Το τρακάρισμα
Κοίτα, ρε, που πήγε να βγει κι από πάνω! Δεν φτάνει που έπεσε πάνω της παραβιάζοντας το στοπ, ζητάει και τα ρέστα! Εμ, μας χρωστούσαν, εμ, μας πήραν και το βόδι! Το βόδι! Το ζώον! Ο γάιδαρος!
Εκείνος: «Τι θες, κυρά μου; Έτρεχες!» (την απροσεξία μου μέσα)
Εκείνη: «Ποιόν είπες ‘κυρά μου’, ρε αλήτη;» (α, τον τσόγλανο, ωραίος όμως)
Εκείνος: «Εσένα, που πήρες το τιμόνι και ξέχασες να πλύνεις τα πιάτα!» (θα της δείξω τώρα εγώ) Εκείνη: «Ενώ εσύ τα έπλυνες πριν φύγεις απ’ το σπίτι;» (φάτην)
Εκείνος: «Άντε, από δω, που θα μου τη βγεις κιόλας!» (την γουστάρω)
Εκείνη: «Εσύ βγήκες! Εσύ παραβίασες το στοπ!» (είναι μαλάκας;)
Εκείνος: «Κι εσύ ερχόσουν με φόρα!» (γαμώτο έχει δίκιο)
Εκείνη: «Πες μας κιόλας ότι έπρεπε να σε δω!» (είναι μαλάκας)
Εκείνος: «Φυσικά και έπρεπε!» (πώς θα ξεμπλέξω ο μαλάκας;)
Εκείνη: «Σιγά το θέαμα!» (μεγάλη ιδέα έχει για τον εαυτό του)
Εκείνος: «Μπα; Δεν σου γεμίζω το μάτι;» (εμένα δεν με έχει απορρίψει καμία)
Εκείνη: «Ρε, άντε κατέβα απ’ το καλάμι σου!» (δεν έχεις μάθει να σε απορρίπτουν, αγόρι μου;) Εκείνος: «Κι εσύ κοιτάξου στον καθρέφτη!» (κούκλα είναι)
Εκείνη: «Εγώ κοιτιέμαι, εσύ δεν έχεις δει τα μούτρα σου!» (ε, όχι και να μου την πει για την ομορφάδα μου)
Εκείνος: «Μια χαρά είναι τα μούτρα μου!» (το πρωί ξυρίστηκα)
Εκείνη: «Τα μυαλά σου, όμως, δεν είναι!» (Δυο κεφάλια, ντιπ μυαλό)
Ήρθε η Τροχαία, έκανε ό,τι ήταν να κάνει, έδωσε δίκιο σ’ εκείνην και κατατροπώθηκε η ξεροκεφαλιά εκείνου. Τσουρουφλίστηκε ο εγωισμός του, κάπως έπρεπε να πάρει το αίμα του πίσω.
Εκείνος: «Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη για όσα σου είπα πριν. Ήταν πάνω στα νεύρα μου». (πάντα πιάνει αυτό)
Εκείνη: «Πάλι καλά που αναγνωρίζεις το λάθος σου». (ευτυχώς, είναι λογικός, αλλά παλιό το κόλπο) Εκείνος: «Θέλεις να πάμε για έναν καφέ;» (επίσης πάντα πιάνει αυτό)
Εκείνη: «Ναι, γιατί όχι;» (αχ, το καημένο, δεν ξέρει με ποια πάει να μπλέξει)
Εκείνος: «Πάμε τώρα;» (στη βράση κολλάει το σίδερο)
Εκείνη: «Έχω δουλειά». (όχι και να νομίσει ότι έπεσα ξερή τ’ ανάσκελα)
Εκείνος: «Δεν μπορεί να περιμένει; Για μισή ωρίτσα μόνο». (δεν θα σ’ αφήσω να μου ξεφύγεις) Εκείνη: «Αν είναι για μισή ωρίτσα μόνο…» (μωρέ, θα σε κάνω να παραμιλάς)
Πόσες φορές τρακάρουμε με τον ώμο μας τυχαία κάποιον; Ποιος είναι αυτός που αγγίζει την ζωή μας; Γιατί γίνεται αυτή τη στιγμή; Ποια είναι η ανάγκη μας; Ποια η χαραμάδα μας; Μας χρειάζεται λαγοπόδαρο ή η μοίρα είναι αυτή που καθορίζει την τύχη μας; Αχ, Αγάπη!
Κοίτα, ρε, που πήγε να βγει κι από πάνω! Δεν φτάνει που έπεσε πάνω της παραβιάζοντας το στοπ, ζητάει και τα ρέστα! Εμ, μας χρωστούσαν, εμ, μας πήραν και το βόδι! Το βόδι! Το ζώον! Ο γάιδαρος!
Εκείνος: «Τι θες, κυρά μου; Έτρεχες!» (την απροσεξία μου μέσα)
Εκείνη: «Ποιόν είπες ‘κυρά μου’, ρε αλήτη;» (α, τον τσόγλανο, ωραίος όμως)
Εκείνος: «Εσένα, που πήρες το τιμόνι και ξέχασες να πλύνεις τα πιάτα!» (θα της δείξω τώρα εγώ) Εκείνη: «Ενώ εσύ τα έπλυνες πριν φύγεις απ’ το σπίτι;» (φάτην)
Εκείνος: «Άντε, από δω, που θα μου τη βγεις κιόλας!» (την γουστάρω)
Εκείνη: «Εσύ βγήκες! Εσύ παραβίασες το στοπ!» (είναι μαλάκας;)
Εκείνος: «Κι εσύ ερχόσουν με φόρα!» (γαμώτο έχει δίκιο)
Εκείνη: «Πες μας κιόλας ότι έπρεπε να σε δω!» (είναι μαλάκας)
Εκείνος: «Φυσικά και έπρεπε!» (πώς θα ξεμπλέξω ο μαλάκας;)
Εκείνη: «Σιγά το θέαμα!» (μεγάλη ιδέα έχει για τον εαυτό του)
Εκείνος: «Μπα; Δεν σου γεμίζω το μάτι;» (εμένα δεν με έχει απορρίψει καμία)
Εκείνη: «Ρε, άντε κατέβα απ’ το καλάμι σου!» (δεν έχεις μάθει να σε απορρίπτουν, αγόρι μου;) Εκείνος: «Κι εσύ κοιτάξου στον καθρέφτη!» (κούκλα είναι)
Εκείνη: «Εγώ κοιτιέμαι, εσύ δεν έχεις δει τα μούτρα σου!» (ε, όχι και να μου την πει για την ομορφάδα μου)
Εκείνος: «Μια χαρά είναι τα μούτρα μου!» (το πρωί ξυρίστηκα)
Εκείνη: «Τα μυαλά σου, όμως, δεν είναι!» (Δυο κεφάλια, ντιπ μυαλό)
Ήρθε η Τροχαία, έκανε ό,τι ήταν να κάνει, έδωσε δίκιο σ’ εκείνην και κατατροπώθηκε η ξεροκεφαλιά εκείνου. Τσουρουφλίστηκε ο εγωισμός του, κάπως έπρεπε να πάρει το αίμα του πίσω.
Εκείνος: «Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη για όσα σου είπα πριν. Ήταν πάνω στα νεύρα μου». (πάντα πιάνει αυτό)
Εκείνη: «Πάλι καλά που αναγνωρίζεις το λάθος σου». (ευτυχώς, είναι λογικός, αλλά παλιό το κόλπο) Εκείνος: «Θέλεις να πάμε για έναν καφέ;» (επίσης πάντα πιάνει αυτό)
Εκείνη: «Ναι, γιατί όχι;» (αχ, το καημένο, δεν ξέρει με ποια πάει να μπλέξει)
Εκείνος: «Πάμε τώρα;» (στη βράση κολλάει το σίδερο)
Εκείνη: «Έχω δουλειά». (όχι και να νομίσει ότι έπεσα ξερή τ’ ανάσκελα)
Εκείνος: «Δεν μπορεί να περιμένει; Για μισή ωρίτσα μόνο». (δεν θα σ’ αφήσω να μου ξεφύγεις) Εκείνη: «Αν είναι για μισή ωρίτσα μόνο…» (μωρέ, θα σε κάνω να παραμιλάς)
Πόσες φορές τρακάρουμε με τον ώμο μας τυχαία κάποιον; Ποιος είναι αυτός που αγγίζει την ζωή μας; Γιατί γίνεται αυτή τη στιγμή; Ποια είναι η ανάγκη μας; Ποια η χαραμάδα μας; Μας χρειάζεται λαγοπόδαρο ή η μοίρα είναι αυτή που καθορίζει την τύχη μας; Αχ, Αγάπη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου