"Ίχνη της Καρδιάς" από τον Χρήστο Κεσκίνη

Νομίζω ότι την ξεπέρασα... 

Δε θυμάμαι πλέον τι χρώμα είχαν τα αμυγδαλωτά ματιά της…

Ούτε την υφή των σπαστών κόκκινων μαλλιών της…

Ο ψίθυρός της στο αυτί μου δεν κάνει την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά και η γνώμη της δεν είναι για μένα διαταγή…

Δε θα ξαναζητήσω την αναστάτωση των υπέροχων χαδιών της... Ή την οδύνη των δακρύων της …

Οι τρομερές στιγμές των καυγάδων μας, δεν θα κάνουν τα στήθη μου να ουρλιάζουν σπαρακτικά… 

Ούτε θα ζήσω την κόφτη ανάσα της στον λαιμό μου όταν με αγκαλιάζει. Δεν έχω ανάγκη να ακούσω την φωνή της να μου λέει ότι όλα θα πάνε καλά…

Όταν θα λέω ότι είμαι μόνος, δεν θα εννοώ ότι δεν είμαστε μαζί…

Τα δάκρυά μου δεν θα έχουν πηγή τα μάτια της… Και η ζωή μου δε θα προέρχεται από το δικό της στήθος…

Το όνομά της δε θα ακούγεται Έρωτας στα αυτιά μου ούτε θα βγαίνει σα προσευχή από τα χείλη μου…

Νομίζω ότι είμαι έτοιμος…

Τώρα ξέρω ότι υπάρχει ζωή μακριά από τον χτύπο της καρδίας της. Ότι υπάρχει ζωή μετά τον Θάνατο…

Την ξεπέρασα...