"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Εξομολογήσεις

                        

Σ’ αγάπησα σαν άνεμος αλήτης.
σαν γαλάζιο απέραντο και σαν πουλί θαλασσινό

δρόμος ας γινότανε η θάλασσα

να έλθω να σε βρω.

Νύχτες ολόκληρες για σένα την αγάπη μου τραγούδησα

μ’ ένα βιολί και μ’ ένα δάκρυ δίπλα στο μουράγιο.

Πάρε κύμα το τραγούδι

στο όνειρό μου να το πας

μα υποσχέσου μου το δάκρυ

φυλαχτό και μυστικό σου να κρατάς.

Στ’ όνειρο σου θα ’ρθω με ανάλαφρη περπατησιά

αγκαλιά θα σε κρατήσω, όνειρο κακό μην σε ζυγώσει.

Και λίγο πριν χαράξει ένα φιλί για συντροφιά σου

θα σ’ αφήσω

ως την επόμενη νύχτα

που θα ‘μαι πάλι εδώ.

                                        

Έξω έχει αγιάζι, που πας;
Μείνε. 
Θα μοιραστώ μαζί σου αυτή την πολυκαιρισμένη κουβέρτα.
Είχε πάνω της κάποτε τα χρώματα του ουράνιου τόξου
μα τώρα θάμπωσαν σαν εκείνα τα όνειρα
που απομένουν σ' ένα κουτί ξεχασμένα
κι αφήνουν πίσω μια μυρωδιά αποξηραμένου γιασεμιού.

 Μείνε. 
Κι ας μη γνωρίζω το όνομα σου.
Μείνε.

Ως την αυγή. 

                          

Δικιά μας την ήθελα τη νύχτα

και σε περίμενα 
ντυμένη μονάχα την προσμονή,
το όνειρο 
την ελπίδα.
Σε περίμενα 
με μια σταξιά άρωμα στα σεντόνια. 
Δεν ήρθες…
κι έπιασε βροχή.

                                                                  Copyright, Σμαραγδή Μητροπούλου, 2018