«Σκυλίσια Μέρα» από την Alicia Gimenez Bartlett

H κορυφαία ισπανίδα συγγραφέας αστυνομικών μυθυστορημάτων με ανάγκασε να αφήσω τις χώρες του βορρά και να κατηφορίσω προς την Μεσόγειο και την Ισπανία για να βρω τον επόμενο σταθμό μου στο ταξίδι ανάγνωσης αστυνομικής λογοτεχνίας. Οι βραβεύσεις της αλλά και οι διθυραμβικές κριτικές υπόσχονταν ένα συναρπαστικό βιβλίο και εν μέρει επαληθεύτηκαν....

Το δίδυμο της ντετέκτιβ Πέτρα Ντελικάδο και του αστυνόμου Γκαρθόν αναλαμβάνει μια φαινομενικά εύκολη και ασήμαντη υπόθεση. Τον άγριο ξυλοδαρμό ενός περιθωριακού τύπου, χωρίς συγγενείς και φίλους, που ζούσε μόνος του με μοναδική παρέα έναν κακάσχημο αλλά πανέξυπνο σκύλο. Όταν όμως η υπόθεση ξυλοδαρμού μετατρέπεται σε ανθρωποκτονία και οι 2 συνεργάτες αρχίζουν να εμβαθύνουν, θα έρθουν αντιμέτωποι με μια σειρά από μυστήρια γεγονότα που είχαν να κάνουν με αγοραπωλησίες σκύλων, κλοπές ακριβών σκύλων από εκτροφεία και άλλα παρόμοια περιστατικά. Στην προσπάθειά τους να διελευκάνουν την υπόθεση θα έχουν την βοήθεια μιας δυναμικής εκπαιδεύτριας σκύλων, μια ιδιοκτήτριας εξειδικευμένου βιβλιοπωλείου και ενός γοητευτικού κτηνίατρου. 

Η Bartlett καταφέρνει να δημιουργήσει μια σφιχτοδεμένη ιστορία, με αρχή, μέση και τέλος που ξεδιπλώνεται με εξαιρετικό τρόπο. Παρουσιάζει τα στοιχεία και περιμένει από το αστυνομικό δίδυμο να ακολουθήσουν την σωστή κατεύθυνση, δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στους αναγνώστες να τα διαβάσουν και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου έχουν δυναμικές και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες (όχι μόνο οι 2 βασικοί αλλά και οι δευτερεύοντες). Παρόλα αυτά, αν και στις κριτικές που διάβασα, η χημεία των δύο αστυνομικών θεωρείται η ενδεδειγμένη, εμένα μου άφησε μια αδιάφορη γεύση. Δεν ξέρω αν έχει γίνει κάποιο λάθος στη μετάφραση ή αν όντως η συγγραφέας το διατύπωνε έτσι αλλά ο πληθυντικός ευγενείας που χρησιμοποιούσαν η επιθεωρήτρια και ο αστυνομικός όταν μιλούσαν μεταξύ τους ήταν εκνευριστικός και ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με τη φιλική σχέση που φαινόταν να αναπτύσσεται. Επιπλέον, φαίνεται ότι οι ισπανοί ασυνομικοί μάλλον πηγαίνουν μέρα παρά μέρα με hangover στη δουλειά αφού σχεδόν κάθε μέρα κατέληγε σε 1-2 ή και περισσότερα ποτηράκια ουίσκι ή άλλου είδους αλκοόλ. Τέλος, οι ρομαντικές ιστορίες που αναπτύχθηκαν στο βιβλίο, παρότι εξυπηρετούσαν κατά κάποιο τρόπο τον σκοπό τους, ήταν υπερβολικά πολλές και ανούσιες. Ίσως φταίει το φλογερό ταπεραμέντο των ισπανών...τι να πω!

Παρόλα αυτά, ήταν ένα ιδιαίτερα διασκεδαστικό βιβλίο που πιθανώς να με οδηγήσει να διαβάσω και κάποιο άλλο από τη σειρά των 10 βιβλίων με πρωταγωνίστρια την επιθεωρήτρια Πέτρα Ντελικάδο. Δεν γνωρίζω αν το ταίρι της σε όλα είναι ο αστυνόμος Γκαρθόν αλλά θα ήθελα να τη γνωρίσω εν δράση και με κάποιον άλλο συνεργάτη.