"Μητέρα" από τον Πλούταρχο Πάστρα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Μητέρα

Μες τα στήθη σου μεγάλωσα μαμά,

μες το παράδεισο

της μεγάλης σου καρδιάς.

Μία αγκαλιά που δεν κρύωσε ποτέ,

τόσο ζεστή σαν τον ήλιο της Εδέμ.

Μητέρα μου γλυκιά σ’ αναπολώ,

τι κι αν έφυγες, εγώ δίπλα μου σε νιώθω

φύλακα άγγελο

στο προσκεφάλι μου από πάνω,

στην κούνια μου

και στο τελευταίο μου τσιγάρο.

Τα μάτια σου θυμάμαι να δακρύζουν,

σε κάθε χαρά και λύπη μου μαμά,

ένας έπαινος ήταν η ψυχή σου,

που πήγαζε απ’ τα βάθη της στοργή σου,

με λόγια πικρά και χαρωπά.

Μητέρα μου γλυκιά σε προσκαλώ,

και κάθε βράδυ στο όνειρο μου σ’ έχω,

συντροφιά στου χειμώνα τις στιγμές,

όταν είμαι μόνος

απ’ του κόσμου τις πληγές.

Ένα χάδι σου ήταν ο κόσμος μου μαμά,

ένα σχολείο που μου δίδασκε αγάπη,

που συγχωρούσε κάθε μικρή μου αταξία,

τις σκανδαλιές μίας μεγάλης εφηβείας

και τις ζημιές της ενήλικης ζωής.

Μητέρα μου γλυκιά σ’ αναζητώ,

μέσα στο χάος της πεζής πραγματικότητας,

ψάχνω να βρω σε παλιές φωτογραφίες,

το τρυφερό και φωτεινό χαμόγελο σου.