In memoriam
Ο χτύπος της
καρδιάς σου ακόμα αντηχεί στο σανίδι..
Επιμένω να
τον ακούω...
Ακόμα και
τώρα, που το χειροκρότημα σώπασε, που κάθομαι μονάχη στην πρώτη τη σειρά,
επιμένω να σε νιώθω εδώ... Περιμένω να βγεις, τα φώτα να χάσουν την λάμψη τους
από την παρουσία σου...επιμένω μόνη σ' ένα θέατρο άδειο να σε περιμένω...
Κανείς δεν
κατάφερε να σου κλέψει την παράσταση...ούτε το κτήνος που πέρασε εκείνη την
Παρασκευή κατάφερε να σε ξεθωριάσει... Εσύ στέκεις αγέρωχη, σαν τη μορφή σου να
την χάραξε ανεξίτηλα η ψυχή...Επιμένω να σε θυμάμαι... Κι ας μην πρόλαβες να
βγεις για μια ύστατη υπόκλιση...
Διάλεξες το
χειροκρότημα στους ουρανούς, ρόλο αιώνιο να παίζεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου