Ψηφίστηκε σήμερα λοιπόν, το επίμαχο νομοσχέδιο Κοντονή για την αντιμετώπιση της βίας στο ποδόσφαιρο. Είναι ένα από τα πρώτα νομοσχέδια που φέρνει προς ψήφιση η σημερινή συγκυβέρνηση και αυτό που συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας αφού αφενός αφορά ένα ιδιαίτερα λαοφιλές άθλημα που τα τελευταία χρόνια μαστίζεται από την ανεξέλεγκτη βία, την υποτιθέμενη δράση εγκληματικών οργανώσεων (μένει να αποδειχτεί στα δικαστήρια), το στήσιμο αγώνων (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο αγώνας ΟΣΦΠ-Βέροια όπου οι φιλοξενούμενοι λέγεται ότι έφαγαν 3 γκολ στο δεύτερο ημίχρονο, με τα 2 τελευταία μάλιστα στα τελευταία 5 λεπτά, ώστε ο αγώνας να βγει άσσος και over) και τις άπειρες ακόμα παθογένειες που έχουν διώξει τον κόσμο από τα γήπεδα.
Ο Υφυπουργός Αθλητισμού ακόμα και τώρα ακροβατεί σε ένα σχοινί αφού το νομοσχέδιο έτυχε σφοδρών αντιδράσεων από την ΕΠΟ (της οποίας θίγεται το αυτοδιοίκητο), τις διεθνείς ομοσπονδίες που έσπευσαν να υπερασπιστούν αυτό το αυτοδιοίκητο (που στην Ελλάδα μάλλον μεταφράζεται σε ακαταλόγιστο) και ένα μέρος της αντιπολίτευσης. Απέναντί του βρήκε επίσης τον ΟΣΦΠ, που βλέπει τον πακτωλό χρημάτων που εξασφαλίζει κάθε χρόνο μέσω του Champions League, να απομακρύνεται ενώ ενστάνσεις κατέθεσαν και άλλες ομάδες (που όμως υποστηρίζουν ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση). Φυσικά ούτε ο ΠΑΟ (με τη θηλιά των χρεών να μην έχει φύγει ακόμα), ούτε ο ΠΑΟΚ (με τον Σαββίδη να προχωράει σε μεγάλες επενδύσεις) ούτε η ΑΕΚ (που χτίζει γήπεδο και επανέρχεται δριμύτερη) επιθυμούν έναν οδυνειρό αποκλεισμό αλλά σίγουρα έχουν να χάσουν λιγότερα.
Πριν μερικές ημέρες θέσαμε την ερώτηση σε εσάς αν επιθυμείτε την εφαρμογή του νομοσχεδίου με οποιοδήποτε κόστος ή να προτιμάτε τη διαφύλαξη της παγκόσμιας εικόνας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι απαντήσεις ήταν μοιρασμένες με ένα 55% να συμφωνεί με το νομοσχέδιο και ένα 45% να διαφωνεί. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο κόσμος έχει αγανακτήσει και παρότι πολλοί είναι επιφυλακτικοί και προτιμούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα, υπάρχει μια σημαντική μερίδα του φίλαθλου κόσμου που θα προτιμούσε την αυστηρή τιμωρία όλων των ομάδων, την εσωστρέφεια (τουλάχιστον για 1-2 χρόνια) και την πλήρη κάθαρση του ποδοσφαίρου.
Το σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση έδειξε πυγμή σε αυτό το ζήτημα, δεν υποχώρησε (σε μεγάλο βαθμό) στις εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις και παρόλη την παράξενη στάση του υφυπουργού και τις εμπρηστικές πολλές φορές δηλώσεις, φάνηκε διαλλακτική και ανοιχτή στο διάλογο.
Το ζήτημα πλέον είναι η έγκριση (ή μη) του (ψηφισμένου πλέον) νόμου του Κοντονή από τις ευρωπαϊκές και διεθνείς ομοσπονδίες και στη συνέχεια η εφαρμογή του (κατά γράμμα αν είναι δυνατόν) μήπως και δούμε επιτέλους ξανά γεμάτα γήπεδα, αγώνες χωρίς σκιές και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.
Και όπως λέει και ο λαός...στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό!!!
Ίδωμεν!!!!
Ο Υφυπουργός Αθλητισμού ακόμα και τώρα ακροβατεί σε ένα σχοινί αφού το νομοσχέδιο έτυχε σφοδρών αντιδράσεων από την ΕΠΟ (της οποίας θίγεται το αυτοδιοίκητο), τις διεθνείς ομοσπονδίες που έσπευσαν να υπερασπιστούν αυτό το αυτοδιοίκητο (που στην Ελλάδα μάλλον μεταφράζεται σε ακαταλόγιστο) και ένα μέρος της αντιπολίτευσης. Απέναντί του βρήκε επίσης τον ΟΣΦΠ, που βλέπει τον πακτωλό χρημάτων που εξασφαλίζει κάθε χρόνο μέσω του Champions League, να απομακρύνεται ενώ ενστάνσεις κατέθεσαν και άλλες ομάδες (που όμως υποστηρίζουν ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση). Φυσικά ούτε ο ΠΑΟ (με τη θηλιά των χρεών να μην έχει φύγει ακόμα), ούτε ο ΠΑΟΚ (με τον Σαββίδη να προχωράει σε μεγάλες επενδύσεις) ούτε η ΑΕΚ (που χτίζει γήπεδο και επανέρχεται δριμύτερη) επιθυμούν έναν οδυνειρό αποκλεισμό αλλά σίγουρα έχουν να χάσουν λιγότερα.
Πριν μερικές ημέρες θέσαμε την ερώτηση σε εσάς αν επιθυμείτε την εφαρμογή του νομοσχεδίου με οποιοδήποτε κόστος ή να προτιμάτε τη διαφύλαξη της παγκόσμιας εικόνας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι απαντήσεις ήταν μοιρασμένες με ένα 55% να συμφωνεί με το νομοσχέδιο και ένα 45% να διαφωνεί. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο κόσμος έχει αγανακτήσει και παρότι πολλοί είναι επιφυλακτικοί και προτιμούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα, υπάρχει μια σημαντική μερίδα του φίλαθλου κόσμου που θα προτιμούσε την αυστηρή τιμωρία όλων των ομάδων, την εσωστρέφεια (τουλάχιστον για 1-2 χρόνια) και την πλήρη κάθαρση του ποδοσφαίρου.
Το σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση έδειξε πυγμή σε αυτό το ζήτημα, δεν υποχώρησε (σε μεγάλο βαθμό) στις εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις και παρόλη την παράξενη στάση του υφυπουργού και τις εμπρηστικές πολλές φορές δηλώσεις, φάνηκε διαλλακτική και ανοιχτή στο διάλογο.
Το ζήτημα πλέον είναι η έγκριση (ή μη) του (ψηφισμένου πλέον) νόμου του Κοντονή από τις ευρωπαϊκές και διεθνείς ομοσπονδίες και στη συνέχεια η εφαρμογή του (κατά γράμμα αν είναι δυνατόν) μήπως και δούμε επιτέλους ξανά γεμάτα γήπεδα, αγώνες χωρίς σκιές και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.
Και όπως λέει και ο λαός...στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό!!!
Ίδωμεν!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου