"Το Σύρμα" από τον Σπύρο Χασάπη (Συμμετοχή στον 6ο Διαγωνισμό Ελεύθερης Γραφής)

Πάλι ήλθε αυτό το “τέρας",

“τέρας", “πέπλο", τι να πω;

Το όνομά του, δεν το ξέρω,

Θα το βρω, με τον καιρό…

Κι όλο γύρω μου τυλίγεται

και με σκεπάζει από παντού,

πόσο θάθελα να είχα,

καθάριο, ξάστερο το νου!

Δεν μπορώ να ανασάνω,

πνίγομαι, βοήθεια ζητάω,

ποιος, μπορεί να τηνε δώσει,

έναν άνθρωπο να σώσει;

Ο κλοιός, συνέχεια σφίγγει,

σφίγγει και καταπιέζει,

σα να θέλει να συνθλίψει

το κορμάκι μου, γυρεύει..

Είναι τα “σύρματα”,χοντρά

με τις άκρες σαν καρφιά,

ματώνουν, όπου ακουμπάνε,

σάρκα και βορά ζητάνε..

Σαν να θέλουν να με λιώσουν

την χαριστική βολή να δώσουν,

να συντρίψουν τα όνειρά μου

να μαυρίσουν τη καρδιά μου..

Να μπορούσε ένα χέρι

να αρπάξει το μαχαίρι

ή ψαλίδι, ό,τι βρει

αρκεί το σύρμα να κοπεί..

Πίκρα-πίκρα-πίκρα-πίκρα

μαύρη πίκρα και φαρμάκι,

να μπορούσε κάποια μέρα

να γελάσει το χειλάκι..

Γι’ άλλους είν’ το “πετιμέζι”,

γι’ άλλους είναι η χαρά,

για μένα μόνο στενοχώρια,

είν’ κομμένα τα φτερά..

Είμαι σε αδιέξοδο

ελπίδα δεν υπάρχει,

η “χώρα" που θα πήγαινα

εσβήστηκε απ” τον χάρτη…

Είθε το συρματόπλεγμα

που είναι η φυλακή μου,

γρήγορα να καταστραφεί

ν’ ανοίξει το κελί μου!

Να αισθανθώ ελεύθερη

και να το προσπαθήσω

και τον καλό μου εαυτό

στ’ αλήθεια , ν’ αγαπήσω!