Apocalyptica «Plays Metallica by 4 Cellos» στο Gazi Music Hall (07/04/2017)

Όταν οι Apocalyptica ανακοίνωσαν την περιοδεία τους στα πλαίσια των 20 χρόνων από την κυκλοφορία του ιστορικού πλέον άλμπουμ τους «Plays Metallica by 4 Cellos» ήταν δεδομένο ότι η Ελλάδα θα συμπεριλαμβανόταν στους προορισμούς τους ειδικά από τη στιγμή που είχαν να μας επισκεφτούν αρκετά χρόνια. Η 7^η Απριλίου ήταν λοιπόν, αυτή η μεγάλη μέρα για τους φίλους του φινλανδικού συγκροτήματος που έχει φανατικό κοινό στην Ελλάδα.

Έχοντας αγοράσει τα εισιτήρια μήνες πριν, καταφτάσαμε στο Gazi Music Hall γύρω στις 9 (9:30 ξεκινούσε η συναυλία και όπως ξέρετε όσοι έχετε παρακολουθήσει εκδηλώσεις ξένων καλλιτεχνών, τα ωράρια τηρούνται ευλαβικά συνήθως) και με μεγάλη άνεση και χωρίς να περιμένουμε στην ουρά μπήκαμε σε αυτόν τον καταπληκτικό και εντυπωσιακό συναυλιακό χώρο. Το κοινό πολυσυλλεκτικό όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες συναυλίες. Από μεσήλικες που λατρεύουν Metallica, μέχρι νεότερους μεταλάδες που δεν χάνουν την ευκαιρία να εκφραστούν μέσα από τέτοιες συναυλίες. Στις 9:30 εμφανίζονται στη σκηνή τα 4 μέλη του συγκροτήματος (μαζί με τον Manninen που επανήλθε στο γκρουπ για την περιοδεία), σε ένα λιτό αλλά εντυπωσιακό σκηνικό. H συναυλία ήταν χωρισμένη σε 2 μέρη. Στο πρώτο μέρος το γκρουπ έπαιξε όλο το πρώτο άλμπουμ τους που περιελάμβανε κομματάρες όπως το Enter Sandman, Master of Puppets, Harvester of Sorrow, Wherever I may roam και το εκπληκτικό (όσον αφορά τη διασκευή του) The Unforgiven. Το κοινό συμμετείχε με ενθουσιασμό, οι Apocalyptica είχαν διάθεση και φυσικά η μουσική τους κυριαρχούσε στον χώρο.

Όμως κάτι έλειπε....και το βρήκαμε στο 2^ο μέρος με την προσθήκη του ντράμερ Mikko Siren που έδωσε το κάτι παραπάνω στο show και το απογείωσε. Σε αυτό το κομμάτι της συναυλίας, οι Apocalyptica μας παρουσίασαν διασκευές που είτε έχουν συμπεριλάβει στο remaster της 1^ης έκδοσης είτε έχουν παίξει κάποια στιγμή στην καριέρα τους. Ξεχώρισαν το Fight Fire with Fire, Fade to Black, Seek and Destroy και φυσικά το encore με το εμβληματικό Nothing Else Matters και το πάντα επίκαιρο One. Όπως καταλαβαίνετε, η συναυλία έκλεισε μέσα σε αποθέωση για το συγκρότημα που υποσχέθηκε ότι θα είναι σύντομα κοντά μας (λέτε να παίζει κανένα Rockwave; Μπα....). 

Αυτό που αποδείχτηκε περίτρανα είναι ότι οι Apocalyptica είναι μουσικάρες. Εκπληκτικές διασκευές δύσκολων κομματιών αφού πριν το τολμήσουν, νομίζω κανείς δεν πίστευε ότι το τσέλο θα μπορούσε να ταιριάξει τόσο αρμονικά στις σκληρές μελωδίες της metal μουσικής. Και μην ξεχνάμε ότι η συναυλία ήταν ορχηστρική, με αποτέλεσμα να είναι πιο δύσκολο να κρατηθεί το κοινό επί 2 και ώρες σε υψηλές εντάσεις. Οι Apocalyptica το κατάφεραν είτε με τις απίστευτες μελωδίες τους, είτε με τη δύναμη των ντραμς στο 2^ο μέρος είτε με τη συμπεριφορά τους απέναντι στο κοινό (κυρίως οι Kivilaakso και Toppinen, αρχηγός και ιδρυτής). Μάλιστα ήταν κρίμα που ο Lotjonen είχε σπασμένο πόδι αλλιώς απ’ όσα έχω δει σε άλλα Live τους μάλλον είναι ο πιο τρελός απ’ όλους και ο πιο επικοινωνιακός. 

Έχοντας παρακολουθήσει 2 φορές τους Apocalyptica μέσα σε λιγότερο από 1 χρόνο, σε 2 πολύ διαφορετικά show, με ή χωρίς φωνή, με ή χωρίς Metallica ήρθε η ώρα να αποφασίσω τι προτιμάω....και αυτό που έχω να πω είναι ότι ακόμα και το «Perna, perna I Melissa by 4 cellos» να παίξουν εγώ θα είμαι από κάτω για να χτυπιέμαι και να με ταξιδεύουν...