"Τα Χριστούγεννα αλλιώς..." από την Μαρία Καφφέ

(Συμμετοχή στον Χριστουγεννιάτικο Διαγωνισμό Γραφής)

     "Δεν υπάρχει τίποτε πιο θλιβερό σε αυτόν τον κόσμο από το να ξυπνάς τα Χριστούγεννα το πρωί και να μην είσαι παιδί."...

   Σκέφτηκα και χάθηκα στις σκέψεις μου..ξανά..έκλεισα τα μάτια μου....πίσω 60 χρόνια με είδα παιδί ήμουν δεν ήμουν 10 χρονών..δίπλα στο τζάκι...κοίταζα τις φλόγες.Έξω έπεφτε χιόνι,έκανε φοβερό κρύο.Τα σχολεία είχαν κλείσει λόγω της κακοκαιρίας...-Μαμά..Μαμά ρώτησα πως θα έρθει ο Αγιος Βασίλης με τέτοιο κρύο και τέτοιο χιόνι;..Δέν θα μπορέσει να έρθει;

   Κοίταζα μία τις φλόγες που τρεμοπαίζαν και μία το χίονι που έπεφτε ασταμάτητα και σκέπαζε τις στέγες ,τα σπιτια, τα δέντρα.Ήταν όλα κάτασπρα έξω..

  -Μην ανησυχείς θα έρθει και θα σου φέρει και πολλά δωράκια και γλυκά μου απάντησε μελιστάλαχτα  η μανούλα..Ήταν τα τρίτα Χριστούγεννα χώρις τον μπαμπά...Και ακόμη περίμενα να έρθει..Δεν θα ξεχάσω εκείνη την μέρα που μπήκε μέσα κλαμμένη η μαμά. Ήξερα ο μπαμπάς ταξίδευε συχνά μακρυά και έκανε μέρες να επιστρέψει. Μου έλειπε αφόρητα αλλά έκανα υπομονή. Μια μέρα με πήρε η γιαγιά απο το σχολείο..αντι για την μαμά.

 -Είχε μια δουλειά η μαμά θα έρθει αύριο να σε δει..Απόρησα! Μετά απο μέρες στο σπίτι ηρεμία. Που είναι ο μπαμπάς ρωτουσά..Γιατί δεν πήρε ένα τηλέφωνο να μιλήσουμε; Ο μπαμπάς πήγε ψηλά..Ε μαμά τόσο ψηλά είναι ο μπαμπάς που δεν μπορεί να κατέβει; ρώτησα..

Δεν πήρα απάντηση..Αυτά τα Χριστούγεννα όμως θα τον έβλεπα..Αφού τον ζήτησα σαν δώρο απο τον Άγιο Βασίλη..Ήμουν αποφασισμένος..Θα περίμενα μέχρι να αλλάξει η ώρα ξύπνιος και μόλις άκουγα θόρυβο απο την καμινάδα θα πεταγόμουν σαν σύφουνας στο σαλόνι και με χαρά θα αγκάλιαζα σφιχτά το δώρο μου.

  <<Αγαπητέ Άγιε Βασίλη φέτος ήμουν πολύ καλό και υπάκουο παιδί, έκανα ότι μου έλεγε η μαμά μου , δεν έφερα καμία αντίρρηση και διάβαζα όλα τα μαθηματά μου και η δασκάλα μου έβαζε πάντα Μπράβο. Τα έκανα όλα αυτά με σκοπό να μου φέρεις σαν δώρο τον μπαμπούλη μου. Μου έλειψε πολύ. Σ΄αγαπώ Άγιε Βασίλη μου. Δεν θα κοιμηθώ για να σας περιμένω. Ραντεβού στις 12 ακριβώς..Μην αργήσεις.>>...

   Έδωσα το γράμμα στην μαμά με πολλή χαρά.. Την είδα μπήκε βιαστικά στην κουζίνα..Μετά απο λίγη ώρα βγήκε με κόκκινα ματάκια..Έχω μία αλλεργία μου δικαιολογήθηκε..συχνά μου κοκκινίζουν τα μάτια..Δεν το πίστεψα....

  Ξύπνησα..έβλεπα ένα ψυχρό δωμάτιο νοσοκομείου, γύρω μου νοσοκόμες και ένας γιατρός..έβλεπα και μένα ξαπλωμένο μου έκλεισαν τα μάτια..η Κυρα Φανή να κλαίει..μα είμαι καλά γιατί κλαίει;..Bλέπω στην πόρτα ένα πρόσωπο οικείο να μου χαμογελά..μα είναι ο μπαμπάς μου..τον αναγνώρισα..ίδιος απο τις φωτογραφίες..είχα να τον δώ 63 χρόνια και παρολαυτά δεν άλλαξε. Απίστευτο!!

-Έλα κοντά μου, χρίστο,έλα παιδί μου!

Επιτέλους ο Άγιος Βασίλης μου έφερε το πολυπόθητο δώρο που ζητούσα απο παιδί,

 ένας γεράκος με μακριά άσπρα μούσια πίσω απο τον μπαμπά μου,μου έκλεισε το μάτι..Κάνε πλάκα αυτός θα είναι ο Άγιος Βασίλης!!Αυτα τα χριστούγεννα θα είναι αλλιώς για μένα ,σκέφτηκα και χαμογέλασα χαρούμενος.Έπιασα το χέρι του μπαμπούλη μου και περπατήσαμε μαζί...