"Το βότανο" από τη Λένα Μαυρουδή Μούλιου (6ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Πεζά)

(Συμμετέχει στο 2ο σκέλος του Διαγωνισμού της ψηφοφορίας των αναγνωστών...Ψηφίστε εδώ!!!) 

 Σηκωνόταν από το κρεβάτι πριν ο Θεός ξημερώσει τη μέρα Του και το πρώτο της μέλημα ήταν να πάρει το πρωινό της που το αποτελούσαν μια χούφτα φάρμακα και ένα γλυκερό σιρόπι.

   Αυτό, κάθε μέρα, βρέξει χιονίσει, γιατί ήξερε ότι αν το παραμελούσε, η Κυρία Κλειώ, δεν θα έβλεπε πολλά ξημερώματα ακόμα. Που σημαίνει, χίλιες φορές καλύτερα γεμάτο το στομάχι με πικρίλα και ζωντανή η ίδια, παρά με άδειο και να βλέπει τα ραδίκια ανάποδα, μακριά από μας.

   Έτσι παρηγορούταν που αντί βαρύ γλυκό και κρητικό παξιμάδι με ελιές θρούμπες, έπινε πρώτα εκείνο το παναπαίσιο σιρόπι μια σκέτη γλυκατσούρα.

   Η κυρία Κλειώ όλα κιόλα δεν θα έκανε ποτέ την αποκοτιά της φίλης της τής Πέρσας, που έχοντας απαυδήσει η έρμη με το ‘’μη τρως τούτο, μη το άλλο,  όχι αλάτι όχι ζάχαρη, όχι κρεατικά και φάε κολοκύθια με τη ρίγανη (κυριολεκτικά και όχι σαν σχήμα λόγου), που ένα πρωί ηλιόλουστο, έκοψε (όχι ρε παιδιά τις φλέβες της) μαχαίρι τα φάρμακά της ΟΛΑ. Έκανε τον καφέ της βαρύ γλυκό και την κρεατόσουπά της με το αλατάκι της και μπόλικο πιπεράκι μια σκέτη ευωχία. Κοντολογίς απόλαυσε λίγα πρωινά και μεσημέρια λαχταριστά, μέχρι που την βρήκαν στην πολυθρόνα της να ατενίζει ανέκφραστα το άπειρο. Να το είχε μετανιώσει η Πέρσα για την επανάστασή της; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Εκείνο που ξέρουμε πάντως είναι ότι από όλες τις επαναστάσεις που κάνουμε στη ζήση μας λίγες είναι αυτές που πετυχαίνουν και μάλιστα αναίμακτα. Αλλά και πάλι χωρίς αυτές η ζωή μας δεν θα ήταν παρά μια πληκτική διαδικασία Ο άνθρωπος  είναι παράτολμο ον. Του αρέσει να ρισκάρει κυνηγώντας το όνειρό του και τα ιδανικά του.

   Όλα αυτά τα ήξερε η Κλειώ, αλλά δεν το είχε σκοπό να γίνει τέτοιου είδους επαναστάτρια η ίδια. ‘Ό, τι της έλεγε ο γιατρός της, αυτό και έκανε. Αν κάτι την στενοχωρούσε ήταν που οι γιατροί στο Ε.Ο.Π.Υ.Υ δεν ήταν πάντοτε οι ίδιοι όταν έκλεινε τα ραντεβού της, με αποτέλεσμα να υποχρεούται να λέει το ιστορικό των ασθενειών της ξανά και ξανά σαν σε καρμπόν. Και να πεις ότι ήταν κανένα μικρό ιστορικό; Ολόκληρη η Οδύσσεια και η Ιλιάδα μαζί αν προσθέσουμε και τα χειρουργεία. Ευτυχώς, μόνο μικρo αρρώστιες την βασάνιζαν αλλά ήταν πολλές οι άτιμες, τα ελέη του Αβραάμ και του Ισαάκ από δαύτες. Και μη νομισθεί ότι οι ασθένειές της ήταν ένα κάποιο αποκύημα γεροντικής άρρωστο φοβίας. Όλες ήταν υπαρκτές υπαρκτότατες!!! Τις είχε σχεδόν ‘’σπουδάσει’’ η κυρία Κλειώ, και αν όχι ένα ντοκτορά, ένα master’s το άξιζε!

Ποιο φάρμακο αντιστοιχούσε σε ποια περίπτωση, ποιες οι παρενέργειές του και ποια τα οφέλη του, σε σημείο να μένουν οι γιατροί όλων των ειδικοτήτων  ενεοί με τις γνώσεις της. Κι’ εκείνη πια καμάρωνε όταν την ρωτούσαν :’’είστε συνάδελφος;’’…

Παράλληλα με τις φαρμακευτικές γνώσεις της είχε και άριστες γνώσεις Βοτανολογίας και ποια βότανο θα μπορούσε εμπειρικά να αντικαταστήσει το επιστημονικό φάρμακο. Άσχετα αν δεν διακινδύνευε εκείνη να εφαρμόσει στον εαυτό της το βότανο αυτό. Α, όλα κιόλα, η πολυμάθειά της ναι μεν μεγάλη, αλλά πειραματισμούς με την υγεία της δεν τους έκανε.

   Μέχρι που μια μέρα, βγαίνει ένα φιρμάνι από την Φαρμακευτική Βιομηχανία στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, ότι ‘’το τάδε φάρμακο έχει έλλειψη, δεν ξέρουμε πότε θα επανακυκλοφορήσει, αλλά και ούτε υπάρχει ένα παρεμφερές γενόσημο να το αντικαταστήσει’’.

Και ο ασθενής που το είχε ανάγκη; Αυτός ΠΟΥ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΡΕΜΟΤΑΝ από αυτό το μικρό κίτρινο χαπάκι;

   Για, να θυμηθούμε το σλόγκαν γιατρών και φαρμακοποιών που έλεγε: ’’Παίρνεις το χάπι σου; Ξεπερνάς τα εκατό.

Δεν το παίρνεις; Ανά πάσα στιγμή, ακόμη και την παρούσα, μπορείς να αποδημήσεις εις Κύριον…

Η ανακοπή καραδοκεί…’’

   Και τώρα τι γίνεται αγαπητοί κύριοι και κυρίες αρμόδιοι και αναρμόδιοι φορείς;

   Όσοι έτυχε να έχουν αποθέματα φαρμάκου έγιναν φίλοι γκαρδιακοί με ομοιοπαθούντες που δεν είχαν.

«Τα ’δες άντρα μου η Κλειώ του Ρούπακα; Με το να έχει προνοήσει να έχει κάποιο απόθεμα, σώζει ζωές. Να ‘ναι καλά η κοπέλα – κοπέλα! Καλά τώρα-.

Εσύ να τα βλέπεις που όταν με βλέπεις να έχω κανένα κουτάκι παραπάνω, αρχίζεις την γκρίνια, που αφορμή ζητούσες βέβαια και αναρωτιέσαι μη και  θέλω, άκουσον άκουσον ο τύπος, να ανοίξω πρατήριο του Φαρμακείου!!! Κρυάδες και εξυπνάδες αντρικές. Να δω τι θα κάνεις που σε λίγο θα παύσει να μας προμηθεύει και η Κλειώ. Θα αρχίσετε να ψoφάτε σαν τις μύγες μετά από ψεκασμό. Προς μεγάλη ικανοποίηση των Φαρμακοβιομηχάνων που θα δείχνουν εν τοις πράγμασι, σε Κυβέρνηση και πόπολο, ποιος είναι εκείνος που διαφεντεύει τελικά τις ζωές μας. Οι κυβερνόντες τότε θα αναγκαστούν  να υποκύψουν  τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι, για να σε μάθω και ένα αρχαίο, πανάθεμα την τύχη μου».

   Λόγια λόγια, καυγάδες γκρίνιες αντιμαχίες για το ποιος φταίει τελικά, ενώ τα πρώτα κρούσματα από την έλλειψη του φαρμάκου άρχισαν να γεμίζουν εντατικές και να μπαίνουν ξανά μανά τα γνωστά ράντζα στους διαδρόμους των Νοσοκομείων. Και να ‘ταν μόνον τα Ευαγή Ιδρύματα που γέμιζαν; Αμ τα κοιμητήρια; Έβγαζαν καθημερινό φιρμάνι, ότι γέμισαν ασφυκτικά και άφηναν να εννοηθεί ότι καλά θα έκαναν για τον αποδημήσαντα που το σπίτι του  διέθετε αυλή, για ένα διάστημα να τον φυτέψουν εκεί αντί για κρεμμυδο μάρουλα, μέχρι νεωτέρας.

Ούτε πόλεμος να ήταν. Μην είχαμε και ομαδικούς τάφους να λες.

   Και τότε, κυρίες δεσποινίδες και κύριοι, σαν από μηχανής Θεός ήρθε η μαντάμ Κλειώ Ρούπακα με τ’ όνομα, να βάλει μπρος την φάμπρικα των βοτάνων.Tiς γνώσεις της δεν τις κράτησε εγωιστικά για τον εαυτό της και πολύ περισσότερο δεν τις εκμεταλλεύτηκε εμπορικά, που αν ήθελε και αν συνεχιζόταν η έλλειψη του σωτήριου φαρμάκου, θα γινόταν αν όχι βαθύπλουτη, ευκατάστατη σίγουρα και δεν θα ήταν αναγκασμένη να τα βγάζει πέρα με την πενιχρή της σύνταξη ως δασκάλα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό όχι δεν θα το έκανε ποτέ, για να μη βάλει Βούτυρο στο ψωμί των φαρμακοβιομηχάνων, που ήδη καθώς έφτασαν στα αυτιά τους οι δραστηριότητες της ‘’ΠΕΡΙΕΡΓΗΕ ΚΥΡΙΑΣ’’ άρχισαν τις πλαγιομετωπικές διαδόσεις όσον αφορά την ηθική της και τα συνήθη που ακούμε κατά καιρούς, για όποιον τους πάει κόντρα. ’’Περίεργο’’ ή και ‘’ύποπτο’’ δεν χαρακτηρίζουν όποιον πάει να υφαρπάξει την επιστημοσύνη των καθ’ ύλην αρμοδίων; Και άντε μετά εσύ ο φουκαράς, να αντέξεις τα έξοδα των δικηγόρων και τα δικαστήρια, για να αποδείξεις κάτι απλό και γι’ αυτό δύσκολο, ότι είσαι άνθρωπος και όχι ελέφαντας. Κάτι σαν θανάσιμο αμάρτημα θα πουν, η ‘’παραποίηση της φαρμακευτικής δεοντολογίας, δια ίδιον χρηματικό όφελος’’ και δεν συμμαζεύεται.   

   Βγήκε λοιπό η κ Κλειώ στο fb της και έκανε την εξής ανακοίνωση:

«Φίλοι και φίλες μου, όσοι πάσχετε σαν και εμένα από την τάδε ασθένεια και έχετε επείγουσα ανάγκη του εξαφανισμένου φαρμάκου, δεν θα καθίσετε βέβαια να περιμένετε την επίσκεψη του Χάροντα. Κάνετε ό, τι κάνω και εγώ. Βάλτε 3-4 φυλλαράκια από το τάδε βοτάνι σε νερό που βράζει, όπως δηλ. κάνετε και με το τσάι σας και πιείτε το ζεστό. Ένα γερό φλιτζάνι το πρωί και άλλο ένα το βράδυ πριν κοιμηθείτε και να είστε σίγουροι ότι καλό θα κάνει κακό όχι. Σαν τι άλλο να κάνουμε λέτε; Να υπομείνουμε παθητικά τη Μοίρα μας, ΚΡΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ; Καλύτερα από ολότελα δεν είναι η Παναγιώταινα;»…         

   Για πότε αποψιλώθηκαν βουνά και κάμποι από το θαυματουργό βότανο θα μας το πει το ρεκόρ Γκίνες που νομίζω επελήφθη του θέματος. Ούτε σμήνη ακρίδων να είχε επιπέσει πάνω του!

   Καημένε άνθρωπε τι είσαι ικανός να κάνεις έτσι και πιστέψεις σε κάτι που θα σε ωφελήσει.

   Και ω του θαύματος.

Θαύμα υπ’ αριθμ. 1:

   Σε λίγο οι εντατικές άρχισαν να ξαλαφρώνουν και τα κοιμητήρια ΕΙΧΑΝ πλέον χώρο για  νέους ενοίκους.

Θαύμα υπ. Αριθμ. 2:

   Οι φαρμακοβιομηχανίες ανέστειλαν την παύση του φαρμάκου, και οι εκβιαζόμενοι Κυβερνητικοί παράγοντες έτριβαν πλέον τα χέρια τους με ικανοποίηση που ‘’δήθεν’’ κατάφεραν ΑΥΤΟΙ να μην υποκύψουν σε ανίερους εκβιασμούς!

   Κάποιος από δαύτους, πρότεινε δειλά να παρασημοφορηθεί η κ, Κλειώ, αλλά η πρότασή του απερρίφθη. ‘’Ας μη διαταράξουμε τη σχέση μας την αγαστή με τον Μεγάλο κλάδο της Βιομηχανίας’’ είπαν οι Κυβερνητικοί…

   Μία παθούσα ασθενής συνέστησε ηρεμία και ψυχραιμία και συμβούλευσε τους ενδιαφερομένους από τη δική της σελίδα στο  ίντερνετ, να μην κάνουν στοκ του φαρμάκου, γιατί και ένα ληγμένο φάρμακο έχει την ίδια  επικινδυ νότητα  με ένα αποσυρθέν. Στο κάτω κάτω, για κάθε κακό ενδεχόμενο δεν τους είχε διδάξει η Μαστεριούχος κυρία Κλειώ τι να κάνουν;

   Έχουν πλέον γνώση οι φύλακες.

   Και ο νοών νοείτω.

***