"Άγρια Κοπελιά" από τον Κωνσταντίνο Σαράκη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Άγρια Κοπελιά

Παντού αγριεμένα κοιτούν οι εποχές

Για μια σταλίτσα αίμα πεθάνανε βουβές

Τριγύρω άνεμοι ξένοι το βλέμμα σου κοιτούν

Θα θελαν να στο κλέψουν μα το δωσες αλλού

Το έδωσες σε κείνη: την άγρια κοπελιά

Και σου δωσε για αντάλλαγμα ολόχρυσα φτερά

Να τρέξεις, να πετάξεις στου έρωτα το βιός

Και να καταδικάσεις το σκοτεινό το φως

Εκείνο που σε έκρυβε μονάχα σε σκιές

Εκείνο που σε βασάνισε κλεισμένο σε σπηλιές

Χωρίς ανάσα μία και χωρίς αντοχές

Σε σκότωσε μοιραία χωρίς αναστολές

Ήρθε να σε γλιτώσει η άγρια κοπελιά

Στα όμορφά της χείλη γαλήνια σιγαλιά

Στα όμορφα της μάτια απλώνονται φτερά

Πέτα και ας σε κάψουν, χαρά είναι η φωτιά…