"Μία σκέψη" από την Αικατερίνη Χρυσοπούλου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

(Τελευταίο ποίημα που βρέθηκε στην 6η θέση με ισοβαθμίες είναι η "Μία σκέψη" της Αικατερίνης Χρυσοπούλου. Πως μια σκέψη μπορεί να είναι τόσο δυνατή ώστε να σε παραλύσει. Να φαίνεται εξωπραγματική σαν όνειρο. Και πόσο γρήγορα σε επαναφέρει στην πεζή πραγματικότητα)

Μία σκέψη 

Πώς βρέθηκε το μυαλό μου σε αυτό το αδιέξοδο

Κοιτάω τη δίνη που δημιουργήθηκε στον καφέ μου

Από τις κυκλικές, ρυθμικές, άψυχες κινήσεις του κουταλιού

Το βλέμμα μου καρφώνεται εκεί στη στιγμή

Και μία σειρά από στιγμές παρελαύνουν

Γιατί οι στιγμές είναι αιώνιες

Ξαφνικά βρίσκομαι στην κουζίνα κάποια χρόνια πριν

ίσως να φτιάχνω καφέ, ίσως κάτι να φάμε

Νιώθω για ελάχιστα δευτερόλεπτα την πληρότητα εκείνης της στιγμής˙

ευτυχία

¨Στου Χρόνου το Βλέμμα" από την Χριστίνα Τσιονάρα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

(Ακόμα ένα ποίημα στην 6η θέση αυτή τη φορά από τη Χριστίνα Τσιονάρα. Σκοτεινό, σε σκούρες αποχρώσεις με δυνατά συναισθήματα. Αυτό είναι το ποίημα "Στου Χρόνου το Βλέμμα" που τράβηξε το ενδιαφέρον των κριτών)

Στου Χρόνου το Βλέμμα

Σε θέμα ενός μαύρου καμβά μεταπλάστηκα σύγκορμη

της θλίψης οι υπάρξεις τριγύρω αχνά να ατενίζονται.

Η απουσία φωτός σκορπισμένη  εσύ, άσπερμη,

οι μπογιές μου με ρέμβη, υγρές να σου εμφανίζονται.

Σε θύμα ενός μαύρου καμβά μεταπλάστηκα δεδομένη

τρεμουλιάζεις μεσ’ τη ματιά, θολώνεις το ψέμα.

Δεν κουμπώνει η θωριά μου στο καλούπι σου δε μπαίνει,

πορφύρας δάκρυ κυλάς, βάφεις όρκους στο βλέμμα

Με βλέπω εκεί,

στις γραμμές της ασφάλτου σαν κηλίδα βενζίνης

ξαπλωμένη απιθώνω της ψυχής μου τον πόνο,

ζευγολάτης που οργώνει τη μορφή σου στο δρόμο

την ποτίζω ν’ ανθίζεις με χυμούς κουνταλίνις.

Φακός στην ομίχλη  οι επιδερμικές σου ορέξεις

μικρός θα σε φρόντιζαν πειθήνιοι υπηρέτες,

στις άσκοπες  ώρες  θα ‘παιζες με μαριονέτες

μα το έργο έχει λήξει, αδειανές  μείναν  οι θέσεις.

"Η φωνή της Πατρίδας" από την Ελισάβετ Πασατέμπου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

(Στην 6η θέση ένα εξαιρετικό ποίημα της Ελισάβετ Πασατέμπου με τίτλο "Η Φωνή της Πατρίδας"...τολμηρό, δυνατό, ικανό να μας θυμίσει ότι όσο η πατρίδα παραμένει πιστή στις ρίζες της τόσο αυτές θα τη στηρίζουν και θα αποκρούουν κάθε επίθεση)

Η Φωνή της Πατρίδας
 

Ψίθυρος έγινε η φωνή

Σώπασε η πατρίδα

Μετατράπηκε η αθωότητα σε οργή

Έγινε ο πόνος μίσος,

Πάθος και πόθος για εκδίκηση

Κάτω από τη σκιά των ισχυρών

Διψάει ο κόσμος για δικαίωση,

Όπως διψάει η έρημος για βροχή

Φαντάζει ο κόσμος σαν κουκουβάγια

Που αγναντεύει μέσα στο σκοτάδι από ψηλά

Σοφή μεν, σιωπηλή δε

Γνωρίζει τα πάντα, βλέπει τα πάντα

Ζει τα πάντα

Και όμως δε λέει τίποτα

Και τι να πει;

"Ονειροπόλος" από τον Αλέξανδρο Σαγρή (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

(Τα επόμενα 4 ποιήματα ισοβάθμισαν στην 6η θέση ουσιαστικά και κέρδισαν μία θέση στην ανθολογία μας που θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Γράφημα. Σε ένα από αυτά, ο Αλέξανδρος Σαγρής μέσα σε λίγες γραμμές μας μεταφέρει σε έναν ονειρικό κόσμο γεμάτο δυνατές εικόνες)

Ονειροπόλος

Τι όμορφα που κρέμονται τ’ άστρα πάνω στο κορμί της νύχτας!

Σαν τα όνειρα να πήραν άλλη πορεία. 

Εκεί που τα χνάρια τους δεν συναντούν τα σύννεφα.

Εκεί! Που παραμένουν πιστά  στους πλανήτες κάθε βραδιάς…

"Το κλειδί" από τη Μαρία Τσέτσιλα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

 (Στη 10η θέση επίσης συναντάμε ένα ποίημα της Μαρίας Τσέτσιλα σε πιο μουντές αποχρώσεις. Τα χρόνια περνούν και η διαπίστωση της πραγματικής μοναξιάς και του εφήμερου των σχέσεων πέφτουν βαριά στις μνήμες των ανθρώπων)

Το κλειδί

Πλανεμένη ματιά,

Νομίζει κατέχει την γνώση

Την γνώση που ανοίγει τις πόρτες της αιώνιας ηδονής

Χρόνια ολόκληρα έψαχνα για κλειδιά σε βιβλία, σε σπίτια, σε ματιές

"Ζωή Αληθινή" από την Μελίνα Τριανταφυλλίδου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποιήματα)

(Στη 10η θέση σε ισοβαθμία με "Το κλειδί" βρίσκουμε ένα ποίημα της Μελίνας Τριανταφυλλίδου που αναδύει αισιοδοξία, ωραίες και γαλήνιες εικόνες και μυρωδιές της ελληνικής επαρχίας που μας υπενθυμίζει ό,τι αληθινό υπάρχει στη ζωή μας)

Ζωή Αληθινή

Πόσο ονειρεύομαι ένα αγρόκτημα

με οπωροφόρα δέντρα

φορτωμένα καρπούς.

Με αμπελώνες απέραντους

με φρέσκους βλαστούς.

Ρόγες σταφύλι να σε κερνώ

κάτω απ΄ τον ίσκιο της μουριάς,

όλος ο κόσμος να χωρά

στο απέραντο μιας αγκαλιάς.

"Απλά και Σύντομα" από την Αριάδνη Δάντε

"Άγρια Κοπελιά" από τον Κωνσταντίνο Σαράκη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Άγρια Κοπελιά

Παντού αγριεμένα κοιτούν οι εποχές

Για μια σταλίτσα αίμα πεθάνανε βουβές

Τριγύρω άνεμοι ξένοι το βλέμμα σου κοιτούν

Θα θελαν να στο κλέψουν μα το δωσες αλλού

Το έδωσες σε κείνη: την άγρια κοπελιά

Και σου δωσε για αντάλλαγμα ολόχρυσα φτερά

Να τρέξεις, να πετάξεις στου έρωτα το βιός

"Σκέψεις Μαχαιριές" από τη Σκεύη Περατικού (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Σκέψεις Μαχαιριές

Kι’ απόψε πάλι μόνη μου,κι’ ο πόνος συντροφία μου

Μόνιμος κάτοικος κι’αυτός, μέσ’τη τρελλή καρδία μου

Οι σκέψεις μέσα στο μυαλό, κόβουνε σαν μαχαίρια

Ματώνω σαν σε σκεύτομαι, μέσα σε ξένα χέρια!!!

Η αυγούλα πρόβαλε ψυχρή, μέσα απ τη χαραμάδα

Και γω στ’άδειο κρεββάτι μου, καίγομαι σαν λαμπάδα

Υγρό το μαξιλάρι μου,ράκος τ’άδειο κορμί μου

Μέσα σε θάλασσες βαθείες, βουλίαζει η ψυχή μου!!!

"Πανδαιμόνιο" από τον Κλόντι Μπέλοβα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Πανδαιμόνιο

Ξημερώματα γυρεύω να ζεστάνω το αίμα που κρυώνει 

Ορμάω εγώ και άλλοι να πλάσουμε πρόσωπα των ξένων 

Φτιάχνω και από μια χούφτα γη ένα Θεό που ματώνει 

Και όλοι μαζί υστερικά πρόσωπα των ξένων 

Κοιτάζουμε λογαριαζοντας τις σταλες τις βροχής 

Έξω ένας άνεμος φυσά και με υπνωτίζει 

Ακολουθώ το ρυθμό και αναστεναζουμε 

Τον ακολουθώ ελπίζοντας σε ό,τι ελπίζει 

Και με πίστη στην υπόσχεση χαράζουμε 

Πορεία με μάτια κλειστά 

"Λεύτερη" από τη Μάρη Τσαμακίδου Παπαποστόλου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Λεύτερη

Μιαν ολάκερη ζωή

με δεκανίκια

με γοερά κλάματα

με στεγανά απροσπέλαστα

και γκρίζο

πολύ γκρίζο

"Το Αγρίμι" από την Παναγιώτα Κοραή (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Το Αγρίμι

Αγρίμι φοβισμένο που πονά

Φόβος στην αγριάδα του νικά

Όταν πλησιάσεις να το αγγίξεις

Μόνο την οργή του θ’ αντικρίσεις.

Γοερά κλαίγοντας θα σε σαστίσει

Σφαδάζει με πληγές που ‘χουν σαπίσει.

"Στάχτες" από τον Κωνσταντίνο Αναγνόπουλο (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Στάχτες


Στάχτη, στάχτη
Στάχτη από μια φωτιά που τάχα δεν άναψε, όμως καίει
Και πως καίει αφού δεν άναψε;
Σταχτώθηκαν τα όνειρά μου και δεν μπορώ να κοιμηθώ
Σταχτίστηκαν τα πνευμόνια μου και δεν μπορώ να αναπνεύσω
Σταχταρίσθηκαν τα μαλλιά μου, είναι άλλωστε φανερό

"O Παράδεισός μου" από την Κατερίνα Καρανικολή (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Ο Παράδεισός μου

Βράδυ.
Η δυσκολότερη μέρα τελειώνει.
Μονη σωτηρία φαντάζει η "ζωγραφική".
Μια λάθος κινηση,σκεφτομαι,και ο πόνος θα μετατραπεί σε γαλήνη.

"Οι σκιές μου" από την Ελένη Σωκράτους (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Οι σκιές μου

_{Προσπαθούσα να βρω έστω μια λέξη να σου πω,}

_{ήθελα τόσο πολύ σου μιλήσω·
μάταιη η προσπάθεια γιατί δεν έβρισκα τίποτα που να αρμόζει στην περίπτωση αυτή, έτσι δεν είπα τίποτα για να μην πω τίποτα λιγότερο,
χρόνος χαμένος χωρίς ουσία χωρίς αποτέλεσμα,
χρόνος που πέρασε και στους άλλους έλεγα πως ξεχάστηκε,
τους το ‘ λέγα, θέλοντας να το ακούσω κι εγώ,
θέλοντας να πιστέψω πως σε είχα ξεχάσει·μια φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού μου φώναζε – φώναζε το όνομά σου σαν μια μελωδία που είχε αποτυπωθεί στο μυαλό μου και δεν έλεγε να φύγει,
μια μελωδία που ποτέ δεν ξεχάστηκε απλά αγνοήθηκε,
μου το ‘ λέγαν οτι είναι άσχημο πράγμα να αγνοείς κάτι που τόσο πολύ θα ήθελες να φωνάξεις να νιώσεις και να ζήσεις,
τώρα καταλαβαίνω·}

"To δρομολόγιο του έρωτα" από τον Χρήστο Σαχτούρη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Το δρομολόγιο του έρωτα

Μπόρα θλίψης ξέσπασε και ουράνιας μελαγχολίας απ' την αβάσταχτη πικρία τ' ουρανού.

Ώρα να κρυφτούμε στο κινούμενο απάγκιο του έρωτα,

που διαρκώς μεταφέρει τους συναισθηματικά φορτισμένους επιβάτες.

Πρώτη στάση· τα χέρια.

Τρυφερό άγγιγμα κι ονειροπόλο βλέμμα.

Διασταύρωση ματιάς και περίτεχνα χαμόγελα.

Σημάδι ελπίδας.

Δεύτερη στάση· τα μάγουλα.

"Φόβος" από την Βούλα Σκαρτσίλα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Φόβος

Το φως που σε φώτιζε
αυτό με αιχμαλώτισε
οι προβολείς του σύμπαντος ήταν σαφείς
αυτό είναι το δώρο της ζωής
μπλοκάρισαν κάθε οδό διαφυγής
διασφάλισαν τους πόθους της ψυχής
Για μιαν ατελείωτη στιγμή
μ' απόθεσα στην παλάμη της καρδιάς σου
ζεστή, υγρή, τρυφερή
υπόσχεση του ασφαλούς ορίζοντά σου

"Με τίτλο: Χωρίς τίτλο" από την Αικατερίνη Χρυσοπούλου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Με τίτλο: Χωρίς τίτλο

Με κούρασε η τελειότητα

Βαρύ καθήκον για τον άνθρωπο να το σηκώσει

Πώς να χωρέσει άλλωστε η τελειότητα στην ατελή του φύση;

Νοθεύεται ο νους με προσδοκίες άλλων

Σαν άδεια χαρτόκουτα, όφορμα στοιβαγμένα

της κοινωνίας οι πολύτιμες αρχές

Είναι τρελός

μέγας παράφρων

όποιος διψάει για λίγη νηνεμία

και  πολεμά το σκότος του μυαλού

Το νόημα άλλωστε υπήρξε πάντα τετραγωνισμένο

σαν μία οθόνη του καιρού μας

με διαφορά στην όψη

"Το ζύγισμα" από τη Νικολίτσα Μπλούτη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Το ζύγισμα

Πώς μετριέται η θλίψη;

Η απόγνωση;

Η απελπισία;

Μπαίνουν άραγε στην ίδια ζυγαριά,

Με τη χαρά;

"Χρώμα" από την Αριάδνη Δάντε (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Χρώμα

Ξυπνάς γεμάτος αισιοδοξία,

νιώθεις πως τα όνειρά σου βγαίνουν,

βλέπεις τα πράγματα με χρώμα

και κάθε τι κόκκινο, γλυκό.

Αρχίζεις πάλι να δουλεύεις,

το πρόγραμμα να μην το χάσεις

με κέφι και χαρά γεμάτος

πρόσεξε τίποτα μην ξεχάσεις.

Κι ενώ δουλεύεις και παλεύεις

να καταφέρεις να τελειώσεις

όλο προκύπτουν και καινούρια

που πρέπει να ενσωματώσεις.

"Μνημόσυνο αγάπης" από τον Γιώργο Σδούγκο (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Μνημόσυνο Αγάπης

Να που κοντεύει ο καιρός του φθινοπώρου ο αγέρας

Τα δέντρα προς την γη λυγίζει, τα φύλλα αποσπά και τα στριφογυρίζει

Το μονοπάτι με χαλί κιτρινισμένο στρώνει της διαδρομής,

Που μιας γυναίκας η γλυκιά μορφή, διαβαίνοντας, την κάνει να θροΐζει

Και  που στο τέλος οδηγεί στο έσχατο οδυνηρό της πέρας.

Λυσσομανά εκεί απόκοσμος ωκεανός, υδάτινα βουνά σηκώνει

Και στις γκριζόλευκες κορφές χαρτογραφεί ανθρώπων πεπρωμένα.

Κυματοθραύστης σκοτεινός, τις λιθωμένες σάρκες του τρομακτικά απλώνει

Και μες σε αυτά,.. σκυφτή φιγούρα γυναικός την ακροθαλασσιά ζυγώνει…

Μετράει τα κύματα να δει ζωγραφιστά της μοίρας της τα δεδομένα.

"Ο θριαμβευτής χρόνος" από τον Δημήτρη Σαρμανιώτη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Ο θριαμβευτής χρόνος

Έρχεσαι στον ύπνο μου συχνά.

Τούτος τώρα είναι ο μόνος τρόπος να σε συναντήσω.

Κλείνω τα μάτια και αναμένω τη μορφή σου να έλθει.

Μα όταν έλθει έρχεται φευγαλέα

κι εγώ την κυνηγώ να την προφτάσω.

Θυμάσαι;

Όπως και τότε που ήμουν ο εραστής σου.

"Στο Δωμάτιο του Χρόνου" από την Αργυρώ Σταυράκου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Στο Δωμάτιο του Χρόνου

Γρανάζια θεόρατα και ατσάλινα
σφιχτά και γυαλισμένα,
γυρίζανε αδιάκοπα και καλοκουρδισμένα.

Και οι εγκοπές τους κλείδωναν
κι εγώ απελπισμένα,
τα κοίταζα και μου ‘μοιαζαν
δόντια ακονισμένα,
που την ζωή μου άλεθαν σε κάθε δάγκωμα τους.

"Ωτοασπίδες" από την Δήμητρα Κουτσογιάννη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Ωτοασπίδες

Της μελωδικής του ήχου αντάρας 

Ακροατές μα όχι δέκτες

Σε κακίες και πλατειασμούς

Και απολογίες και ισχυρισμούς

Αν θες να σώσεις την ομιλία

Δώσε της αξία 

Και τραγούδα συνειρμούς

Της αγνής πρόθεσης φερέφωνα

Ανέφικτο να γίνουν όλοι

Κανείς με του καλού τη σχόλη

Και από τύψεις φλυαρεί

Για τον εαυτό του,τον ίδιο,ποιος φταίει και ποιος υπερβάλλει

Ασυμφωνία πολυφωνική

Και όσα είπε δεν ανακαλεί

"Βόρειος Άνεμος" από τον Κωνσταντίνο Βάσση (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Βόρειος Άνεμος

Τόπος με ψηλούς πλατάνους και τρεχούμενα νερά
τόπος που από λίθο η καρδιά του αρχίζει να χτυπά
λίθος λαξεμένος ανθρώπου πνοή γεννά,
άντρας και γυναίκα, από τη γη ξυπνά.

Βροχή! Με πρόχειρα κουπιά σαλπάρω σε άγνωστα νερά,
σαν το ζεστό κρασί, το κόκκινο κυλάνε τα νερά, απ' του βουνού
 τη ράχη στο χώμα σέρνεται αργά. Είναι κανείς εκει; Ρωτά!
Ποιος ζει στην κορυφή; Φωνάζει δυνατά. Μάταια όμως κανείς δεν απαντά.

"Το κυνήγι της πληρότητας" από τη Σύλια Μυσιρλή (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Το κυνήγι της πληρότητας

Καλά κάνεις,

και είσαι χαρούμενος

και ξεδιψάς την δίψα σου

και παίρνεις τα κλειδιά.

Καλά κάνεις,

που φεύγεις μακριά

και ψάχνεις

νέες περιπέτειες.

Αποζητάς την πληρότητα

που έχεις χάσει από καιρό

μες στο μικρό σου στήθος

και στο άδειο σου στομάχι.

"Μητέρα" από τον Πλούταρχο Πάστρα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Μητέρα

Μες τα στήθη σου μεγάλωσα μαμά,

μες το παράδεισο

της μεγάλης σου καρδιάς.

Μία αγκαλιά που δεν κρύωσε ποτέ,

τόσο ζεστή σαν τον ήλιο της Εδέμ.

Μητέρα μου γλυκιά σ’ αναπολώ,

τι κι αν έφυγες, εγώ δίπλα μου σε νιώθω

φύλακα άγγελο

στο προσκεφάλι μου από πάνω,

στην κούνια μου

και στο τελευταίο μου τσιγάρο.

"H Λίμνη των Ονείρων" από τον Άθω Χατζηματθαίου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Η Λίμνη των Ονείρων

Τα χελιδόνια φέρνουνε την άνοιξη.

Χελιδόνι μικρό,

του μαγεμένου  ονείρου  ψάχνοντας  τον ανθισμένο κάμπο,

βρέθηκες στα φτερά των γλαρών, να ταξιδεύεις  σε φουρτουνιασμένες θάλασσες.

Μέτοικος  σε μια  γη που δεν  έζησε τη χαρά της άνοιξης,

γιατί τα πολυβόλα  σκότωσαν την ανθισμένη αμυγδαλιά

και μάτωσαν μόνιμα  το χαμόγελο του ήλιου.

Σ’ ένα  ταξίδι δύσκολο, που οι μέρες  ζούσαν  στο σκοτάδι του θανάτου

και  το γέλιο  των λουλουδιών,  έγινε δάκρυ  στα ματωμένα τους πέταλα.

Κι όλη  η γη ένας σκοτεινός λαβύρινθος 

κι η Αριάδνη να βηματίζει με τη μαύρη της μαντίλα  στην καιγόμενη  γη

και να μετρά τις πληγές των ονείρων της.

Πώς να μπορέσεις  να  βρεις  την έξοδο  χωρίς  τον μίτο της λύτρωσης

και να ξεφύγεις απ’ τη μανία του Μινώταυρου, 

όταν  ο ουρανός  βάφτηκε μαύρος  και ο πυκνός  καπνός έπνιξε  τον ήλιο.

"Κράτα το χέρι μου" από τη Lousi Petrosian (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Κράτα το χέρι μου

Κράτα το χέρι μου και πάμε

Στα σύννεφα πάνω να χορέψουμε

Με γυμνά τα πόδια να νιώσουμε

Σαν μικρά παιδιά, τα πάντα.

Κράτα το χέρι μου και πάμε

Με όλο σου το είναι χαμογέλασε

Κοίτα με μάτια αθώα και φωτεινά

Τα δικά μου για πάντα.

"Είναι κάτι στιγμές..." από τη Σκεύη Περατικού (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Είναι κάτι στιγμές...

Είναι κάτι στιγμές.... δεν αντέχετε ο πόνος,

Νιώθω μαχαιρίες, βαθία μεσ’τη καρδία,

Είναι κάτι στιγμές....δεν με χωράει ο τόπος,

Κι’όλα μοίαζουν μάταια και σκοτεινά.

Είναι κάτι στιγμές...που σε νίωθω κοντά μου,

Τη φωνή σου ακούω, να λες είμαι εδώ,

Την ανάσα σου νίωθω,μέσ’την αγκαλία μου

Και αισθάνομαι πάλι για λίγο ότι ζω.

"Σημεία Στίξης" από την Μαρία Σταματία Μπούκη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Σημεία Στίξης

Σκοντάφτω στα κόμματα που έβαλα.
Οι άνω τελείες με κυνηγάνε και με γεμίζουν ενοχές.

Τα θαυμαστικά με χτυπάνε γελώντας.
Και παλιές παύλες μου λένε ξανά να σταματήσω να προχωράω.

Ανάμεσα στις γραμμες του τετραδιου μου δολοφονημένα εγώ και ξεψυχισμένες ελπίδες,
που δεν έχουν αξία για την κατανόηση της πρότασης

"Πριν τη Βελονιά" από την Μαρία Μιχαήλογλου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Πριν τη βελονιά

Το πιο μεγάλο όνειρο

κρεμιέται στο φεγγάρι και την καρδιά

στο άπειρο, συνθλίβει η ελπίδα.

Χιλιάδες πέταλα αστοχούν

να φτάσουν στα κλαδιά τους

και περιμένουν τις φωτιές,

που την τροχιά τους καίνε.

"H Σιωπή" από τη Βούλα Σκαρτσίλα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Η Σιωπή

Η σιωπή

Αυτή με ξεκουφαίνει

Ήχοι

Που σκάνε σαν κύμα στην ακτή της ύπαρξής μου

Παφλασμοί νερού

Με γυρίζουνε πίσω στην πρώτη ανάσα

Που πήρα μαζί σου

Φαντάστηκα πως έτσι γίνεται

Μήπως και κάποια στιγμή ξεχαστώ

Σε ρόλο μαέστρου θα μου δίνεις το ρυθμό

Ξεγελάστηκα

Ήχοι

"Καιρός για πτήσεις" από τον Στυλιανό Δρακόπουλο (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Καιρός για πτήσεις

Ποια είναι η πρώτη σκέψη σου όταν ξυπνάς;
πες μου τι βλέπεις σαν κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη...
μες στη ζωή σου τελικά τι αναζητάς;
και τι είναι αυτό που εύχεσαι όταν ένα αστέρι πέφτει;

"Ήρθες" από τον Δημήτρη Σαρμανιώτη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Ήρθες

 

Σε καρτερούσα δέκα χρόνια.

Τόσο έκαμε και ο θείος Οδυσσέας να φτάσει στην Ιθάκη του.

Μα εμένα το ταξίδι πια δε με ένοιαζε.

Ήρθες.

Μέσα σε μία στιγμή τριγύρισα το σύμπαν.

Είδα το άπειρο και το πεπερασμένο.

Κι έπειτα είδα την αψεγάδιαστη μορφή σου.

Ήρθες.

Και ξάφνου όλη η ζωή πέρασε από εμπρός μου.

Όχι γιατί ήταν να πεθάνω

αλλά γιατί είχα μόλις ξαναγεννηθεί.

"Ύπαρξη" από τον Νικηφόρο Ηλία Ρήγα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Ύπαρξη

 

Η ζωή είναι γεμάτη στιγμές,

καλές και κακές.

Κάθε τι γήινο λήγει

κι αν δε το χορτάσεις

η ύπαρξη σου μοιάζει λίγη·

όμως τούτο ‘δω, μονάχα, στο νου σου να καταγράψεις…

"Γλυκοστάλαχτο" από την Ευτυχία Καπαρδέλη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Γλυκοστάλαχτο

 

Τα χρόνια της νιότης
έζησα ολομόναχος
σε εκείνα τα τοπία που
γεμίζουν με μυστικό Ήλιο 
τα βλέφαρα
Ταιριασμένα με τα κρινάκια της
Παναγιάς
και τον άνεμο της λευτεριάς
Άγγελμα, χάραγμα στα δροσερά
χείλη της χαράς
***

"Χίμαιρα" από την Μάρη Τσαμακίδου Παπαποστόλου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Χίμαιρα

Σαν μπεις εντός μου,

όλα ετούτα

Θ’ απαλαχάνουν,

τα νήματα θα σπάσουν,

οι όποιες σκέψεις,

τα νοήματα,

"Ο Πόλεμος" από την Ξένια Ζαρκαδούλα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Ο Πόλεμος

Τρέξτε για να σωθείτε

Γιατί ο πόλεμος ξεσπά!

Η γη μας πυρπολείται

Η ζωή πίσω δεν γυρνά!

Μικρά πρόσωπα χλωμά

Να κλαίνε απεγνωσμένα

Η ψυχή τους μαρτυρά

–     Πονάνε τα καημένα!

Άνθρωποι εδώ κι εκεί τρέχουν

Κι άλλοι φωνάζουν

 Μοίρα οι καημένοι που έχουν

Μα δεν διστάζουν!

"Φθινοπωρινό Χαμόγελο Θλίψης" από την Χριστίνα Τσιονάρα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Φθινοπωρινό Χαμόγελο Θλίψης

Με τις πρώτες στάλες της βροχής

φτάνουν με ηδυπάθεια μουσκεμένα και τα λόγια σου.

Μέσα από την υγρασία της ανάσας σου που θολώνει το γαλάζιο

ορίζοντα και πάνω από τις βρεγμένες στέγες της πόλης που

τρεμουλιάζουν στην αγκαλιά του φθινοπώρου.

Μαζί με τις στάλες και τα δικά σου λόγια

στάλα στάλα, με αμέριστη αγάπη να μου ψιθυρίζουν

κι ύστερα να σβήνουν τα ίχνη τους στο χορό του ανέμου.

"H Αξία" από την Ζέτα Φούτρου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Η Αξία
 

Μία κοπέλα ζήτησε μια χάρη από το Θεό της,
Οτι πολύτιμοτερο έχει, να το δώσει!
Εκείνος την υπάκουσε κι έπραξε συνάμα,
και στον πιο πλούσιο άνθρωπο πρόσεφερε ψωμί και ένα φλιτζάνι γάλα..