(Τελευταίο ποίημα που βρέθηκε στην 6η θέση με ισοβαθμίες είναι η "Μία σκέψη" της Αικατερίνης Χρυσοπούλου. Πως μια σκέψη μπορεί να είναι τόσο δυνατή ώστε να σε παραλύσει. Να φαίνεται εξωπραγματική σαν όνειρο. Και πόσο γρήγορα σε επαναφέρει στην πεζή πραγματικότητα)
Μία σκέψη
Πώς βρέθηκε το μυαλό
μου σε αυτό το αδιέξοδο
Κοιτάω τη δίνη που
δημιουργήθηκε στον καφέ μου
Από τις κυκλικές,
ρυθμικές, άψυχες κινήσεις του κουταλιού
Το βλέμμα μου
καρφώνεται εκεί στη στιγμή
Και μία σειρά από
στιγμές παρελαύνουν
Γιατί οι στιγμές είναι
αιώνιες
Ξαφνικά βρίσκομαι στην
κουζίνα κάποια χρόνια πριν
ίσως να φτιάχνω καφέ,
ίσως κάτι να φάμε
Νιώθω για ελάχιστα
δευτερόλεπτα την πληρότητα εκείνης της στιγμής˙
ευτυχία
και ξανά πίσω
Προσπερνώ το παρόν σαν
μία κακόγουστη ψευδαίσθηση,
σαν ένα εμπόδιο που παραλίγο να σκοντάψω
Το μέρος ίδιο ή
παρόμοιο - δε με νοιάζει - ο,τι επιλέγει η φαντασία μου
Μα η αίσθηση είναι
ξεκάθαρη
σαν προφητικό όνειρο
Αδυναμία ύπαρξης, ρίγος
στη ραχοκοκαλιά, ρυτιδιασμένες αντανακλάσεις
μίας περασμένης νιότης
Όλα αυτά που έχασα, που
με άφησαν, που δεν διεκδίκησα
τώρα σκιές πάνω στην
ύλη
Ασφυκτίω αργά και
οδυνηρά
Ο αέρας ολοένα και πιο
τοξικός καθώς τον εισπνέω
Και μετά τίποτα,
σκοτάδι, γαλήνη
Επέστρεψα να κοιτώ τον
καφέ μου
Να κάνω τις ίδιες
κυκλικές κινήσεις με το κουτάλι
Όλα είναι κύκλος
Αρχίζουν εκεί που
τελειώνουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου