Με τίτλο: Χωρίς τίτλο
Με κούρασε η τελειότητα
Βαρύ καθήκον για τον
άνθρωπο να το σηκώσει
Πώς να χωρέσει άλλωστε
η τελειότητα στην ατελή του φύση;
Νοθεύεται ο νους με
προσδοκίες άλλων
Σαν άδεια χαρτόκουτα,
όφορμα στοιβαγμένα
της κοινωνίας οι
πολύτιμες αρχές
Είναι τρελός
μέγας παράφρων
όποιος διψάει για λίγη
νηνεμία
και πολεμά το σκότος του μυαλού
Το νόημα άλλωστε υπήρξε
πάντα τετραγωνισμένο
σαν μία οθόνη του
καιρού μας
με διαφορά στην όψη
Όποιος ξεφύγει από τα
όρια
στο περιθώριο εξόριστος
θα βρεθεί
Λέξη ντροπή, σε σένα
σύγχρονε, στα αυτιά σου θα ηχήσει
αν λησμονήσεις πως η
ανθρώπινη ομορφιά είναι μονάχα του καθρέφτη
και το χαμόγελο οφείλει
του κλόουν το χαμόγελο να μοιάσει
Με κούρασαν και τα
διδαγμάτα
τα δήθεν τα σωστά
Μία γραμμή υπάρχει μόνο
μία πορεία
μία ευθεία
και οι παράδρομοι είναι
απλά παράδρομοι
που ύποπτα βρεθήκαν
να μυκτηρίσουν την
αλήθεια που στο στόμα μας μας βάλαν
Αυτό δεν είναι ο
άνθρωπος;
του μάθανε να λέει
Ας είναι, δεν πειράζει
που είναι πιο προηγμένο
Τις οδηγίες τις εκτελεί
λεπτομερώς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου