"Στα ίχνη της Ματίλντας" από την Έλενα Λιάτου

Βρέχει! Βρέχει ασταμάτητα! Η Ματίλντα περιμένει υπομονετικά στη γωνία τον πρώτο πελάτη. Μόλις 22 χρόνων, μελαχρινή, με μακριά μαύρα μαλλιά που σαν χείμαρρος, πέφτουν στους ώμους της, πλημμυρισμένη η ύπαρξη της από νιάτα και ζωή.

Το σώμα της πάλι απόψε θα πουλήσει γιά λίγα ευρώ. Άραγε ποιός θα ταξιδέψει στο κορμί της ετούτο το παγωμένο βράδυ;

Τυλίγει την ψυχή της ερημιά και μοναξιά καθώς η νύχτα προχωρά και εκείνη, στέκεται στη γωνιά του δρόμου, περιμένοντας……

Στολισμένη με ρούχα ακριβά και κοσμήματα λαμπερά, που προσδίδουν στην εμφάνιση της ζηλευτή ομορφιά, κάνοντας την ποθητή. Ευωδιάζει η ύπαρξη της από αρώματα, μα πάνε χρόνια από τότε που χάθηκε η ευωδιά της αθωότητας της. Όσο άρωμα κι αν έριξε πάνω της, δεν κατάφερε να καλύψει την δυσοσμία της αμαρτίας.

Κομμάτια η ζωή της κάθε βράδυ γίνεται, κι ένα ένα αφήνει τα κομμάτια της ύπαρξης της σε κάθε γωνιά του δρόμου, σε κάθε πεζοδρόμιο, που καρτερικά περιμένει τον «πληρωμένο έρωτα» να ‘ρθει να την συναντήσει. Αλλάζει σημεία κάθε φορά, για να μην αφήνει ίχνη στην αστυνομία που καιρό τώρα την αναζητά.

Ντύθηκε με γούνες ζεστές και βγήκε στην κρύα χειμωνιάτικη νύχτα. Μα… την ψυχή της ξέχασε να σκεπάσει… και κρυώνει! Η παραλιακή έχει ερημώσει ετούτη την ώρα. Ο άνεμος λυσσομανά. Βρέχει! Βρέχει ασταμάτητα! Βρέχει και στην καρδιά της. Μιά γλυκιά θλίψη ήρθε και φώλιασε μέσα της.

«Θα ‘πρεπε να ‘μουν αλλού σκέφτεται και ένα δάκρυ καυτό αργοκυλά στο βελούδινο πρόσωπο της. Όνειρα είχε! Όνειρα για ζωή σαν πέρασε τα σύνορα κι έφτασε στη χώρα μας. Μα η μοίρα, είχε άλλα σχέδια.

Την καταδίκασε, στην άκρη του δρόμου να περιμένει καρτερικά τον «αγοραίο έρωτα» γιά να επιβιώσει, να πουλάει το λυγερό κορμί της γιά λίγα ευρώ, να ζει χωρίς αγάπη, χωρίς στοργή, χωρίς χαμόγελο. Οι μέρες και οι νύχτες της, κυλούν άδειες χωρίς ζωή: Μήνες πολλούς το Τμήμα Ηθών την αναζητά. Ζει με τον εφιάλτη.

Το κρύο τσουχτερό, διαπερνά σώμα και ψυχή, μα εκείνη περιμένει…

Δίπλα της σταματά ένα πανάκριβο αμάξι. Η καρδιά την πλημμυρίζει από ελπίδα.

«Επιλέτους! Πελάτης!» Σκέφτεται και τα καταπράσινα μάτια της πέφτουν στον οδηγό.

Είναι ένας ώριμος άντρας περίπου 50 ετών που αναζητά το βράδυ ετούτο, λίγες στιγμές ηδονής. Ψάχνει, μια αιθέρια ύπαρξη να καλύψει τα κενά της ζωής του, να του προσφέρει λίγη συντροφιά, να του χαρίσει λίγες στιγμές απόλαυσης.

Η πόρτα ανοίγει, η Ματίλντα μπαίνει βιαστικά. Είναι έτοιμη για το ταξίδι στην κόλαση. Είναι έτοιμη να πουλήσει το σώμα της γιά μιά ακόμη φορά. Να καταπιέσει το είναι της όλο γιά να κερδίσει τη ζωή της, την καθημερινότητα της, χάνοντας την αξιοπρέπεια της, χάνοντας το εγώ της.

Το αμάξι τρέχει! Τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Κατευθύνεται στο κοντινότερο ξενοδοχείο. Σύντομα βρίσκονται στο δωμάτιο, όπου θα περάσουν μαζί, ένα κολασμένο βράδυ.

Ένα μεγάλο πακέτο χαρτονομίσματα, βρίσκεται στην τσέπη του πελάτη. Βγάζει μερικά και τα πετά μπροστά της.

«Όσα θέλεις πληρώνω απόψε γιά να γίνεις δική μου της ψιθυρίζει. Η Ματίλντα κατακόκκινη γίνεται από ντροπή. Τα πιάνει βιαστικά και τα χώνει στην τσέπη. Δεν έχει επιλογή.

Σιμώνουν τα χείλη, σμίγουν για να αρχίσει το ταξίδι της ηδονής. Μια τρελή διαδρομή ξεκινά στο βελούδινο κορμί της.

Το μόνο που ηχεί, ραγίζοντας τον ήχο της γυάλινης σιωπής στο δωμάτιο, είναι οι καυτές ανάσες τους που μαρτυρούν ότι δυό σάρκες συμπορεύονται στο ταξίδι της απόλαυσης.

Τα κορμιά τους χορεύουν! Χορεύουν ασταμάτητα!

Όταν το ταξίδι τελειώσει, η Ματίλντα ντύνεται βιαστικά και ξεχύνεται στους άδειους δρόμους της πόλης. Η βροχή έχει δυναμώσει. Καταιγίδα έγινε! Πίσω της ακούει σειρήνες περιπολικού να την καταδιώκουν.

«Όλα τελειώνουν απόψε» σκέφτεται τρέχοντας όσο πιό γρήγορα μπορεί. Πρέπει να τα καταφέρει, να κρυφτεί, να ξεφύγει, να γλιτώσει από την αστυνομία, που προσεκτικά και μεθοδικά οργώνει την γύρω περιοχή, αναζητώντας τα ίχνη της.

Τρέχει! Τρέχει ασταμάτητα, καλπάζοντας σαν το πιό γρήγορο άλογο. Μα… η κουρασμένη ύπαρξη της, αντοχές άλλες δεν έχει, ώσπου κατάκοπη, σωριάζεται στον υγρό, μουσκεμένο δρόμο.

Κλαίει! Κλαίει ασταμάτητα. Τα μάτια της θαρρείς θάλασσες έγιναν! Θάλασσα ξέσπασε και στην ψυχή της.

Δυό χειροπέδες τυλίγουν σφυχτά τα βελούδινα χέρια της. Δυό χειροπέδες την στερούν την ελευθερία την απόψε ή μήπως η ελευθερία της τώρα αρχίζει;