Spectre (2015, ελληνιστί “Κάτι σαν...James Bond»)

Βαθμολογία 2,5 / 5

James Bond σε κρίση ταυτότητας. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτού του άρθρου – κριτική για την ταινία που παρακολούθησα σε έναν τιγκαρισμένο κινηματογράφο (ακόμα και για την προσφορά της Τετάρτης, παραείχε κόσμο, πράγμα πολύ ευχάριστο).  Και το βασικό πρόβλημα το εντόπισα το πρωί όταν σκεφτόμουν την ταινία που είχα δει...τελικά ποια ήταν η υπόθεση;

Ας προσπαθήσουμε όμως να την περιγράψουμε. Ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα από το παρελθόν πυροδοτεί μια σειρά από γεγονότα που σκοπό έχουν να οδηγήσουν στην αποκάλυψη της μυστικής οργάνωσης spectre. Η αρχή γίνεται στο Μεξικό όπου μετά από μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή καταδίωξη, ο Bond δολοφονεί ένα μέλος της οργάνωσης. Όμως θα πρέπει να κινηθεί εκτός των διαύλων της MI6 αφού το πρόγραμμα 00 έχει μπει στο ψυγείο από τον C (Andrew Scott) που έχει βάλει σε εφαρμογή το σχέδιό του για τον απόλυτο έλεγχο των πληροφοριών παγκοσμίως. Όμως  οι πιστοί συνεργάτες του Bond, όπως ο M (Ralph Fiennes), η Moneypenney (Naomi Harris) και ο Q (Ben Whishaw) παραμένουν δίπλα του και τον βοηθάνε με κάθε τρόπο. Η περιπέτεια θα τον οδηγήσει στη Ρώμη, στο Λονδίνο και σε μερικές γωνιές ακόμα του κόσμου στην αναζήτηση των ανθρώπων – κλειδιά στην οργάνωση. Το κλου της ταινίας η μικρή (δυστυχώς) συμμετοχή της εκπληκτικής Monica Bellucci στον ρόλο της τεθλιμένης χήρας του ιταλού μαφιόζου που δολοφονεί ο Bond. Αφήσαμε για το τέλος το φετινό κορίτσι του James Bond, την Madeleine Swan (Lea Seydoux) την οποία αφού πρώτα σώζει, φυσικά ερωτεύεται!!!

Αν μιλούσαμε για μια οποιαδήποτε περιπέτεια θα λέγαμε ότι πρόκειται για μια πολύ καλή ταινία. Αλλά όταν μιλάμε για James Bond τα στάνταρ ανεβαίνουν. Ενώ η ταινία κάνει μια πολύ δυναμική αρχή με μια εντυπωσιακά στημένη σκηνή στο Μεξικό με τρομερά καλλιτεχνικά πλάνα από τον σκηνοθέτη Sam Mendes, το πλήθος στους δρόμους να δίνει τον ρυθμό με τύμπανα, έναν ρυθμό που ακολουθεί αρχικά αέρινα και στη συνέχεια με δυναμισμό η κάμερα. Γενικά το πρώτο μισό της ταινίας είναι αυτό ακριβώς που περιμένεις. 

Συγκλονιστική είναι και η σκηνή με την Bellucci (ειδικά το πλάνο όπου έχουν αποχωρήσει όλοι οι παρευρισκόμενοι στην κηδεία και μένει μόνη της είναι φοβερό και εκμεταλλεύεται την απίστευτη σιλουέτα της Monica). Από τη μέση και μετά κάπου το χάνουμε. Σαν να έχει βαρεθεί ο Mendes, σαν να στέρεψε από σκηνοθετικά τρικ, χρησιμοποιεί περισσότερο το μεταβαλλόμενο σκηνικό (από τα χιόνια, στην έρημο και από εκεί σε μισογκρεμισμένο κτίριο στο Λονδίνο) παρά την φαντασία του. Το σενάριο χάνεται σε αδιάφορα μονοπάτια και η ταινία γίνεται περισσότερο διεκπεραιωτική. Από την άλλη βέβαια, έχουμε μερικές εξαιρετικές ερμηνείες όπως του Christoph Waltz στο ρόλο του Blofield ή του Ralph Fiennes αλλά και την εντυπωσιακή παρουσία της Seydoux που αποτελεί ένα δυναμικό κορίτσι του James Bond και φυσικά της Monicca που είναι μεγάλος έρωτας και ομορφαίνει όσο μεγαλώνει. Τέλος, εξαιρετικοί είναι για μία ακόμα φορά οι τίτλοι αρχής (όπως πάντα σε μια ταινία Bond) ενώ και το τραγούδι παρότι δεν θυμίζει πολύ Bond ταιριάζει με την ατμοσφαιρική χροιά που έχει η ταινία. 

Παρόλα αυτά, είναι James Bond (για πολλούς από τους καλύτερους με τον Daniel Caig μπροστάρη) και πρέπει να παραδεχτούμε ότι πάει τον χαρακτήρα του Bond σε ένα άλλο επίπεδο, πιο ανθρώπινο και συναισθηματικό. Μετά λοιπόν, τον πρώτο ξανθό Bond τι θα δούμε στη συνέχεια (τον πρώτο μαύρο ίσως;)...Αναμένουμε!

ΥΓ: Επειδή το θέμα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον θα ακολουθήσουν και τα σχετικά γκάλοπ...stay tuned!!!