Βροχή
Δεν με τρομάζει το σκοτάδι
εδώ και καιρό έχω κάνει φορεσιά μου τη νύχτα.
εδώ και καιρό έχω κάνει φορεσιά μου τη νύχτα.
Δεν με φοβίζει η βροχή
φίλη μου γκαρδιακή και με λυτρώνει
απ’ ό,τι ακόμα με πονάει.
Μη με ρωτάς γιατί αγαπώ τη βροχή
άσε με μόνο μ’ ένα φιλί τις σταγόνες της να μαζέψω
φυλαχτό στο λαιμό να τις κρεμάσω
για να θυμάμαι.
φίλη μου γκαρδιακή και με λυτρώνει
απ’ ό,τι ακόμα με πονάει.
Μη με ρωτάς γιατί αγαπώ τη βροχή
άσε με μόνο μ’ ένα φιλί τις σταγόνες της να μαζέψω
φυλαχτό στο λαιμό να τις κρεμάσω
για να θυμάμαι.
Ένα ουράνιο τόξο να φανεί περιμένω…
τα μάτια σου.
Είμαι εδώ
κι ας περνούν στη σφαίρα της αιωνιότητας οι ώρες…
στιγμές χαμένες…
Άμα το μονοπάτι της βροχής ακολουθήσεις
πάλι θα με βρεις.
Μα βιάσου
πριν να’ ναι αργά κι ο χρόνος σταματήσει.
Copyright, Σμαραγδή Μητροπούλου, 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου