Ender’s Game (2013, ελληνιστί «Η εκδίκηση του Ender»)

Βαθμολογία 2,5 / 5 

Η συγκεκριμένη ταινία είναι από τις ελάχιστες που ξεκίνησα να βλέπω χωρίς να γνωρίζω τίποτα παρά μόνο ότι πρόκειται για επιστημονικής φαντασίας. Ταξίδι στο άγνωστο λοιπόν που τελικά με οδήγησε σε κάτι αρκετά ενδιαφέρον χωρίς να με ξετρελάνει κιόλας.

Βρισκόμαστε στα μέσα του 22^ου αιώνα και η γη βρίσκεται υπό την απειλή ενός πολέμου με κάτι εντομόμορφα ζουζούνια (υπάρχουν και άλλα???) τα οποία είχαν αντικρουστεί σε παλαιότερο πόλεμο αλλά ανασυντάσσονται. Ποια λοιπόν η καλύτερη λύση από την κλασική αμερικάνικη πολεμική συνταγή του «χτυπάμε πρώτοι για να μην μας χτυπήσουν οι άλλοι». Έτσι, ο Ender (Asa Butterfield) ξεκινάει να εκπαιδεύεται μαζί με ένα τσούρμο συνομήλικών του για να γίνει ο επόμενος μεγάλος στρατηγός που θα καθοδηγήσει το στράτευμα στη μάχη. 

Οι στρατηγικές του ικανότητες είναι αποδεδειγμένες, μένει όμως να φανεί αν έχει και τα ψυχικά αποθέματα για κάτι τέτοιο. Έχοντας να αντιμετωπίσει κλασικά εφηβικά προβλήματα (αισθηματικά, οικογενειακά κτλ) πρέπει να επικεντρωθεί στον στόχο ζωής που είναι η αντιμετώπιση του εχθρού. Στο πλευρό του ο Στρατηγός Graff (Harrison Ford) και η Mazer Rackham (Ben Kingsley), ο ήρωας της προηγούμενης μάχης με τα εντομόμορφα.

Εντυπωσιακές σκηνές σε περιβάλλοντα με μηδενική βαρύτητα, μάχες που κερδίζονται χάρη στην καλή στρατηγική και ολίγον από «Πόλεμος των Άστρων» συνδυάζονται στην κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του Orson Scott Card. Παράλληλα βλέπουμε την εσωτερική μάχη του πρωταγωνιστή με το υποσυνείδητό του και την συνεχή αναζήτηση του τι είναι καλό και τι κακό και αν αυτό που κάνει είναι το σωστό. Πιθανότατα το βιβλίο να έδινε μεγαλύτερη βάση στα συνειδησιακά χαρακτηριστικά της ιστορίας (δεν το έχω διαβάσει, απλά πιθανολογώ) αλλά η ταινία μας προσφέρει μια εξίσου δυνατή δόση δράσης και έντασης. Συμπαθητικές οι ερμηνείες, κυρίως του μικρού πρωταγωνιστή αλλά και του Kingsley που όπως και να το κάνουμε έχει ένα ειδικό βάρος. Ο Ford είναι, μάλλον, copy paste από παλαιότερες ταινίες του και ίσως ακόμα πιο υποτονικός αλλά δίνει μια σοβαρότητα στην ταινία. Ποιοτική πινελιά η παρουσία της Viola Davies («Υπηρέτριες», «Όμορφα πλάσματα») που είναι πάντα γοητευτική και κάνει αισθητή την ύπαρξή της. Από σενάριο μην περιμένετε πολλά πράγματα, άλλωστε μιλάμε για μια εφηβική ιστορία επιστημονικής φαντασίας αν και στο τέλος γίνεται μια μικρή ανατροπή που εξιτάρει τις αισθήσεις του ανυποψίαστου θεατή.

Συμπαθητική ταινία, με εντυπωσιακά εφέ (είναι της μόδας άλλωστε τα μηδενικής βαρύτητας πεδία) και προσεγμένη παραγωγή. Οι μικροί φίλοι μας θα την αγαπήσουν, ίσως και να ενθουσιαστούν αλλά και για εμάς τους μεγαλύτερους έχει πράγματα να δώσει. Τουλάχιστον δεν θα πάνε χαμένες οι περίπου 2 ώρες που θα χρειαστείτε για να την δείτε.