"To δρομολόγιο του έρωτα" από τον Χρήστο Σαχτούρη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Το δρομολόγιο του έρωτα

Μπόρα θλίψης ξέσπασε και ουράνιας μελαγχολίας απ' την αβάσταχτη πικρία τ' ουρανού.

Ώρα να κρυφτούμε στο κινούμενο απάγκιο του έρωτα,

που διαρκώς μεταφέρει τους συναισθηματικά φορτισμένους επιβάτες.

Πρώτη στάση· τα χέρια.

Τρυφερό άγγιγμα κι ονειροπόλο βλέμμα.

Διασταύρωση ματιάς και περίτεχνα χαμόγελα.

Σημάδι ελπίδας.

Δεύτερη στάση· τα μάγουλα.

Χάδι απαλό σαν τον άνεμο, που χαϊδεύει τα φύλλα των δέντρων.

Χαλάρωση αισθήσεων κάτω απ' τη σκιά του δέντρου.

Τρίτη στάση· τα χείλη.

Πορφυρένια κύματα από μαρμαρένια σάρκα.

Πύλη εισόδου που οδηγούν μ' ευθεία κατεύθυνση προς το πάθος.

Τετάρτη στάση· ο λαιμός.

Φάρος λυγερός και συνάμα σταθερός,

και καθώς γλιστράνε πάνω του τα πορφυρένια κύματα, το πάθος δυναμώνει.

Μπόρα πάθους ξέσπασε.

Το σημάδι έμεινε πίσω και η ελπίδα πλησιάζει.

Πέμπτη στάση· τα στήθη.

Λόφοι με μεταξένια υφή.

Ένα άγγιγμα μόνο αρκεί να σε ζαλίσει και συνεπαρμένος να υπακούς τη φωνή του έρωτα.

Έκτη στάση· η κοιλιά.

Περιοχή ανάλαφρης ζωτικότητας κι αντίθεσης.

Απ' έξω στήνουν χορό τα δάχτυλα,

ψηλαφίζοντας δραστικά και χαϊδεύοντας, απενοχοποιώντας την ηδονή,

ενώ από μέσα μπορεί να μεγαλώνει ένας γόνος που συμβολίζει το μέλλον.

Η μπόρα του πάθους δυναμώνει.

Πνίγοντας την πικρία τ' ουρανού.

Έβδομη στάση· μου είναι δύσκολο να συνεχίσω,

το πάθους μ' έπνιξε, παρασύροντας με σ' έναν απέραντο ωκεανό.

Μ' άφησε κενό ενώ το δρομολόγιο τελείωσε, λίγο πριν φτάσω στην ένωση των ψυχών.