"Ίχνη της Καρδιάς" από τον Χρήστο Κεσκίνη

Το φιλί

Η ημέρα που σε γνώρισα ήταν λαμπερή, παρά την βροχή που έπεφτε και τα μαύρα σύννεφα στο ουρανό. Τι σημασία έχει ο καιρός , όταν η καρδιά σου χτυπάει δυνατά; Όταν με πλησίασες ένιωσα την γη να φεύγει κάτω από τα πόδια μου. Τι ωραίο συναίσθημα! Τα πρώτα σου λόγια μάγεψαν το μυαλό μου. Η φωνή σου ένα ξόρκι αιώνιας αγάπης, με παγίδεψε στον έρωτά σου. 

Η πρώτη μου αναζήτηση, ένα σου φιλί… Σε τι άλλο θα μπορούσα να ελπίζω; Μα, όταν μου το χάρισες, δεν μου έφτασε. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Αχόρταγα ρούφηξα την αγάπη σου, ξανά και ξανά. Κάθε φορά μου έδινες περισσότερη και σαν ναρκομανής κάθε φορά δεν μου έφτανε... Και όμως, και τι δε θα έδινα να ένοιωθα ξανά αγνός από τον έρωτά σου. Και να τον αναζητούσα ξανά και ξανά να με ‘μολύνει’…