Γαλάζια Αστέρια
Ξόδεψα
ολόκληρο ουρανό για να σου φτιάξω γαλάζια αστέρια και στις άκρες των χειλιών
σου να τα κρεμάσω για να χαμογελάς κι έτσι απόλυτα και ωραία να γίνεσαι εσύ
ουρανός σε αυτή τη γη.
Ποτέ
δεν ήθελα να είμαι ένα αστέρι. Την αξιοπρέπεια του φεγγαριού ζήλευα πάντα, έτσι
καθώς στέκει μονάχο του και την λύπη του δεν δείχνει.
Απλά
και μόνο ότι και όποιον αγάπησα, τα έκανα αστέρια. Γαλάζια αστέρια και τα έβαλα
ψηλά για να μπορώ να τους μιλώ όταν με καίει η σιωπή, η μοναξιά και η απουσία.
Ακόμα
και τα όνειρα που μπορώ να κάνω κι εκείνα σαν γαλάζια αστέρια είναι και
μοιάζουν με βαθιά ρουφηξιά, στα κλεφτά από ένα σέρτικο φιλί ή από ένα τσιγάρο
βαρύ που καίει τα χείλη μου και με κάνει να βουρκώνω από προσμονή.
Μαίρη
Τσίλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου