Pompeii (2014 – ελληνιστί «Φωτιά πάνω από την Πομπηία»)

 Βαθμολογία 3,5 / 5

Και αφού, ως συνήθως, είδα πρώτα τη μούφα (Apocalypse Pompeii) αποφάσισα να δω the real thing. Και όντως αποζημιώθηκα, τουλάχιστον σε σχέση με την προηγούμενη κινηματογραφική μου εμπειρία σε σχέση με την Πομπηία.

Η νέα ταινία του Paul W.S. Anderson (Resident Evil, Οι τρεις Σωματοφύλακες, Alien VS Κυνηγού) πραγματεύεται την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. που αφάνισε από τον χάρτη την αρχαία πόλη της Πομπηίας και τις γύρω περιοχές και κόστισε τη ζωή χιλιάδων κατοίκων. Η ταινία κινείται γύρω από δύο άξονες που φυσικά καταλήγουν στις ώρες της έκρηξης. 

Αφενός παρουσιάζει τη ζωή των σκλάβων – μονομάχων και τη βαρβαρότητα του συγκεκριμένου «σπορ», αφετέρου εστιάζει στον έρωτα ενός εκ των σκλάβων (Milo – Kit Harington) και την κόρης του άρχοντα της Πομπηίας (Cassia-  Emili Browning) που είναι όμως λογοδοσμένη (με το ζόρι και μετά από απειλές) με έναν ανώτερο άρχοντα της Ρώμης, τον Corvus (Kiefer Sutherland). Οι συγκυρίες τα φέρνουν έτσι που ο μονομάχος θα καταλήξει να μάχεται για τη ζωή της αγαπημένης του έχοντας αντίπαλο τόσο τον Corvus (δεν ψοφούσε ο άτιμος) όσο και το ηφαίστειο σε όλες τις εκφάνσεις του (λάβα, στάχτη, βράχοι, φωτιά). Άνιση μάχη του ανθρώπου με τα στοιχεία της φύσης.

Η ταινία είναι λίγο-πολύ ότι περιμένει κανείς από μια τέτοια ταινία. Διατηρώντας τα ιστορικά στοιχεία σε μεγάλο βαθμό (δεν ήταν δύσκολο άλλωστε αφού η εξέλιξη της ιστορίας βοηθούσε την κινηματογραφική της απεικόνιση), εστιάζει σε δευτερεύοντα συμβάντα για να δώσει ένα στόρυ πίσω από την τρομακτική έκρηξη. Πολύ ωραία εφέ, εντυπωσιακές οι σκηνές της έκρηξης που αποτυπώνουν την μανία της φύσης ενώ και η απεικόνιση των συνηθειών της εποχής μοιάζει να είναι αρκετά ρεαλιστική. Έχοντας επισκεφτεί μάλιστα την Πομπηία, που πλέον αποτελεί έναν δημοφιλέστατο τουριστικό προορισμό, ένιωσα ότι ήμουν σε γνώριμα λημέρια αφού τόσο ο κεντρικός δρόμος της πόλης, όσο και το μέγαρο του άρχοντα της Πομπηίας μου θύμιζαν τα χαλάσματα που θαύμασα. Όλα τα άλλα περνούν σε δεύτερο πλάνο. Οι ερμηνείες είναι αδιάφορες αλλά δεν ενοχλούν, η σκηνοθεσία ικανοποιητική (βοηθούμενη και από την τεχνολογία) και το σενάριο συνηθισμένο (αλλά ποιος δίνει σημασία στο σενάριο σε τέτοια ταινία??). 

Εν ολίγοις μια ταινία που αξίζει να δουν οι λάτρεις των ταινιών δράσης που μάλιστα ενσωματώνουν ιστορικά στοιχεία. Η ώρα περνάει ευχάριστα, δίνει τροφή για σχόλια στην παρέα και μας μεταφέρει σε μια άλλη εποχή. Τι άλλο να ζητήσει κανείς για ένα ευχάριστο βράδυ? Τίποτα….