"Για Γέλια και για Κλάματα" από τη Σοφία Κραββαρίτη και Μαίρη Τσίλη

Το μπάνιο της ντροπής

Ντριιιινννν! 
- Αλό! 
- Τι αλό ρε αλλοπαρμένη; Αλό έλεγες στο χωριό σου, όταν σήκωνες το τηλέφωνο;
- Φυσικά αγάπη μου, τι με πέρασες εμένα, καμιά τριτοδεύτερη μπασκλασαρία; 
- Προς Θεού, ούτε στιγμή! 
- Λοιπόν, τι λες για ζεστό καφέ σήμερα που έβαλε το κρύο του και να κουτσομπολέψουμε λιγάκι;
- Ετοίμασέ τον κι έρχομαι. Βγάλε και καμιά κουβέρτα για τα πόδια σαν τις γριές. 
- Σωστή!
Τοκ, τοκ!
- Γρήγορα ήρθες βλέπω.
- Αφού ξέρεις, πεθαίνω κάθε φορά για τα νέα μας.
- Λοιπόν, σου έχω και θέμα συζήτησης.
- Ε, καλά, το μόνο που δεν φοβήθηκα, είναι μήπως ξεμείνουμε από θέματα. Αλλά για πες, τι σκέφτηκε το άρρωστο μυαλό σου;
- Θα κάνουμε μια καλοκαιρινή ανασκόπηση. Περάσαμε ένα καλοκαίρι γεμάτο συγκινήσεις, έτσι θα το αφήσουμε;
- Όχι βέβαια! 
- Και ξέρω και από που θα ξεκινήσουμε.
- Εγώ πάλι με τόσα που έχουν γίνει....
- Τι λες καλέ! Εδώ έχουμε τον πρωταθλητή πισινό που σαρώνει τα βραβεία και θα το ξεπετάξουμε;
- Αχ, Θεέ μου! Τι εμπειρία κι αυτή! Ένα μπάνιο είπα να κάνω, μόνο οι παπαράτσι δεν πλάκωσαν να έρθουν.- Ορίστε, ένα μπάνιο και έγινες διάσημη.- Ναι, βέβαια! Όλα τα ζευγάρια βρίσκουν μια ερημική παραλία να απολαύσουν το μπάνιο τους όπως τους γέννησε η μαμά τους, αλλά και τον έρωτά τους. Αυτά φυσικά για τους άλλους. Γιατί όταν μιλάμε για μένα, οι κανόνες εξαλείφονται.

 
- Χαχα πανάθεμά σε! Με έκανες να πνιγώ ηλίθια με τον ζεστό καφέ και λέρωσα και την κουβερτούλα που ήθελες να σκεπάσουμε τα πόδια μας σαν γριούλες εμείς που το λέει η καρδούλα μας ακόμα. 
-Τι εννοείς μαρή; Σου έκατσε ο πρωταθλητής πισινός μου; 
- Καθόλου! Για πες, για πες. Αλλά κάτσε να φέρω πρώτα στεγνή κουβερτούλα ή μήπως γάλα ζεστό από την κατσίκα στα βράχια; Και μετά θα σου πω κι εγώ για το βρακί μου που το ζήτησε ο Μαραντόνα να το βάλει στο Μουντιάλ.
- Ξεκινάμε λοιπόν για το πρώτο μπάνιο. Φτάνουμε στην παραλία μας και κατεβαίνουμε.

 "Έλα", μου λέει το μωρό, "δε θα μας δει κανείς, θα είμαστε μόνοι μας". 
- Μα πως; Αφού είναι ένα αυτοκίνητο εδώ. Κάποιος θα είναι τριγύρω.
"Μην ανησυχείς, το πολύ πολύ να είναι κάποιος ψαροντουφεκάς".
- Αυτά είναι, να βγεις για συναγρίδα και να σου πεταχτούν τα μάτια έξω. Μα μιλάς σοβαρά τώρα; Θα κολυμπήσω γυμνή και θα βλέπει ο άλλος;
"Και τι θα δει ρε μωρό μου; Λες να μην έχει ξαναδεί;"
- Δε με νοιάζει! Δε θα γίνω εγώ θέαμα! 
- Τέλος πάντων φιλενάδα, έμεινα τσίτσιδη έχοντας το νου μου μην εμφανιστεί κανείς. Ξαπλώνω κιόλας η καλή σου, στην αγκαλιά του κούκλου κι εκεί που λέω να με πιάσουν τα ρομαντικά μου, να σου ένας κολυμβητής να έρχεται. Παναγιά μου και τα 'χω όλα στη φόρα! 
"Σκεπάσου" μου λέει, "με την πετσέτα". 
- Κουκουλώνομαι και κάθομαι άνετη και ωραία, κυρία. Ο τύπος ευτυχώς απομακρύνθηκε διακριτικά. Αφαιρώ την πετσέτα, πάλι ξεκινάμε τα ρομαντικά, πάλι πετάγομαι στον αέρα από κάποιο θόρυβο. Κοιτάζω γύρω, μα καλά, ποιος διάολο άφησε το κατσίκι στην παραλία; Ο κούκλος λοιπόν να γελάει κι εγώ να ψάχνω να βρω από στο διάολο ξεφύτρωσε αυτό. Αλλά ξέρω τι συνέβη. Έμαθαν ότι θα κάνω μπάνιο γυμνή και αποφάσισε να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Τελικά, ανακάλυψα ένα σπίτι πιο πάνω, που μάλλον στέγαζε το ζωντανό. Anyway, ξεκινάμε να μπούμε μέσα και ακούω ξαφνικά τον κούκλο να μου λέει:

"Μπες γρήγορα μέσα, θα σε δουν!". 
- Ο Χριστός και το σόι του! Ποιοι πάλι; Βλέπεις, πίσω από τα βράχια που κρυφτήκαμε, δεν έβλεπα την άλλη πλευρά της παραλίας, που είχε εγκατασταθεί ένα ζευγαράκι. Πέφτω λοιπόν στα γρήγορα μέσα και τέλος πάντων, όλα καλά, απολαύσαμε το μπάνιο μας. Το τεκνό βγήκε πιο γρήγορα και καθόταν στην άκρη της αμμουδιάς μέσα στο νερό. Πλησιάζω στην αγκαλιά του μπρούμυτα μέσα στο νερό κι εγώ, γεμάτη από ευτυχία. ΟΧΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΟΜΩΣ!
"Κάτσε όπως είσαι" μου λέει.
- Μα γιατί; ρωτάω κι εγώ απορημένη και ένα δευτερόλεπτο μετά ακολουθώ το βλέμμα του και παγώνω. Από την άλλη πλευρά των βράχων, κατέβαινε ένας άντρας. Μα τι στο διάολο, είχαν άσκηση τα κομάντα;
"Μείνε όπως είσαι", επαναλαμβάνει.
- Είσαι σοβαρός παιδάκι μου; Με τον πισινό έξω;
"Πήγαινε προς τα μέσα τότε".
- Ότι τώρα το σώσαμε δηλαδή. 
- Απομακρύνθηκα διακριτικά με τη μούρη σαν ντομάτα και τον πισινό να χάνεται σιγά σιγά στο νερό, αφού έγινε πρώτα ένα ωραιότατο θέαμα. Ο καημένος ο τύπος πέρασε από μπροστά με σκυμμένο κεφάλι (δεν πειράζει φιλαράκι, εδώ κινδυνεύω να με δουν και από το διάστημα όπως πάμε) χαιρετάει ευγενικά το μανάρι και απομακρύνεται. Αλλά η περιπέτεια δεν τελειώνει εδώ. Κάποια στιγμή θελήσαμε να φύγουμε, αλλά δε γινόταν γιατί το ζευγάρι πίσω από τα βράχια, έπαιζε το "κάντο κι εσύ πάνω στα βότσαλα μπορείς". 
- Αχαχα! Και γαμώ τα μπάνια.
- Ναι, φυσικά. Ξεκινάω πρώτη η δικιά σου, κοιτάζω αρχικά διακριτικά να δω τι γίνεται, αλλά δεν έβλεπα καλά. Τραβιέμαι πάλι πίσω, ξανακάνω μπροστά να δω, έχω προσηλωθεί, τζίφος, δεν μπορούσα να ξεχωρίσω αν έκαναν κάτι ή όχι. 
"Τι γίνεται;" ρωτάει το μανάρι.
- Τι να σου πω, αυτή είναι μπρούμυτα κι αυτός πάνω της.
"Το κάνουν;"
- Δεν είμαι σίγουρη, μπορεί να της κάνει και μασάζ. Πάντως τον κώλο του τον βλέπω καθαρά.
"Καλά", λέει, "κάτσε να δω".
- Κι εκείνη τη μέρα λοιπόν, κατάλαβα ότι κάτι τρέχει με τα μάτια μου. Μα κοίταζα τόση ώρα κι αυτός έριξε μόνο μία ματιά.
"Δεν της κάνει μασάζ" μου λέει, "άλλο πράγμα της κάνει".
- Ναι, ε; Ε, τι να κάνουμε, θα περιμένουμε.
- Και περιμένατε πολύ; 
- Τι να σου πω, δεν μείναμε και άπραγοι. Την κάναμε την παραλία, "δύο ταινίες σεξ, το αεράκι χτυπάει από παντού". Μέχρι να τελειώσουν αυτοί, τελειώσαμε κι εμείς και όλα καλά. Με εξαίρεση φυσικά τον πισινό μου που εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. 
"Να δεις πού θα σε πάω", μου έλεγε, δε θα μας δει κανείς, μου έλεγε..."
- Αχχ, ας ήμουν κι εγώ με τέτοιο μανάρι και θα έκανα τον πισινό μου υποβρύχιο Παπανικολής.
- Ναι, οκ. Μπρος στον κούκλο τι είναι η ξεφτίλα δε λένε;
- Ε, δεν το λένε έτσι ακριβώς, κάτι για τα κάλλη και τον πόνο νομίζω.
- Ε, κάλλη - κούκλος, πόνος - ξεφτίλα, το ίδιο λέμε.
- Καλά, ας αφήσουμε τώρα τους ιδιωματισμούς και πες μου, βγάλατε καμιά φωτογραφία;
- Πας καλά; Εγώ προσπαθούσα να διαφυλάξω την αξιοπρέπεια του πισινού μου από το να γίνει δημόσιο θέαμα και θα βγάζαμε και φωτογραφίες;
- Μμμ άσε μας τώρα που σε πιάσανε οι σεμνοτυφίες. Με μία και μόνο φωτογραφία θα γινόσουν καρτ ποσταλ και σε ημερολόγιο θα σε βάζανε. Πρώτη φίρμα θα ήσουνα τώρα στα σουβενίρ και στα βουλκανιζατέρ και σε νταλίκες ακόμα και σε φορτωταξί.
- Ναι, γαμώτο, κοίτα που έχασα τη διεθνή καριέρα. Μαλακία έκανα, έπρεπε να γυρίσω και ανάσκελα να έχει ο άνθρωπος και η κατσίκα επίσης, σφαιρική άποψη. Ελάτε να δείτε την καλλονή των βράχων! Άντε να χαθείς μωρή έκφυλη μη θυμηθώ και τα δικά σου.
- Καιρός είναι να πιάσουμε και τα δικά μου. Και γιατί εκφυλη παρακαλώ;
- Θα ξεχάσω εγώ τον κοντόχοντρο γυμναστή με το παρατσούκλι Μαραντόνα (που πας ρε καραμήτρο) που ζήτησε το βρακί σου κι εσύ καμάρωνες τρομάρα σου και νόμιζες ότι θα σε χώσουμε κατευθείαν στο Μουλέν Ρουζ παλιοψωνάρα!

- Εσύ έχεις τέτοιους φίλους;

- Να ζητάνε βρακιά; Άλλη φορά, γιατί είναι μεγάλη η συζήτηση.

- Όχι ρε χαζή, δεν εννοώ αυτό.

- Τι, τον Μαραντόνα; Όχι ευχαριστώ! Χάρισμά σου. Άλλά όχι να φτύνεις και τον Μπάμπη, το καλύτερο παιδί της λαχαναγοράς.

- Ναι, που έχει ντούγκλα στο μουστάκι και λίγδα στο μπατζάκι, για να μην πω για τη φωνή, την στεντόρεια.
- Γιατί κυρά μου, λίγο σου έπεφτε το παλικάρι;

- Να, είδες; Τέτοιο παλιοθήλυκο είμαι, το ομολογώ. Μα μην ξεχνάς ότι είμαι ιλουστρασιόν τσούλα και επιλεκτικιά. Αχχ, ο Μπάμπης, έρωτας πλάνος. Μία με ανέβαζε στην καρότσα και τρώγαμε σουβλάκια κοιτώντας τα αστέρια και μία με κατέβαζε για να αλλάξουμε λάστιχο στη νταλίκα. Και έτσι όπως έσκυβε και κατέβαινε το τζιν του κι έβλεπα την ετικέτα από σώβρακο Μινέρβα, έρωτας σαν καντάδα πλάι στα λάχανα στα καφάσια επάνω. Και όσο για τον Μαραντόνα, σκασίλα μου. Ένας μαλάκας ήταν και μούφα εραστής με μικρό πουλί. Του έστειλα ένα σκισμένο από την πολυφορεσιά βρακί μαζί με ένα φτερό από το Μουλέν Ρουζ.
- Α, ρε φιλενάδα έχεις ζήσει κι εσύ μεγαλεία. 
- Ναι, αλλά εγώ δεν ντύθηκα υπερπαραγωγή να πάω στο ψαροχώρι, ούτε πήγα κατευθείαν από το Παρίσι στην ψαροταβέρνα.
- Χαχα! Που το θυμήθηκες αυτό; Τέλος πάντων, άσε να πούμε τίποτα και την άλλη φορά (αχαχαχαχα, λιώνω με τα ψάρια στο τραπέζι) 
- Καλά, μις Μονμάρτη κράτα την όρεξή σου για την επόμενη φορά να κάνουμε και καμιά δουλειά. Το καλοκαίρι μας ήταν γεμάτο και θα πιούμε πολλούς καφέδες μέχρι να τα εξαντλήσουμε όλα.
- Σωστά, ας έχουμε καβάντζα και λίγο χιούμορ γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χρειαστεί να το ρίξεις στο τραπέζι. 
- Άρα την Παρασκευή πάλι εδώ.
- Φυσικά, το κλείσαμε.

- Γεια σου αγάπη μου και προσοχή στα βράχια.
- Χαχα, καλό. Love you.
- Me too baby..