Εθνική Ελλάδος με αρχηγό τον… Καπουτζίδη!

Τηλεόραση βλέπω σπάνια!! Ελληνικές σειρές ακόμα πιο σπάνια. Φέτος παρατηρείται το φαινόμενο να βλέπω 2 ελληνικές σειρές (ρεκόρ 10ετίας) αν και προτιμώ το web TV αφού μου αρέσει να επιλέγω τον χρόνο και τον τόπο που θα δω κάτι. Η μία από αυτές δεν θα μπορούσε παρά να είναι η νέα σειρά του Καπουτζίδη (η άλλη είναι το «Κάτω Παρτάλι») με τίτλο «Εθνική Ελλάδος». Και πραγματικά ένα έχω να πω… το ταλέντο αυτού του ανθρώπου αλλά και η νοοτροπία του είναι εξαιρετικά!!!

Κρίνοντας από τις 3 μέχρι τώρα σειρές του (Σαββατογεννημένες, Στο Παρά Πέντε και Εθνική Ελλάδος), το συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι έχει φοβερή φαντασία (πρωτότυπες και οι 3 σειρές), δεν είναι υπεράνθρωπος ούτε το παίζει τέτοιος (να γράφει 8 σειρές το χρόνο, κάνοντας copy paste σε σενάρια και χαρακτήρες), δουλεύει πολύ στις ιδέες του (γι’ αυτό και η μεγάλη αναμονή) και προσπαθεί να δώσει βάθος στους χαρακτήρες. Αυτό ήταν ιδιαίτερα εμφανές στο Παρά Πέντε αλλά στην Εθνική Ελλάδος ξεπέρασε τον εαυτό του. Στο θέμα της πρωτοτυπίας, ο τίτλος αναφέρεται στην προσπάθεια των πρωταγωνιστών να δημιουργήσουν την πρώτη εθνική ομάδα Κέρλινγκ, ενός αθλήματος παντελώς άγνωστου στην ελληνική κοινωνία και αταίριαστου με την ελληνική ιδιοσυγκρασία (άλλωστε αν δεν κρεμαστούμε από τα κάγκελα στο γήπεδο να βρίσουμε λίγο, δεν το ευχαριστιόμαστε).

Η σειρά συνδυάζει άριστα το χιούμορ με γρήγορες και έξυπνες ατάκες που τον χαρακτηρίζουν, με τον προβληματισμό για ορισμένες καταστάσεις που επικρατούν στην ελληνική κοινωνία. Αρπάζει από τον λαιμό 3 φλέγοντα θέματα του σήμερα, που η ελληνική τηλεόραση αποφεύγει ως ο διάολος το λιβάνι. Το πρώτο είναι η αυξανόμενη επιρροή ακροδεξιών λογικών (έως και νεοναζιστικών). Το ιδιαίτερο στην όλη υπόθεση είναι ότι δεν το παρουσιάζει με το πρόσωπο που έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα (ως ένας ψηλός, γεροδεμένες, ξυρισμένος νεαρός με συμπεριφορά «γαμ.. και δέρνω») αλλά το τοποθετεί μέσα σε μια ελληνική οικογένεια (σε κατεστραμμένο γάμο μεν αλλά επαρκώς λειτουργική, τουλάχιστον για τα μάτια του κόσμου) στο πρόσωπο του πατέρα τραμπούκου (Κώστας Αποστολάκης) και του γιού που συμπαρασύρεται από τον ίδιο του τον πατέρα και από κακές παρέες. Στον αντίποδα, η μάνα της οικογένειας (Κωνσταντίνα Μιχαήλ), όντας ολίγον χαζούλα αλλά καλόκαρδη, κάνει κρυφά παρέα με μια μαύρη, μια μουσουλμάνα και μια κινέζα, δείχνοντας το άλλο πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας που είναι φιλόξενο και φιλεύσπλαχνο. 

Το δεύτερο θέμα που κάνει τζιζ είναι αυτό των ατόμων με ειδικές ικανότητες που παρουσιάζεται από 2 πλευρές. Πρώτα, από την οικογένεια της χωρισμένης Σμαράγδας Καρύδη, της οποίας ο μικρός γιος βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι αλλά παρόλα αυτά αντιμετωπίζει την κατάστασή του με αισιοδοξία και τόλμη. Χωρίς να υπερτονίζεται η αδυναμία του (όπως άλλωστε πρέπει να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις) αντιμετωπίζεται από το σενάριο με προσοχή και ρεαλισμό. Χωρίς τραγικότητες ή ιδιαίτερες αναφορές. Μια δεύτερη αναφορά στο θέμα γίνεται από την πλευρά του προπονητή Γιώργου Καπουτζίδη, ο οποίος έχει σχέση με άτομο με ειδικές ικανότητες, που όμως προέκυψε από εντελώς διαφορετικές περιστάσεις, μετά από ένα ατύχημα. Εδώ παρουσιάζεται η αισιοδοξία και η θέληση για ζωή στον υπερθετικό βαθμό και δείχνει πως θα πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι.

Το τρίτο απαγορευμένο θέμα είναι η ομοφυλοφιλία μέσω του χαρακτήρα Γιώργου Καπουτζίδη. Αν και αρχικά δεν γίνονται νύξεις ότι ο χαρακτήρας είναι ομοφυλόφιλος, αυτό αποκαλύπτεται με έναν τόσο φυσιολογικό τρόπο (μέσα από την περιγραφή της καθημερινότητάς του από την Σμαράγδα Καρύδη που αναφέρει ότι μια φορά τη βδομάδα πηγαίνει σε gay bar πίνει 1-2 ποτά και γυρίζει σπίτι)  που ακόμα και ο πιο πουριτανός θεατής να μην προσβάλλεται και να το θεωρεί φυσιολογικό και αναμενόμενο. Ειδικά λίγο αργότερα στη σειρά, όταν γνωρίζουμε κάποια πράγματα παραπάνω για την προσωπική ζωή του πρωταγωνιστή, το σκηνικό έρχεται και δένει. Επειδή όμως  ο σεναριογράφος δεν εθελοτυφλεί παρουσιάζει και την άλλη πλευρά της ομοφυλοφιλίας μέσω ενός φίλου μιας άλλης πρωταγωνίστριας, της Κύπριας Μαριέλλας Σαββίδου. Την πλευρά του πιο ανάλαφρου και ολίγον τρελιάρη ομοφυλόφιλου που είναι 100% απελευθερωμένος σεξουαλικά. 

Πέρα από τα τρία παραπάνω θέματα, ο Καπουτζίδης απεικονίζει την ελληνική πραγματικότητα του σήμερα. Οικονομική κρίση, μονογονεϊκές οικογένειες, ένα star system που κουράζει ακόμα και τα πιο ελίτ μέλη του (Κατερίνα Παπουτσάκη), φαγοπότι με χρήματα του ελληνικού λαού και διεφθαρμένους επιχειρηματίες και πολιτικούς. Όλα τα παραπάνω παρουσιάζονται εξαιρετικά από ένα ιδανικό καστ, το οποίο πέραν των πρωταγωνιστών απαρτίζεται από μερικά ακόμα ιδανικά άτομα. Εκπληκτικός ο ρόλος της συζύγου του διεφθαρμένου επιχειρηματία (Δημήτρης Τζουμάκης, Μίνα Αδαμάκη) αλλά και του δημοσιογράφου Ορφέα Αυγουστίδη, που παρουσιάζει την άλλη πλευρά της δημοσιογραφίας, του ήθους και της ευγένειας.  

Εκλεπτυσμένο χιούμορ, ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, προσεκτικά επιλεγμένο καστ, πρωτοτυπία και κοινωνικός προβληματισμός για ακόμα μία φορά από τον εξαιρετικό Γιώργο Καπουτζίδη. Και το συμπέρασμα....ζήσε τη ζωή σου και τα όνειρά σου όπως εσύ θέλεις!!!!