"Ίχνη της Καρδιάς" από τον Χρήστο Κεσκίνη

Για εσένα...που έφυγες

Ήρθες, όταν σε χρειαζόμουν περισσότερο...

Τα μόνα που αναζητούσες, λίγα χάδια, μια αγκαλιά και την προσοχή μου...

Στα έδωσα χωρίς να το σκεφτώ.

Πίστευα πως θα έφευγες αμέσως μετά...

Κι όμως, με κοίταξες μέσα στα μάτια και το βλέμμα σου έσταζε αγάπη και αφοσίωση...

Ο πάγος έλιωσε μέσα μου. Η καρδιά μου χτύπησε ξανά...

Από τότε ήξερα πως δε θα με προδώσεις ποτέ. Και είχα δίκιο...

Κάθε μέρα με περίμενες υπομονετικά να γυρίσω σπίτι...

Ερχόσουν να με ξυπνήσεις, όταν αργούσα...

Ποτέ δεν έφυγες από δίπλα μου, όταν σε χρειάστηκα...

Και ας μάζευα τρίχες από παντού...

Και ας μη με άφηνες καν να φάω χωρίς να με παρακαλάς να σε ταΐσω...

Και ας με γέμιζες σάλια συνεχώς!!!

Και ας “έφυγες” μετά από λίγο, στη δεκαετία, πάνω που σε είχα συνηθίσει...

Και τι δε θα έδινα για να έχω λίγες στιγμές ακόμη μαζί σου...

Γιατί να μη σου ξαναπώ το “σ' αγαπώ”, όταν είχα την ευκαιρία;

Άραγε το ξέρεις; Δεν έχω καμιά αμφιβολία!

Σε ευχαριστώ που μου έμαθες τι θα πει πίστη και αγάπη...

Μακάρι να σε άκουγα και πάλι να μου γαβγίζεις για να παίξουμε...

Έστω για μία τελευταία φορά...