"Η φωνή της Πατρίδας" από την Ελισάβετ Πασατέμπου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

(Στην 6η θέση ένα εξαιρετικό ποίημα της Ελισάβετ Πασατέμπου με τίτλο "Η Φωνή της Πατρίδας"...τολμηρό, δυνατό, ικανό να μας θυμίσει ότι όσο η πατρίδα παραμένει πιστή στις ρίζες της τόσο αυτές θα τη στηρίζουν και θα αποκρούουν κάθε επίθεση)

Η Φωνή της Πατρίδας
 

Ψίθυρος έγινε η φωνή

Σώπασε η πατρίδα

Μετατράπηκε η αθωότητα σε οργή

Έγινε ο πόνος μίσος,

Πάθος και πόθος για εκδίκηση

Κάτω από τη σκιά των ισχυρών

Διψάει ο κόσμος για δικαίωση,

Όπως διψάει η έρημος για βροχή

Φαντάζει ο κόσμος σαν κουκουβάγια

Που αγναντεύει μέσα στο σκοτάδι από ψηλά

Σοφή μεν, σιωπηλή δε

Γνωρίζει τα πάντα, βλέπει τα πάντα

Ζει τα πάντα

Και όμως δε λέει τίποτα

Και τι να πει;

Σάμπως και τον ακούει κανείς;

Δε μπορεί να πει τίποτα

Η φωνάρα των λίγων και ισχυρών πνίγει τους ψιθύρους

Που μετά βίας ακούγονται

Δεν μπορεί όμως η φωνή αυτή να εξαλειφθεί

Τι είναι πατρίδα χωρίς φωνή, πατρίδα χωρίς κόσμο;

Δέντρο δίχως ρίζες, θάλασσα δίχως νερό

Όσο όμως ο αέρας δέρνει το δέντρο ανελέητα

Τόσο οι ρίζες του θα το στηρίζουν

Όσο υπάρχει θάλασσα και νερό

Να γλύφει απαλά και να ξεδιψά τις ρίζες

Τόσο αυτό θα ανθίζει

Και έτσι η ζωή θα συνεχίζεται

Φυσούσε τότε,

Φυσάει και τώρα αυτός ο αέρας

Αλλά οι ρίζες παραμένουν εκεί

Αγωνίζονται για αυτή, πονάνε για αυτή

Σκοτώνονται για αυτή

και έτσι η πατρίδα συνεχίζει να έχει φωνή,

συνεχίζει να έχει ζωή.