγάλωσες δύσκολα. Ίσως σε αναδόχους, ίσως σε κάποιο ορφανοτροφείο, ίσως ούτε εκεί καν. Μπορεί οι δρόμοι να μετρούσαν τα βήματά σου, η νύχτα ν' άκουγε τους χτύπους της καρδιάς σου όταν φοβόσουν και γινόσουν ένα με τις σκιές. Μπορεί να κακοποιήθηκες μέσα στην οικογένειά σου και το δυνατό χέρι του τρόμου να σου έκλεινε σφιχτά το στόμα και να σφράγιζε κάθε σχισμή για να μην καταφέρει να τρυπώσει μέσα η ελπίδα. Ίσως να πεινούσες. Πολύ. Ίσως και να διψούσες για λίγη ανθρωπιά. Δεν την βρήκες, το ξέρω. Μάλλον χρειάστηκε να παλέψεις σκληρά για να ζήσεις, αλλά και ν' αποδείξεις την αξία σου. Σίγουρα παρενοχλήθηκες. Μπορεί και να συνεχίζεται, αλλά σ' έναν μη ιδανικό κόσμο, σου είναι δύσκολο να εναντιωθείς επειδή η επιβίωση είναι σκληρή. Ίσως να μεγαλώνεις μόνη σου παιδιά. Πόσο δύσκολο να είναι άραγε! Ατελείωτες ώρες αγωνίας, χιλιάδες βράδια αϋπνίας. Τα ρούχα σου μάλλον είναι φτωχικά. Η πλούσια καρδιά σου, δε σε ντύνει όμως, ούτε σε ταΐζει. Έχει χρειαστεί να παλέψεις για πολλά πράγματα στη ζωή σου και όχι πάντα πάνω σε ψηλά τακούνια.

Βέβαια έχει χρειαστεί να ισορροπήσεις και πάνω σε αυτά γέρνοντας προς τη σαπίλα, το ήξερες, όμως χρειάστηκε να το κάνεις. Σ' έκριναν πολλοί και οι περισσότεροι ήταν αυτοί οι ίδιοι που γύρευαν ευχαρίστηση και ηδονή στην αγκαλιά σου. Δεν πειράζει, εσύ ήξερες. Μόχθησες πολύ να μεγαλώσεις παιδιά, σύζυγο, τον ίδιο σου τον εαυτό, κουράστηκες με τη φροντίδα του σπιτιού, σ' εκαιγε ο ήλιος στα κτήματα και παραμέλησες πολύ τον εαυτό σου για να τα προλάβεις όλα. Απατήθηκες, έκλαψες, αναρωτήθηκες, δεν πήρες ποτέ απάντηση. Πήρες κιλά κι έγινες ενοχική. Ζούσες πάντα με το άγχος. Έπαθες κατάθλιψη. Σ' εγκατέλειψαν. Έζησες μόνη σου. Έκανες σεξ. Σε είπαν πόρνη. Έψαξες συντροφιά. Έκανες λάθη. Ίσως πολλά. Δεν πειράζει, δεν τους αφορά. Δεν είσαι μοιρολατρική. Εισαι γυναίκα. Ίσως μιας άλλης πραγματικότητας, δεν παύει όμως να είναι αληθινή. Σήμερα γιορτάζεις και εσυ. Χρόνια πολλά γυναίκα!