"Φαύλος κύκλος" από την Ντέμι Ανανγνωστούλη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Πεζογραφία)

Φαύλος κύκλος

Ένα ποτάμι και το κουφάρι ενός ελαφιού βρίσκεται στην όχθη με το σαπισμένο κρέας να μυρίζει και φαντάζει από κερί, μόνο που είναι το ξεραμένο λίπος στα τοιχώματα της ξεσκισμένης σάρκας που υπήρχε στο υποδόριο και στην ουσία κρατούσε το ζώο ζωντανό. Ο θάνατος όμως ήρθε φυσικά σα να διαδέχεται την κατάσταση της ζωής, σα καθημερινότητα. Μόνο που τι λέω- το κάνει. Αστεία κατάσταση. Ήρθε μαζί με μια αγέλη λύκων διψασμένη για φρέσκο αίμα θηλαστικού. Οι αγέλες έχουν κι αυτές τη σημασία τους. Νιώθεις ότι έχεις κάποιος κοντά σου. Μερικές φορές είναι πολύ χρήσιμη αίσθηση γιατί μπορείς να σταματήσεις να περιορίζεις το σώμα σου, μπορείς να ρίχνεις τα τείχη και να νιώθεις την ουσία του να εξαπλώνεται στο χώρο και να αναμειγνύεται με τα άτομα της αγέλης. 

Οι λύκοι λοιπόν πεινασμένοι όπως ήταν συνάντησαν το ελάφι αμέριμνο να πίνει νερό, να καθρεφτίζεται και να σκέφτεται τις εκτάσεις που θα διασχίσει αργότερα το ίδιο απόγευμα. Τότε ήταν που οι λύκοι όρμηξαν στο ζώο και τα δόντια τους καρφώθηκαν στη σάρκα όπως το μαχαίρι στο μαλακό τυρί. Κομμάτια άρχισαν να τραβιούνται με τόση δύναμη, ώστε το δέρμα έβγαινε αργά σα τσόφλι αυγού. Βέβαια αυτό εκτός από αργά βγαίνει και δύσκολα γιατί τα δάχτυλα κολλάν στη δομή της πρωτεϊνης. Αλλά το δέρμα σχιζόταν εύκολα, μαλακά και αποτελούσε τροφή για τα αρπακτικά που μπορεί να μην είχαν φτερά, αλλά είχαν νύχια που τρυπούσαν ως το κόκκαλο και κατέστρεφαν τη ζωή του θηράματος σαν να ήταν η βροχή που πέφτει φυσικά και δροσίζει τα κουφάρια που άτυχα είδαν το τέλος της ζωής τους να περνάει μπροστά από τα μάτια τους, γιατί στην κυριολεξία οι λύκοι δεν λυπούνταν. Τρώγαν γρήγορα τα κομμάτια των πλευρών του ελαφιού μπροστά στα ίδια του τα μάτια που δεν είχαν χάσει ακόμα την τελευταία σπίθα ζωής. Η καρδιά συνέχιζε να στέλνει ηλεκτρισμό στο σώμα και τα νεύρα σφάδαζαν από τον πόνο των ανοιχτών πληγών και του όξινο σάλιο των κυνηγών. Αφού οι λύκοι χόρτασαν αποφάσισαν να πιουν λίγο νερό απ΄το ποτάμι και να κινήσουν για μια νέα περιοχή με νεότερα ελάφια να τρέχουν ή να ξεκουράζονται στις σκιές. Μόλις το δροσιστικό υγρό ερέθισε τα νεύρα της γλώσσας τους, το σώμα τους άρχισε να μεταλλάσσεται αργά σε ένα νεαρό ελάφι. το νερό βλέπετε ήταν μαγικό και αφού το ελάφι καθρεφτίστηκε εκεί τελευταίο, οι λύκοι- οι περήφανοι- μεταμορφώθηκαν σε αυτό. Η μοίρα τους τους επιφύλασσε κάτι πολύ αναμενόμενο. Μια αγέλη λύκων το ίδιο απόγευμα θα τους κατασπάραζε βασανιστικά κι αδίστακτα. Αυτοί δε θα προλάβαιναν όμως ως ελάφια να γευτούν το νερό της πηγής.