"Έρωτας Ήταν..." από τον Γιάννη Μαυρογιαννάκη (Συμμετοχή στον 6ο Διαγωνισμό Ελεύθερης Γραφής)

Κι ήσουν εκεί, ήσουν αυτή που έβλεπα στα όνειρα μου.

Εκείνο το χαμόγελο που δεν σταμάτησε στιγμή, εκείνα τα λεπτά που δεν υπήρχε ούτε μαύρο ούτε άσπρο χρώμα,δεν ήμουν στη γη αλλά σε έναν φανταστικό κόσμο σαν αυτόν που ονειρεύονται τα παιδιά,δεν είχα πόδια αλλά φτερά και γύρω μου με περιτριγύριζαν μικρές φτερωτές κόκκινες καρδούλες.

Δεν μπορούσαν τα μάτια μου να κοιτάξουν αλλού, μόνο εκείνο το γλυκό αστραφτερό χαμόγελο σου.

Με κοίταξες

Και τότε ένιωσα κάτι από μέσα μου να βγαίνει και να με τραβάει προς το μέρος σου... Ήταν η καρδιά μου.

Με τραβούσε τόσο γρήγορα που έπεσα πάνω σου, ακόμα και τότε το χαμόγελο σου ήταν εκεί...δεν έφευγε.

Σηκώθηκα γρήγορα και έπιασα το απαλό χέρι σου όσο και αν το δικό μου έτρεμε και σε σήκωσα από το πάτωμα.

Σου ζήτησα συγνώμη και τότε άκουσα για πρώτη φορά την γλυκιά, τρυφερή και αγγέλου φωνή.

Εκεί ξεκίνησαν όλα, ήταν η αρχή, ήταν τα πρώτα συναισθήματα μου για σένα,

Μα τώρα εσύ δεν είσαι πια εδώ, έφυγες...και μ' άφησες σ' αυτόν τον σκληρό κόσμο και δεν  έχω 

πια φτερά ,μου τα πήρες και πέταξες μακριά.