Παναθηναϊκή...Κρίση! Και τώρα τί?

Έχοντας δει το ματς με την Γκαμπάλα (ποια??) μέσα από το γήπεδο και μάλιστα από τη Θύρα 13, όρθιος, να φωνάζω όπως φώναζα όταν ήμουν 20χρονο δυσκολεύομαι λίγο περισσότερο να χωνέψω τον αποκλεισμό από το Europa League. Σίγουρα η αίσθηση του σκληρού πυρήνα των οπαδών της αγαπημένης μου ομάδας μου άφησε στο τέλος μια γλυκιά γεύση που θα μπορούσε να είναι...έκσταση αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό (ειδικά αν έμπαινε το τετ α τετ του Μπέργκ στο ’90).

Δεν μιλάμε για έναν απλό αποκλεισμό. Ούτε καν για αποκλεισμό-έκπληξη. Μιλάμε για ένα αποτέλεσμα που πιθανώς να επηρεάσει την ομάδα όλη τη χρονιά και σε πολλά επίπεδα. Ξεκινώντας από το οικονομικό...οι διοικούντες ανέμεναν γύρω στα 7 εκ. ευρώ από την ευρωπαϊκή συμμετοχή. Αγοράστηκε ο Αμπέιντ και ο Εσιέν με τη λογική μιας αξιοπρεπούς πορείας στην Ευρώπη που θα αποσβέσει τα κόστη για τους παραπάνω παίκτες (αλλά και τους υπόλοιπους που έκλεισαν νωρίς με στόχο να είναι έτοιμοι στα προκριματικά).  Το αποτέλεσμα ήταν εντελώς διαφορετικό. Ουσιαστικά η ίδια ομάδα με πέρυσι, με μόνη διαφορά τον Σάντσεθ αντί του Σίφο, κλήθηκε να κάνει το βήμα παραπάνω (και αναφέρομαι στην Μπριζ κυρίως). Μπορεί ο Σάντσεθ να είναι καλύτερος του Σίφο (μπορεί και όχι) αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν είναι έτοιμος ακόμα να ηγηθεί της άμυνας. Άρα μιλάμε ότι ξεκινήσαμε τη σεζόν με 7-8 νέους παίκτες, αρκετοί εκ των οποίων προορίζονταν για ενδεκαδάτοι, εκ των οποίων ουσιαστικά έπαιξε 1,5 (Σάντσεθ και Βέμερ). Ο Εσιέν στα πιτ, ο Αμπέιντ άργησε, ο Λούντ τράκαρε, ο Τελάντερ ξεχάσαμε ότι υπάρχει, ο Καλτσάς ανέτοιμος και ο Βέμερ έκανε τους οπαδούς να θυμηθούν τον Βύντρα.

Με τον αποκλεισμό αυτό άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση για το θέμα του προπονητή, πιο έντονα από κάθε άλλη φορά. Τελικά κάνει ο Αναστασίου για τον ΠΑΟ; Μπορεί να ξεπεράσει τις αποδεδειγμένες εμμονές του και να οδηγήσει την ομάδα στο βήμα παραπάνω; Και μην κοροιδευόμαστε...αυτή τη στιγμή το βήμα παραπάνω είναι να χτυπήσει το πρωτάθλημα και να σηκώσει για μία ακόμα φορά το κύπελλο. Η Ευρώπη ήταν το μπόνους (οικονομικό, για το πρεστίζ, για την ιστορία, για τους οπαδούς) αφού ο ΠΑΟ είχε συνηθίσει τους οπαδούς σε μεγαλειώδεις πορείες. Οι ευθύνες του προπονητή τεράστιες. Για να το παίξω λίγο προπονητής της εξέδρας...έχει αφήσει την ομάδα χωρίς επιθετικά εξτρέμ της προκοπής αφού ο μόνος καθαρόαιμος ακραίος είναι ο Κλωναρίδης που επέστρεψε από τραυματισμό και είναι έτσι κι αλλιώς ασταθής. Ο Ντίνας αποχώρησε, ο Μαυρίας επέστρεψε στην ομάδα του και ετοιμάζεται να ξαναφύγει ενώ όλοι οι υπόλοιποι που παίζουν σε αυτές τις θέσεις δεν το έχουν...Καρέλης, Ζέκα, Νίνης, Καλτσάς και όποιος άλλος βρεθεί σε αυτόν τον χώρο δράσης δεν έχει τα απαιτούμενα προσόντα. Αποτέλεσμα να περιμένει από τα πλάγια μπακ να κάνουν επιθετικό παιχνίδι. Με εξαίρεση όμως τον Νάνο που αποδείχτηκε λίρα εκατό, οι υπόλοιποι δεν. Από τα δεξιά ούτε λόγος...Βέμερ, Μπούρμπος και Τριάντα (κατά συνθήκη) δεν ντριμπλάρουν ούτε καρέκλα. Ο μόνος που φαίνεται να έχει τα προσόντα για αυτόν τον ρόλο είναι ο Μαρινάκης αλλά του λείπουν παιχνίδια, δύναμη και εμπειρία. Από τα αριστερά πέραν του Νάνο, ο Χουχούμης έχει την τεχνική αλλά όχι τη διάρκεια ενώ και ο Πράνιτς που παίζει τη θέση είναι ανεπαρκής πλέον.

Αποτέλεσμα αυτού...συνωστισμός στο κέντρο, κλείνουν οι άμυνες και καταφεύγουμε σε γιόμες και άτεχνες σέντρες. Πέραν του συστήματος ένας δεύτερος λόγος για την κατακραυγή στον Αναστασίου είναι η διαχείριση του παιχνιδιού. Προτίμησε τις δοκιμές στο πρώτο ματς με την Γκαμπάλα, έκανε άκαιρες αλλαγές στο δεύτερο και δείχνει εμμονή σε παίκτες που δεν τραβάνε τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Με κέντρο Κουτρουμπή, Πράνιτς και Ζέκα έχεις ύψος, τρεξίματα, σκληράδα αλλά όχι δημιουργία. Μόνο ο Νίνης απομένει να κάνει παιχνίδι χωρίς βοήθειες από πίσω.

Δεν ξέρω αν πρέπει να φύγει ο Αναστασίου. Πάντα ήμουν της άποψης να ολοκληρώσει το τριετές πλάνο του και μετά να κριθεί συνολικά αν πρέπει να προχωρήσει στην επόμενη μέρα (υποτίθεται χωρίς μνημόνια και με μεγαλύτερη οικονομική άνεση) ή να αποχωρήσει καταλαμβάνοντας τη θέση που του αρμόζει στην ιστορία του ΠΑΟ ως ο προπονητής που ανέλαβε μια διαλυμένη ομάδα, την έκανε ομάδα, κατέκτησε ότι μπορούσε να κατακτήσει, ανέδειξε παίκτες και αποχώρησε ώστε να αλλάξει σελίδα ο σύλλογος. Μένει να φανούν τα απόνερα του αποκλεισμού. Οικονομικά (θα πρέπει να πουληθεί κάποιος;), αγωνιστικά (κάηκαν παίκτες όπως οι Πράνιτς, Σάντσεθ, Βέμερ;), εξωαγωνιστικά (πόσο διαταράχτηκαν οι σχέσεις με τους οπαδούς;) και διοικητικά (πως θα αντιδράσει ο Αλαφούζος στη μεγαλύτερη κρίση της θητείας του;). Υπομονή μερικές ημέρες και θα δούμε...