Βιβλιοπροτάσεις από τις Εκδόσεις Γράφημα

Ο ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

του Χάινριχ Μπελ

από τις Εκδόσεις Γράφημα

Ο Χάινριχ Μπελ διαμόρφωσε καθοριστικά την εικόνα της πατρίδας του – της μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τόσο ηθικά επιβα­ρυ­­μένης χώρας – την οποία σχημάτισε η νέα γενιά εντός και εκτός της Γερ­μανίας. Ήταν ένας λαϊκός συγγραφέας, ο οποίος με την απλή και λιτή γλώσσα του βρήκε πρόσβαση στους ανθρώπους, που δια­βά­στη­κε και ακούστηκε εντός και εκτός της πατρίδας του. Αυτή η επι­κοι­νωνία με τους ανθρώπους ήταν γι’ αυτόν και το πιο ση­μα­ντι­κό.

Ό,τι είχε να πει όμως, δεν ήταν δημοφιλές. Η οξεία ειρωνεία τoυ και η ηθική του ακεραιότητα τον ξεχώριζαν από τους πολλούς. Τον κατέταξαν στη λεγόμενη «λογοτεχνία της ώρας μηδέν», αν και δεν ανταποκρινόταν σε αυτό που πίστευε. Μίλησε και έγραψε ακρι­βώς πως δεν υπήρξε καμιά ώρα μηδέν. Η απελευθέρωση από τη ναζι­στι­κή δικτατορία, στα μάτια του, δεν σήμανε μια νέα αρχή για τη γερ­μανική κοινωνία. Το αντίθετο μάλιστα. Ο Μπελ έβλεπε πάρα πολλές συνέχειες σε παλιές νοοτροπίες. Με το να υπενθυ­μί­ζει το έγκλημα και την ενοχή αντιτάχτηκε στη λήθη, στη σκιά της οποίας εξακο­λου­θού­σε να ζει ο αυταρχισμός, η απανθρωπιά και ο συντη­ρη­τι­σμός της νε­α­ρής δημοκρατίας. Από την εμπειρία του πολέμου και των εγκλημάτων των Ναζί κατέληξε στο συμπέρασμα “Ποτέ ξανά, ποτέ πια ξανά”. Έτσι ο συγγραφέας Χάινριχ Μπελ ήταν πάντα και πο­λι­τι­κός ακτιβιστής. Εδώ συνίσταται η σπάνια ηθική του ακε­ραι­ό­τη­τα ως καλλιτέχνης, ως διαδηλωτής, ως διανοούμενος της δημό­σιας ζωής.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα Χάινριχ Μπελ

Γεννήθηκε στην Κολωνία το 1917 και πέθανε το 1985 στη Βόννη. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια μικροαστική, βαθιά καθολική, αντιφασιστικών φρονημάτων. Το 1938 αναγκάζεται να διακόψει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο και να καταταγεί στον γερμανικό στρατό. Υπηρετεί σε διάφορα μέτωπα και τραυματίζεται αρκετές φορές. Με το τέλος του πολέμου ξεκινάει τη συγγραφική του καριέρα γράφοντας διηγήματα για ανθρώπους , που έχουν επηρρεαστεί βαθιά από την εμπειρία του πολέμου, για την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων, των ανθρώπων το περιθωρίου. Σύντομα καθιερώνεται ως ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της μεταπολεμικής γερμανικής λογοτεχνίας, της «λογοτεχνίας των ερειπίων». Το 1972 του απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας, μια αναγνώριση για τη σπάνια ηθική του ακεραιότητα ως συγγραφέα, πολιτικό ακτιβιστή και διανοούμενο της δημόσιας ζωής.