"Αποτυπώματα Ψυχής" από τη Μαίρη Τσίλη

Για έναν έρωτα θνητό

Κομμένες μου σελίδες. Άκοπες χαρές. Καρδιές λεπίδες και κοφτές αναπνοές. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο έρωτας θεός γιατί είμασταν εσύ κι εγώ. Δυό σπαρακτικοί οργασμοί που τυχαία ξεψύχησαν μαζί. Για λίγες ώρες, για μια στιγμή, για πάντα. Κι ύστερα σιωπή. Τίποτα. Κενό. Εκτονωθήκαμε.

 Βαρεθήκαμε. Τελειώσαμε και αρχίσαμε. Λες και υπήρξαμε πληρωμένοι εραστές και ψυχροί εκτελεστές. Πυροβολήσαμε εν ψυχρώ τα συναισθήματα μας για να επιβιώσουν δεμένα τα σώματα μας μπροστά στον βωμό της ηδονής. Φοβηθήκαμε το τέλος και κλείσαμε τα μάτια. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο έρωτας θνητός γιατί δεν είμασταν πια εσύ κι εγώ. Δυό σφαίρες που καρφώσαμε ο ένας στα σπλάγχνα του άλλου. Έτσι για να πονάμε που και που και να θυμόμαστε πόσο πολύ στο λίγο μας χαθήκαμε. Χάδι μου κλεμμένο. Φιλί μου ραγισμένο. Ματωμένη μου αγκαλιά. Ρημάδι το σε αγαπώ από τα χείλη μου κρεμιέται. 

ΥΣ. Δεν θα χρειαστεί να σε ξεχάσω ποτέ γιατί πάντα μέσα μου θα σε ζω ξανά και ξανά. 

Μαίρη Τσίλη