"Περισσότερο Αίμα" από τον Jo Nesbo

Next stop….Norway!! Μετά την Σουηδία και τον Jens Lapidus, είπα να μετακομίσω λογοτεχνικά λίγο πιο δίπλα και να διαβάσω ακόμα ένα μυθιστόρημα του Jo Nesbo που απολαμβάνει μια ιδιαίτερη δημοφιλία στην Ελλάδα. Το βιβλίο του «Περισσότερο Αίμα» αποτελεί τη συνέχεια, ή μάλλον τον επίλογο του «Αίμα στο Χιόνι».

Ο πρωταγωνιστής μας Ουλφ (ή τουλάχιστον έτσι μας συστήνεται σε αυτό το βιβλίο) μετά τα γεγονότα που περιγράφονταν στο «Αίμα στο Χιόνι» βρίσκεται κυνηγημένος από τον μεγαλύτερο έμπορο ναρκωτικών του Όσλο. Αβοήθητος και ολομόναχος στη ζωή καταλήγει σε ένα λαπωνέζικο χωριό στο βορειότερο άκρο της χώρας ελπίζοντας ότι τα ίχνη του θα χαθούν (αν και μάλλον ποτέ δεν έτρεφε ελπίδες ότι αυτό ήταν εφικτό). Με μόνα υπάρχοντα ένα πιστόλι και ένα σημαντικό χρηματικό ποσό αποδέχεται την ανέλπιστη βοήθεια μιας ντόπιας, η οποία μαζί με τον γιο της, φροντίζουν την εκκλησία του χωριού. Βρίσκει λοιπόν καταφύγιο σε ένα μισο-παρατημένο κυνηγετικό καταφύγιο στη μέση του πουθενά. Όμως, όπως και ο ίδιος περίμενε, το παρελθόν του τον ακολουθεί παντού και απειλεί να του στερήσει το μόνο πράγμα που δίνει νόημα στην ύπαρξή του....την αγάπη της όμορφης Λέα και του πανέξυπνου γιού της Κνουτ.

Jo Nesbo

Ο Nesbo πατώντας πάνω στην επιτυχία του πρώτου μέρους της διλογίας γράφει τον επίλογο της ιστορίας του πρωταγωνιστή μας σε ένα σύντομο και σχετικά άνευρο βιβλίο. Άνετα, θα μπορούσε να χωρέσει την ιστορία σε 50 σελίδες οι οποίες θα έμπαιναν στο πρώτο βιβλίο της σειράς. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αναλώνεται στην ανάπτυξη του ρομάντσου μεταξύ του Ουλφ και της Λέα αλλά και στην ιδιαίτερη σχέση που ανατπύσσει με τον γιο της Κνουτ. Και φυσικά, δημιουργεί μια προσμονή για τη στιγμή που οι εκτελεστές που τον ακολουθούν θα τον βρουν τελικά. Ένα σύντομο flashback μας εξηγεί πως ο Ουλφ βρέθηκε μπλεγμένος και κυνηγημένος και συνδέει το παρελθόν με το παρόν. Σίγουρα καλογραμμένο όπως οτιδήποτε γράφει ο Nesbo αλλά μέχρι εκεί. Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι «Λίγο περισσότερο αίμα» αφού αυτό ακριβώς είναι. Λίγη περιπέτεια, λίγο αισθηματισμός και αρκετή προσμονή που οδηγεί στην τελική σκηνή που μόνο ένταση δεν δημιουργεί.

Με ολίγην από θρησκευτικά δόγματα, αρκετή οικογενειακή βία και μια δόση από τη ζωή στον παγωμένο βορά, το «Περισσότερο Αίμα» διαβάζεται μεν ευχάριστα αλλά δεν προσφέρει πολλά στο εξαιρετικό «Αίμα στο Χιόνι». Ίσως η καλύτερη επιλογή θα ήταν τα δύο βιβλία της διλογίας να διαβαστούν μαζί ώστε να υπάρχει η αίσθηση της ενιαίας ιστορίας.