Battle for Sevastopol (2015, ελληνιστί «Η Μάχη της Σεβαστόπολης»)

Βαθμολογία 3,8 / 5

Πρέπει να παραδεχτώ ότι δύσκολα θα ξεκινούσα να βλέπω μια ταινία Ρωσοουκρανικής παραγωγής αν δεν είχε να κάνει με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που είναι ένα θέμα και μια περίοδος της ιστορίας του ανθρώπινου γένους  που με συνταράζει και θεωρώ ότι πρέπει να αποτελεί το σημαντικότερο μάθημα προς αποφυγή μελλοντικών δραμάτων.

 Η επιλογή μου τελικά αποδείχτηκε πολύ σωστή ενώ η ταινία αποδείχτηκε ότι ήταν κάτι παραπάνω από μια αντιπολεμική περιπέτεια. Περισσότερο αποτελεί ένα βιογραφικό δράμα που εστιάζει σε 2 διαφορετικούς άξονες με κεντρικό πρόσωπο την ήρωα πολέμου Λιουντμίλα Παβλιτσένκο, σνάιπερ του ρωσικού στρατού και μία γυναίκα θρύλο του πολέμου, η οποία υπήρξε μία από τις πρώτες εθελόντριες του πολέμου, αρνήθηκε τη θέση της νοσοκόμας, εντάχθηκε στον ρωσικό στρατό, τραυματίστηκε στη μάχη 4 φορές και τελικά σκότωσε (επιβεβαιωμένα) 309 ναζιστές. Ο πρώτος άξονας της ταινίας είναι η ιστορία της στο πεδίο μάχης πρώτα στη μάχη της Οδησσού όπου κατέγραψε 187 δολοφονίες ναζιστών και στη συνέχεια στην μεγάλη μάχη της Σεβαστόπολης που διήρκεσε περίπου 8 μήνες. Ο δεύτερος άξονας στον οποίο κινείται η ταινία είναι η επίσκεψη της Παβλιτσένκο στις ΗΠΑ όπου γνώρισε την Έλινορ Ρούσβελτ, με την οποία απέκτησε ισχυρή φιλία. Επιπλέον, η ταινία έχει έντονο το αισθηματικό στοιχείο πάντα μέσα στα πλαίσια του πολέμου.

Ιδιαίτερα καλογυρισμένη με καλές ερμηνείες από τους βασικούς ηθοποιούς (Yuliya Peresild – Παβλιτσένκο,  Joan Blachham – Ρούσβελτ, Evgeniy Tsyganov – Leonid Kitsenko). Ο χρόνος και το ενδιαφέρον διαμοιράζεται όπως πρέπει ανάμεσα στις ιστορίες της ταινίας. Σύντομες και ουσιώδεις σκηνές από την επίσκεψη στις ΗΠΑ που καταφέρνουν να σικαγραφήσουν άριστα τη σχέση με την Ρούσβελτ, σύντομη εισαγωγή με τη ζωή της πριν τον πόλεμο που δίνει όλα εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να αντιληφθεί ο θεατής την ψυχοσύνθεση της Παβλιτσένκο και πιο μακροσκελείς αλλά χωρίς περιττές περιστροφές σκηνές μάχης και γενικότερα της ζωής στο πεδίο μάχης άλλες φορές με πιο ποιητική διάθεση άλλες με πιο σκληρή. Το αισθηματικό στοιχεία παρότι κάποιος μπορεί να θεωρήσει ότι διαστρεβλώνει το ύφος της ταινίας και αποδυναμώνει την εικόνα της Παβλιτσένκο, τελικά δένουν καλά αφού είναι δοσμένες με τέτοιο τρόπο που δεν ωραιοποιούν την κατάσταση.

The real deal

Γενικά μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία που αξίζει να τη δει κάποιος ακόμα και αν δεν του αρέσουν οι πολεμικές ταινίες. Πάντα η αφήγηση της ζωής ενός ήρωα προκαλεί το ενδιαφέρον και ειδικά αν είναι τόσο καλά δοσμένη. 

Ludmila και Elinor

“Gentlemen,I am 25 years old and I have killed 309 fascist occupants by now. Don’t you think, gentlemen, that you have been hiding behind my back for too long?”

Τα λόγια με τα οποία άνοιξε μια διάλεξή της στο Σικάγο και προκάλεσαν την απίστευτη αποδοχή του εκστασιασμένου κοινού.