Σε
σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαϊδη στο θέατρο Αλκμήνη
Παίζουν:
Χριστόδουλος Στυλιανού, Τρύφων Καρατζάς, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Γιώργος
Γιαννόπουλος, Περικλής Λιανός, Βασίλης Παλαιολόγος, Χάρης Μαυρουδής, Μανώλης
Ιωνάς, Απόλλων Μπόλλας, Αλέξανδρος Πέρρος, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Αυγουστίνος
Κούμουλος
Συμμετέχει
ο Αλέξης Σταυριανός
Χαρίζει
τη φωνή της η Νένα Μεντή
Όπως κάθε φορά
που βρίσκομαι στην Αθήνα, έτσι και τώρα αποφάσισα να επισκεφτώ κάποιο θέατρο
και να απολαύσω μια παράσταση. Δυστυχώς στην επαρχία δύσκολα βλέπουμε ποιοτικά
θεατρικά ειδικά κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οπότε σπάνια αφήνω την ευκαιρία να πάει χαμένη. Και φυσικά δεν βγήκα χαμένος...
Αμφιταλαντεύμουν
ανάμεσα σε 2 παραστάσεις που κοινό παρονομαστή είχαν το φόνο αλλά και την
απονομή δικαιοσύνης με τόσο όμως διαφορετικό τρόπο. Εν τέλει, ο δρόμος με
έβγαλε (που λέει ο λόγος, γιατί χωρίς να είχα κλείσει θέση μάλλον θα έμενα να
χαζεύω τη γιγαντοαφίσα έξω από το θέατρο) στο θέατρο Αλκμήνη, ένα παλιό αλλά
πολύ ζεστό και φιλόξενο θέατρο κοντά στο Γκάζι. Η παράσταση... «Οι 12 Ένορκοι»,
το πολυπαιγμένο και πολυβραβευμένο έργο του Reginald Rose που
γράφτηκε τη δεκαετία του ’50 με φόντο την κλειστή, ρατσιστική κοινωνία της
Αμερικής που δυστυχώς θυμίζει αρκετές
πτυχές της σύγχρονης κοινωνίας παγκοσμίως.
Το σκηνικό απλό...το δωμάτιο στο οποίο έχουν κλειστεί 12 άνδρες ένορκοι
με διαφορετικά υπόβαθρα, διαφορετικές καταβολές και διαφορετική παιδεία. Καλούνται
να αποφασίουν για την τύχη ενός 16χρονου παιδιού, ενός απόκληρου της κοινωνίας
με δύσκολα παιδικά χρόνια που κατηγορείται για τον άγριο φόνο του ίδιου του του
πατέρα, ο οποίος το κακοποιούσε. Η ετυμηγορία πρέπει να είναι ομόφωνη αφού θα
οδηγήσει το παιδί είτε στην ελευθερία είτε στην ηλεκτρική καρέκλα. Εκ πρώτης όψεως, τα στοιχεία είναι
επιβαρυντικά για το παιδί αλλά η συνείδηση ενός ανθρώπου , που δεν μπορεί να
πάρει με ελαφριά καρδιά μια τέτοια απόφαση, θα οδηγήσει σε σύγκρουση 12 άνδρες
που μέσα από το διάλογο, τις αψιμαχίες, τις διαφωνίες και τις αντιθέσεις θα
ξεδιπλώσουν τον χαρακτήρα τους με κρυστάλινο τρόπο μπροστά στα μάτια του θεατή
που χάρη στην διαμόρφωση του θεάτρου και στην εγγύτητα με τους ηθοποιούς (είχα
την τύχη να κάθομαι στην πρώτη σειρά και να παρατηρώ την παραμικρή λεπτομέρεια
στις κινήσεις των ηθοποιών) αισθάνεται ότι αποτελεί μέλος αυτής της παράξενης
και αταίριστης ομάδας ανθρώπων.
Η παράσταση ήταν
απλά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ! Η σκηνοθεσία και η απόδοση της ατμόσφαιρας από την κ.
Νικολαϊδη ήταν απλή αλλά ταυτόχρονα και περίπλοκη. Εκτός από τους έντονους
διαλόγους και τους σύντομους αλλά δυνατούς μονολόγους και των 12 ενόρκων,
σημαντικό ρόλο παίζουν οι εκφράσεις και οι κινήσεις των ηθοποιών (ευτυχώς και
των 12 εξαιρετικών ηθοποιών). Για να μιλήσω ποδοσφαιρικά, η κίνηση χωρίς την
μπάλα, δηλαδή των ηθοποιών που εκείνη την ώρα δεν βρίσκονταν στο επίκεντρο αλλά
στα πέριξ της δράσης. Εκφράσεις του προσώπου και κινήσεις του σώματος που δείχνουν
την εσωτερική πάλη που γίνεται στο υποσυνείδητο των ενόρκων. Η αρχική ανυπομονησία
και η σχεδόν καθολική άρνηση να ασχοληθούν με την υπόθεση σοβαρά, μετατρέπεται
γρήγορα σε αμφιβολία, δεύτερες σκέψεις και αμφισβήτηση μέχρι πρότινος δεδομένων
στοιχείων. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατό να γίνει αν δεν υπήρχαν οι 12
εξαιρετικοί ηθοποιοί. Από τον γηραιότερο και εμπειρότερο Τρύφωνα Καρατζά, τον
Χριστόδουλο Στυλιανού που έχει κεντρικό ρόλο ως ο πρώτος που αμφισβήτησε τα
αδιαμφισβήτητα, μέχρι τους νεότερους Αυγουστή Κούμουλο, Αλέξανδρο Πέρρο και
Απόλλωνα Μπόλλα που δίνουν παλμό στην ομάδα. Εξαιρετικός ο Περικλής Λιανός στον
ρόλο του ξενόφερτου ορολογοποιού που βάλλεται λόγω της καταγωγής του. Ο Γιώργος
Γιαννόπουλος μας χάρισε μία από τις πιο δυνατές σκηνές της παράστασης με τον
σύντομο αλλά όλο ένταση μονόλογό του ενώ τέλος, ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος
αναλαμβάνει το δύσκολο ρόλο να γίνει το μαύρο πρόβατο της ομάδας εκφράζοντας τη
βίαια, ρατσιστική και αδιάλλακτη στάση ενός μεγάλου τμήματος της τότε
αμερικανικής κοινωνίας. Ταυτόχρονα όμως δίνει στην παράσταση ένα εκπληκτικό
φινάλε με ένταση και συγκίνηση. Ο Μανώλης
Ιωνάς ως ο λαϊκός αλλά καλόψυχος εργάτης που δύσκολα εκφράζει άποψη αφού είναι
συνηθισμένος να ακολουθεί εντολές, ο
Χάρης Μαυρουδής ένας χαμηλών τόνων και φαινομενικά ασήμαντος άνθρωπος που όμως
εκφράζει τις απόψεις του με επιμονή, ο Βασίλης Παλαιολόγος ως ο σοβαρός,
λιγομίλητος και αγέρωχος τύπος που στο τέλος κλονίζεται από την αλήθεια που
παρουσιάζεται μπροστά στα μάτια του και τέλος ο Κωνσταντίνος Μουταφτσής που αναλαμβάνει
το ρόλο του συντονιστή και κατευθύνει τη συζήτηση.
12 ένορκοι, 12
άνδρες, 12 εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες ξεγυμνώνονται μπροστά στα μάτια των
θεατών και αποδεικνύουν ότι πολλές φορές η εύκολη λύση μπορεί να έχει τραγικές
συνέπειες.
Μην το
χάσετε!!!!
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου