Αυτοκτονία για δύο
Εδώ που είμαι τώρα, εμένα κανένας δεν με φτάνει. Κάπου σε μία γωνία της Πατησίων ή στην άκρη ενός γκρεμού σε ένα έρημο νησί. Το μυαλό μου καίγεται από εσένα και το δέρμα μου ανατριχιάζει. Το κορμί μου γδέρνεται χωρίς εσένα και η ψυχή μου ξεπαγιάζει. Που και που περνάει κάποιος περαστικός και έτσι όπως φτύνει το φλέγμα της μοναξιάς που τον πνίγει, έρχεται το φτύμα του στο πρόσωπο μου. Το σκουπίζω με το χέρι μου. Που και που πετάει ένα πουλί και μου ρίχνει την κοτσιλιά του στο σκισμένο από εγωισμό μπλουζάκι μου. Κι αυτήν με το χέρι μου την σκουπίζω.
Σηκώνομαι. Τα λερωμένα χέρια μου προσπαθώ με το σάλιο μου να τα καθαρίσω κάπως. Τα δαγκώνω και κλαίω σαν μικρό παιδί. Τόσες μέρες και τόσες νύχτες έκανα τόση ησυχία για να ακούσω έναν δικό σου ψίθυρο ψυχή μου. Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Με έχει κουράσει τόσο να ζω και να αγαπώ για τους δυο μαζί. Κάνω τόση ησυχία για να νιώσω την δική σου καρδιά που σταμάτησε να χτυπάει η δική μου η καρδιά. Ευθεία γραμμή όλα τώρα. Εγώ πέθανα για σένα κι εσύ σκοτώθηκες χωρίς να αντέξεις εμένα να ερωτευτείς. Εδώ που είμαι τώρα κανένας δεν με φτάνει εμένα. Κάπου σε μια θάλασσα πνιγμός ή στην Αττική οδό ένα απότομο φρένο και του έρωτα λυγμός. Το πρόσωπο μου χαμογελάει όπως τότε που κλέβαμε τριαντάφυλλα και φωνάζαμε σαν τρελοί "σε αγαπώ πολύ! ! ! "
Εδώ που είμαι τώρα, εμένα κανένας δεν με φτάνει. Κάπου σε μία γωνία της Πατησίων ή στην άκρη ενός γκρεμού σε ένα έρημο νησί. Το μυαλό μου καίγεται από εσένα και το δέρμα μου ανατριχιάζει. Το κορμί μου γδέρνεται χωρίς εσένα και η ψυχή μου ξεπαγιάζει. Που και που περνάει κάποιος περαστικός και έτσι όπως φτύνει το φλέγμα της μοναξιάς που τον πνίγει, έρχεται το φτύμα του στο πρόσωπο μου. Το σκουπίζω με το χέρι μου. Που και που πετάει ένα πουλί και μου ρίχνει την κοτσιλιά του στο σκισμένο από εγωισμό μπλουζάκι μου. Κι αυτήν με το χέρι μου την σκουπίζω.
Σηκώνομαι. Τα λερωμένα χέρια μου προσπαθώ με το σάλιο μου να τα καθαρίσω κάπως. Τα δαγκώνω και κλαίω σαν μικρό παιδί. Τόσες μέρες και τόσες νύχτες έκανα τόση ησυχία για να ακούσω έναν δικό σου ψίθυρο ψυχή μου. Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Με έχει κουράσει τόσο να ζω και να αγαπώ για τους δυο μαζί. Κάνω τόση ησυχία για να νιώσω την δική σου καρδιά που σταμάτησε να χτυπάει η δική μου η καρδιά. Ευθεία γραμμή όλα τώρα. Εγώ πέθανα για σένα κι εσύ σκοτώθηκες χωρίς να αντέξεις εμένα να ερωτευτείς. Εδώ που είμαι τώρα κανένας δεν με φτάνει εμένα. Κάπου σε μια θάλασσα πνιγμός ή στην Αττική οδό ένα απότομο φρένο και του έρωτα λυγμός. Το πρόσωπο μου χαμογελάει όπως τότε που κλέβαμε τριαντάφυλλα και φωνάζαμε σαν τρελοί "σε αγαπώ πολύ! ! ! "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου