"Το αστέρι της αγάπης" από την Μαίρη Κάντα

Η «Estrelladea», σύντομα θα γιόρταζε τα Χριστούγεννα και οι κάτοικοι της ετοιμαζόντουσαν γι αυτή την γιορτή. Οι κάτοικοι του βασιλείου ήταν πάντα πολύ χαμογελαστοί, αισιόδοξοι και καλόκαρδοι. Την περίοδο των Χριστουγέννων, ήταν περισσότερο χαρούμενοι, γιατί όλοι λάτρευαν την συγκεκριμένη γιορτή. Έτσι, σε όλα τα σπίτια υπήρχαν χριστουγεννιάτικα δέντρα και στη κορυφή αυτών υπήρχε ένα αστέρι.

Το βασίλειο ήταν ξεχωριστό από τα υπόλοιπα, καθώς η μόνη της πηγή φωτός ήταν τα αμέτρητα αστέρα στο ουρανό. Δεν υπήρχε ο ήλιος, αλλά αυτό δεν ανησυχούσε καθόλου τους κατοίκους της. Όσο έβλεπαν τον έναστρο ουρανό, τίποτα δεν μπορούσε να τους χαλάσει την διάθεση και συνέχιζαν τις ετοιμασίες τους για την μεγαλύτερη γιορτή του χρόνου.

Η μικρή Αγάπη, η πριγκίπισσα της «Estrelladea» ήταν η μόνη που κάποιες φορές, ανησυχούσε για το τι θα συμβεί, αν πάψουν να υπάρχουν τα αστέρια. Φοβόταν πολύ το σκοτάδι. Δεν ήθελε όμως με τις αρνητικές σκέψεις να στεναχωρήσει τους γονείς της, καθώς πλησίαζαν τα Χριστούγεννα. Έτσι κάθε φορά που ανησυχούσε για το σκοτάδι, πλησίαζε στο τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο που στόλιζε το δωμάτιο της. Ανέβαινε σε μια καρέκλα και με προσεκτικές κινήσεις, άγγιζε το αστέρι στη κορυφή. «Ακόμα και αν όλα τα αστέρια του ουρανού, σβήσουν, εγώ θα έχω εσένα. Το δικό μου φωτεινό αστέρι» ψιθύριζε και χαμογελούσε αισιόδοξα.

Οι φόβοι του δεκάχρονου κοριτσιού, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα έγιναν δυστυχώς πραγματικοί. Τα αστέρια άρχισαν να εξαφανίζονται από το ουρανό. Κανείς δεν ήξερε την αιτία αυτής της εξαφάνισης. Οι άλλοτε χαρούμενοι και αισιόδοξοι κάτοικοι της πόλης, άρχισαν να θλίβονται και να ανησυχούν. Σταμάτησαν να τραγουδούν χριστουγεννιάτικα τραγούδια και έγιναν σκυθρωποί. Όσο σκοτείνιαζε ο ουρανός, τόσο σκοτείνιαζε και η ψυχή των ανθρώπων.

Ο βασιλιάς ήταν σε απόγνωση. Δεν ήξερε τι να κάνει για να προστατέψει τους κατοίκους, καθώς ερχόταν σιγά-σιγά το σκοτάδι. Τρεις μέρες πριν τα Χριστούγεννα, εμφανίστηκε στην “Εstrelladea”, ο «Σκοτεινός». Ο «Σκοτεινός» ήταν ένας μαύρος γίγαντας με δύο μικρά πράσινα μάτια και πράσινο στόμα που ζήτησε να δει τον βασιλιά.

«Ποιος είσαι;» ρώτησε τον γίγαντα ο βασιλιάς.

« Είμαι αυτός που θα φέρει το απόλυτο σκοτάδι» απάντησε μοχθηρά εκείνος.

«Μα γιατί θέλεις να μας κάνεις κακό;» συνέχισε να τον ρωτά ο βασιλιάς.

«Είμαι ο βασιλιάς του σκότους και αποφάσισα να χτίσω το βασίλειο μου εδώ. Εμείς, ζούμε στο απόλυτο σκοτάδι. Γι αυτό και θα εξαφανίσω όλα τα αστέρια του ουρανού» απάντησε εκείνος.

«Θα σε πολεμήσουμε» φώναξε ο βασιλιάς της “Estrelladea”.

«Προσπαθήστε. Δεν θα καταφέρετε τίποτα. Καθώς τα αστέρια σβήνουν από το ουρανό, θα σβήνει και η χαρά στις ψυχές των κατοίκων. Στο τέλος, όλοι θα γίνετε σαν και εμάς» είπε ο Σκοτεινός και έφυγε γελώντας από το παλάτι.

Ο βασιλιάς ανήσυχος, φώναξε όλους τους κατοίκους, για να τους πει τα νέα. Όλοι μαζί, αποφάσισαν πως θα μπορούσαν να νικήσουν τους σκοτεινούς, εάν έφερναν ξανά την χαρά στη ψυχή τους. Έτσι, άρχισαν να γελούν δυνατά, να τραγουδούν ξανά χαρούμενα τραγούδια και να στολίζουν τα σπίτια τους με πολύχρωμες κορδέλες. Μα δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα. Τα αστέρια εξακολουθούσαν να χάνονται από το ουρανό και οι κάτοικοι βυθίζονταν όλο και περισσότερο στη θλίψη.

Η Αγάπη ζωγράφιζε, κοντά στα πόδια του πατέρα της, όταν ένας κάτοικος, θέλησε να μιλήσει με τον βασιλιά καθώς πίστεψε πως βρήκε την λύση στο πρόβλημα. Πρότεινε όλοι οι άνθρωποι της “Estrelladea”, να βγάλουν τα αστέρια τους από τα χριστουγεννιάτικα δέντρα και να τα τοποθετήσουν στις ταράτσες των σπιτιών τους. Ήλπιζε πως τα αστέρια των κατοίκων θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τα αστέρια του ουρανού.

Χωρίς να έχει κάποια άλλη επιλογή, ο βασιλιάς διέταξε τους κατοίκους να στολίσουν τις ταράτσες των σπιτιών τους με αστέρια. Έτσι, πολύ σύντομα δεκάδες αστέρια εμφανίστηκαν στο βασίλειο της “Estrelladea”. Οι κάτοικοι πίστεψαν πως είχαν νικήσει το σκοτάδι και άρχισαν να χαμογελούν αισιόδοξα ξανά. Μα έκαναν λάθος. Πολύ σύντομα τα αστέρια στις ταράτσες των σπιτιών, έσβησαν. Το σκοτάδι απειλούσε και πάλι την “Estrelladea”.

Μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα, στο ουρανό είχε παραμείνει μόνο ένα αστέρι που έσβηνε σιγά-σιγά. Οι “Σκοτεινοί” είχαν νικήσει. Οι κάτοικοι του βασιλείου είχαν κλειστεί στα σπίτια τους και απλά περίμεναν το τέλος. Η Αγάπη, δεν μπορούσε να βλέπει τον πατέρα της στεναχωρημένο. Έπρεπε να σκεφτεί κάτι για να σώσει το βασίλειο της “Estrelladea”΄και τους κατοίκους του. Δεν θα άφηνε το σκοτάδι να νικήσει. Έτσι,λίγα λεπτά αργότερα, αγκάλιασε τον πατέρα της, είπε “Ξέρω τι θα κάνω. Εγώ θα σώσω την “Estrelladea” και έτρεξε στο δωμάτιο της.

Πήρε το αστέρι από το δέντρο και πήγε στο ψηλότερο σημείο του παλατιού. “Εσύ, θα με βοηθήσεις” μίλησε στο αστέρι. Τότε, έγινε κάτι μαγικό. Το αστέρι έγινε πιο φωτεινό και άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό. Η Αγάπη δεν το άφησε από τα χέρια της. Έτσι, μαζί με το αστέρι, ανέβηκε και εκείνη στο ουρανό. Το αστέρι της Αγάπης, είχε τόση μεγάλη λάμψη που φώτισε όλη την “Εstrelladea”.

Η Αγάπη εκπλήρωσε την υπόσχεση που έδωσε στον πατέρα της. Έσωσε για πάντα τους κατοίκους από το σκοτάδι. Οι κάτοικοι, βγήκαν από τα σπίτια τους, κοίταξαν τον ουρανό και είδαν την μικρή πριγκίπισσα να κρατάει το αστέρι. Δάκρυσαν από ευτυχία. Δεν θα ξεχνούσε ποτέ κανένας την θυσία της μικρής Αγάπης την παραμονή των Χριστουγέννων.