"Το Κορίτσι του Σταθμού" από τον Φίλιππο Φιλίππου

(Συμμετοχή στον Χριστουγεννιάτικο Διαγωνισμό Γραφής)

   Την έβλεπαν καθημερινά από το  απέναντι κτήριο να στέκεται  μπροστά στο παράθυρο και να τους χαιρετά με χαμόγελο. Οι εργαζόμενοι μεταξύ τους το συζητούσαν και το σχολίαζαν. Ένιωθαν ότι τους έφτιαχνε την μέρα.  Κανείς  τους δεν ήξερε κάτι  για το μικρό κορίτσι. Τους ήταν αρκετό το ότι τους παρακολουθούσε με χαμόγελο και  τους χαιρετούσε. 

      Η δουλειά στον σιδηρόδρομο απαιτούσε αρκετή προσοχή. Μόλις τα τρένα προσέγγιζαν το κτήριο, το μικρό κορίτσι τους χαιρετούσε με χαμόγελο. Οι οδηγοί ανταπέδιδαν με σφυρίγματα  από τις σφυρίκτες τους και χαμόγελα. Ποτε της δεν έλειψε, πότε δεν τους εγκατέλειψε! Πάντα ήταν εκεί για να τους χαμόγελα και να τους  χαιρετά.

    Μέσα από το γυάλινο παράθυρο που στεκόταν το μικρό κορίτσι η μητέρα της εργαζόταν  σε μια εταιρία. Άλλωστε αυτός ήταν ο λόγος που το κοριτσάκι  βρισκόταν εκεί. Μη έχοντας που να τη αφήσει την έφερνε μαζί της στη δουλειά. Η ίδια την έβλεπε να χαιρετά τα τρένα που περνούσαν με χαμόγελο. Όμως ποτε της δεν είχε φανταστεί τι διαστάσεις  είχε πάρει μεταξύ των εργαζομένων, οι οποίοι την έψαχναν καθημερινά για ένα χαμόγελο, ένα χαιρέτισμα, για να τους φτιάξει την μέρα.

     Μια μέρα το κορίτσι δεν εμφανίστηκε στο παράθυρο. Το ίδιο έγινε και τες επόμενες μέρες. Πάνε δυο μήνες τώρα που κανείς δεν έχει δει το κορίτσι, άλλα ούτε και ξέρει τι απέγινε. Όλοι στο σταθμό είναι λυπημένοι, στενοχωρημένη. Η μέρα τους δεν περνά ευχάριστα. Τα σφυρίγματα των τρένων και των εργαζομένων δεν είναι όπως παλιά. Μια μελαγχολία πλανιέται πάνω από το σταθμό.

     Η μητέρα της είχε αντιληφθεί το τι γινόταν, έτσι έγραψε σε ένα πλακάς κάτι και το κρέμασε στο άδειο πλέων παράθυρο. Οι εργαζόμενοι αν και το πρόσεξαν δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίζουν τι έγραφε. Άρχισαν να περνούν από το μυαλό τους χιλιάδες σκέψεις.

     Ήταν παραμονή Χριστουγέννων όταν κτύπησε το κουδούνι. Ανοίγοντας  η μητέρα του μικρού κοριτσιού αντίκρισε δυο άντρες φορώντας  την στολή των εργαζομένων στους σιδηρόδρομους.  Της ζήτησαν να μάθουν τι απέγινε το γλυκό κοριτσάκι που τους έφτιαχνε την μέρα και την διάθεση. Η μητέρα δεν μπορούσε να πιστέψει  ότι το μικρό της αγγελάκι είχε επηρεάσει  θετικά σε τέτοιο βαθμό τους εργαζόμενος. Τους εξήγησε ότι πλέων άρχισε να φοιτά στο σχολείο. Οι ίδιοι αν και ανακουφιστήκαν, στεναχωρήθηκαν που δεν θα την έβλεπαν όμως ξανά. Αυθόρμητα  ρώτησαν την μητέρα αν μπορούσαν να κάνουν μια μικρή χριστουγεννιάτικη έκπληξη στο κορίτσι.

    Σήμερα μέρα των Χριστουγέννων το κουδούνι του σπιτιού της έχει κτυπήσει. Ανοίγοντας την πόρτα η μικρή βρέθηκε σε ένα ευχάριστο θέαμα. Απέναντι της  στεκόντουσαν όλοι οι άγνωστοι μέχρι χθες φίλων της του σιδηροδρόμου και της χαμογελούσαν ενώ κάποιοι της τραγουδούσαν χριστουγεννιάτικα τραγούδια.  Ένας είχε ντυθεί  Άγιος  Βασίλης.  Ενώ κρατούσαν δώρα και γλυκά. «σε ευχαριστούμε μικρέ μας άγγελλε που μας έφτιαχνες την μέρα» της είπε  κάποιος για να προσθέσει  άλλος «μας έλειψες πολύ». Η  μητέρα  της, την κοιτούσε και της χαμογελούσε. Ένας- ένας άρχισαν να την αγκαλιάζουν. Κάποιος τρίτος της έδωσε δώρο τη σφυρίχτρα του.

  Το κοριτσάκι μπόρεσε μόνο να πει «σας ευχαριστώ όλους αυτά είναι τα καλύτερα μου Χριστούγεννα!».