THE CRANBERRIES (1990-2003, 2009-σήμερα)

Ότι το συγκεκριμένο συγκρότημα είναι ίσως το αγαπημένο μου είναι αλήθεια. Αλήθεια είναι επίσης ότι η φωνή της Dolores, παρότι όχι η αρτιότερη τεχνικά, με εκφράζει και με συγκινεί. Ακόμα μια αλήθεια είναι ότι το Zombie, το πιο αναγνωρίσιμο τραγούδι τους, ήταν το πρώτο αγγλόφωνο τραγούδι που λάτρεψα και ο λόγος που στράφηκα κατά κύριο λόγο στην ξένη μουσική. Είναι ολοφάνερο λοιπόν, ότι οι Cranberries με έχουν σημαδέψει μουσικά!!

Το συγκρότημα ιδρύθηκε το 1990 από τα αδέρφια Noel και Mike Hogan. Ο Niall Quinn ήταν η πρώτη φωνή για ένα μικρό διάστημα αλλά γρήγορα αντικαταστάθηκε από την Dolores O’ Riordan, που τότε ήταν φίλη της κοπέλας του Niall μετά από οντισιόν. Το πρώτο τραγούδι που παρουσίασε στο συγκρότημα έμελλε να είναι και ένα από τα κλασικά τους κομμάτια και να θεωρείται από τα πιο ερωτικά της δεκαετίας. Αυτό το κομμάτι ήταν το Linger…

Το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1993 και ονομαζόταν “Everybody else is doing it, so why can’t we” και παρότι αρχικά δεν αντιμετωπίστηκαν από κοινό και κριτικούς με ιδιαίτερα ενθουσιώδη τρόπο, μετά από σχετική προώθηση από το MTV φάνηκε να έλαβαν τη θέση που τους άξιζε στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία πουλώντας τελικά πάνω από 6 εκ. αντίτυπα.. Σημαντική ήταν και η επιτυχία του 2^ου άλμπουμ τους με τίτλο “No need to argue”  (1994) που έγινε πλατινένιο σε πολλές χώρες. Χαρακτηριστικές είναι οι περισσότερες από 7 εκ. πωλήσεις στις Η.Π.Α. και πάνω από 5 εκ. πωλήσεις στην Ευρώπη. Με αυτό το άλμπουμ έδειξαν και την πολιτικοποιημένη στάση τους αφού το Zombie γράφτηκε εις μνήμην δύο παιδιών που σκοτώθηκαν το 1993 από βομβιστική επίθεση του IRA.

Τα επόμενα δύο άλμπουμ τους (“To tha Faithfull departed”- 1996 και «Bury the Hatchet”- 1999) δεν είχαν την ίδια επιτυχία με τα προηγούμενα αλλά κατάφεραν να τους καθιερώσουν στο κοινό ως ένα αξιόλογο μουσικό συγκρότημα με ανησυχίες και χαρακτηριστικό μουσικό αποτύπωμα.  Το 2001 κυκλοφόρησε ουσιαστικά το τελευταίο τους άλμπουμ πριν τη διάλυσή τους το 2003 με τίτλο «Wake up and smell the coffee” ενώ ένα χρόνο αργότερα παρουσίασαν ένα best άλμπουμ με τίτλο “Stars – The best of 1992-2002”. To 2003 ανακοίνωσαν την απόφασή τους να κάνουν ένα διάλειμμα χωρίς να προσδιορίζουν το χρονικό διάστημα ώστε να κυνηγήσουν τις ατομικές τους μουσικές επιδιώξεις. Πιο αισθητή παρουσία έκανε η Dolores O’ Riordan που στο διάστημα μέχρι την επανένωσή τους πρόλαβε να κυκλοφορήσει 2 προσωπικά άλμπουμς (“Are you listening?” το 2007 και “No baggage” το 2009) χωρίς ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία. Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο είναι όμως ότι το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ έφτασε μέχρι την 6^η θέση στα ελληνικά charts, ψηλότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα (εκτός της  Ιταλίας). Επίσης, συμμετείχε σε αρκετούς δίσκους άλλων καλλιτεχνών όπως του Zucchero. To 2012 και μετά από μια επετειακή περιοδεία του γκρουπ, κυκλοφόρησε το 6^ο και τελευταίο μέχρι τώρα άλμπουμ τους με τίτλο “Roses” χωρίς όμως την αναμενόμενη επιτυχία. Τα προηγούμενα χρόνια κυκλοφόρησαν επανεκτελέσεις των άλμπουμ τους με B-Sides και ακυκλοφόρητα κομμάτια, ιδανικά για συλλέκτες!!

Δισκογραφία

Ø      Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We? (1993)

Ø      No Need to Argue (1994)

Ø      To the Faithful Departed (1996)

Ø      Bury the Hatchet (1999)

Ø      Wake Up and Smell the Coffee (2001)

Ø      Stars – The best of 1992-2002 (2003)

Ø      Roses (2012)

 

Στην καριέρα τους, οι Cranberries έχουν πουλήσει συνολικά πάνω από 45 εκ. αντίτυπα, καθιστώντας το συγκρότημα ένα από τα διαχρονικότερα ευρωπαϊκά με συνεχή παρουσία (παρά το διάλειμμα) και φανατικό κοινό. Οι ευαισθησίες τους, πολιτικές και κοινωνικές, είναι εμφανές μέσα από πολλά τραγούδια τους ακολουθώντας κατά κάποιο τρόπο τα βήματα του μεγαλύτερου ιρλανδικού συγκροτήματος, των U2.

Ακολουθεί ένα TOP 10 (10 και όχι 7 για ευνόητους λόγους…) με τα αγαπημένα τραγούδια του συγκροτήματος!!! Περιμένω τις απόψεις σας στα σχόλια!!!

10. Tomorrow (Roses)

Το μοναδικό κομμάτι από το τελευταίο τους άλμπουμ που ξεχωρίζει και μπορεί να θεωρηθεί ένα από τα καλύτερά τους.

9. This is the day (Wake up and smell the coffee)

Ένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι από τον τελευταίο τους δίσκο πριν διαλυθούν προσωρινά...

8. Stars (Stars - The best of 1992-2002)

Το μοναδικό καινούργιο κομμάτι που παρουσίασαν στον Best δίσκο τους το 2003...

7. Free to decide (To the faithful departed)

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια του πιο οργισμένου τους άλμπουμ...

6. Just my imagination (Bury the hatchet)

Πολύχρωμο video clip και από τα πιο ευχάριστα και μελλοντικά κομμάτια τους...

5. Animal Instinct (Bury the hatchet)

  Η ισχυρότερη αγάπη που μπορεί να δημιουργηθεί μεταξύ δύο ανθρώπων, αυτή της μάνας με το παιδί της, που μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις. Από τα πιο δυνατά video clips τους...

4. Dreams (Everybody else is doing it, so why can't we)

 Ατμοσφαιρικό και ονειρώδες, από τα ωραιότερα κομμάτια τους....

3. Promises (Bury the hatchet)

 Μαζί με τα δύο που ακολουθούν, το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι τους, απειλητικό, σκοτεινό και δυνατό...

2. Linger (Everybody else is doing it, so why can't we)

Μία από τις καλύτερες ερωτικές μπαλάντες της δεκαετίας του '90 και από τα πιο διαχρονικά κομμάτια του συγκροτήματος...

1. Zombie (No need to argue)

 Δεν θα μπορούσα να επιλέξω άλλο κομμάτι για Νο 1, τόσο αντικειμενικά όσο και υποκειμενικά. Δυνατό,. συγκινητικό, ουσιώδες, πολιτικοποιημένο, αντικατοπτρίζει όλη την πορεία του συγκροτήματος....

Και ως bonus κομμάτια δύο από τα αγαπημένα μου, που προέρχονται από την solo καριέρα της Dolores...

Ordinary Day (Are you listening?)

The Journey (No baggage)

Enjoy!!!!!!!