"Το έγκλημα" από τον Άθω Χατζηματθαίου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Πεζογραφία)

Το έγκλημα

Βρισκόταν ξαπλωμένη στο χειρουργικό τραπέζι ,εξουθενωμένη από την ψυχική δοκιμασία, αναμένοντας την επώδυνη διαδικασία της έκτρωσης.

   Η φύση γύρω ανάσαινε το άρωμα της άνοιξης. Πόσο άδικα της φέρθηκε η ζωή .Η μοίρα. Η ψυχή της σπάραζε απ’ τον ανείπωτο πόνο.

Χθες ακόμη ήταν όλα τόσο όμορφα, τόσο ωραία! Χθες ακόμη ήταν τόσο ευτυχισμένη! Σήμερα το γαλάζιο της ψυχής της έγινε μαύρο. Πίσσα. Κατράμι.

Χθες όλα γύρω της χαμογελούσαν. Σήμερα ακούγεται μονάχα κλάμα και μοιρολόι.

   Βρέθηκε στο Παρίσι για σπουδές . Η αγάπη της για τη ζωγραφική οδήγησε τα βήματά της στην πόλη του Φωτός . Για να μπορέσει εκεί να πραγματοποιήσει  το μεγάλο της όνειρο. Μια πορεία που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και που τη διέκοψε όμως άδοξα  μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.

   Ο Μισέλ  ήταν καθηγητής της στη σχολή καλών τεχνών που φοιτούσε . Ένας γοητευτικός άντρας γύρω στα σαράντα . Δεν άργησε και πολύ, για να την ξεχωρίσει μέσα απ’ το πλήθος των φοιτητών.  Το ταλέντο της ,αλλά και η ομορφιά της , τον έφεραν κοντά της.

  «Είσαι πολύ καλή και το θέλω πολύ να σε βοηθήσω να προχωρήσεις.»

   Του χαμογέλασε. Ένα γλυκό χαμόγελο που τον μάγεψε.

  «Δέχεσαι την πρότασή μου;»

 «Θα ήμουν τρελή, αν έλεγα όχι.» 

   Πολύ γρήγορα δημιουργήθηκε μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους. Οι συχνές επισκέψεις της στο ατελιέ του για τα ιδιαίτερα μαθήματα ,βοήθησαν πολύ σ΄ αυτήν την κατάληξη. Τη φλέρταρε και της άρεσε. Ήταν γοητευτικός ως το έπακρον. Ένας αρχαίος έλληνας θεός. Τη μάγεψε με τα λόγια του, με τις πράξεις του. Όλα προχώρησαν τόσο γρήγορα . Και δε χρειάστηκε  πολύς χρόνος, για να βρεθεί στην αγκαλιά του.

   Το τεστ εγκυμοσύνης ήταν θετικό. Αυτό που φοβόταν, ήταν πια πραγματικότητα.  Ένιωσε το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της, μόλις διαπίστωσε αυτή, την απρόσμενη εξέλιξη. Αισθάνθηκε το συναίσθημα του φόβου να την εγκλωβίζει στα αόρατα πλοκάμια του.  Πανικός και αμηχανία της πίεζαν  σαν μέγγενη το μυαλό. Τίποτα όμως δεν μπορούσε ν’ αλλάξει την κατάστασή στο ελάχιστο.  Η εγκυμοσύνη της ήταν πια ένα  γεγονός .  Απρόσμενο μεν , αλλά οριστικό .

   Μια εγκυμοσύνη δεν ήταν ό,τι και το πιο ωραίο που θα μπορούσε να της συμβεί εκείνη την περίοδο . Αναμφισβήτητα θα λειτουργούσε  αρνητικά για τις σπουδές της .

   Θεέ μου ! Και μετά , τι γίνεται μετά; Ένα τεράστιο ερωτηματικό περιστρεφόταν  μέσα στο μυαλό της .  Πώς θα μπορέσει μ’ ένα μωρό να συνεχίσει τις σπουδές της;

   Προ του φόβου αυτής της εξέλιξης, βλέποντας  το όνειρό της να τερματίζεται άδοξα, αποφάσισε αρχικά  να τηλεφωνήσει στη μαμά της.  Στο δευτερόλεπτο μετάνιωσε.

   Γνώριζε από πριν τι θα της έλεγε;  Τόσες συμβουλές και πήγαν στον βρόντο.

   Δεν έπρεπε λοιπόν να μάθει τίποτα. Ήξερε τις απόψεις της για τέτοιου  είδους καταστάσεις,  γι΄ αυτό και φοβόταν μη βρεθεί στην ίδια  τροχιά  που βρέθηκε  εκείνη τότε. Μήπως η δική της ιστορία επαναληφθεί με την ίδια , τώρα πρωταγωνίστρια.   

   Θα λειτουργούσε λοιπόν από μονάχη της και η απόφαση που θα έπαιρνε θα ήταν πρωτίστως δική της . Θα ζητούσε όμως και τη γνώμη του Μισέλ. Άλλωστε αυτός ήταν ο πατέρας του παιδιού της. Σε τελική ανάλυση είχε κι αυτός  το δικαίωμα  να εκφράσει την άποψή του.

   «Έκτρωση.» Αυτή ήταν η πρώτη λέξη που βγήκε από τα χείλη του, μόλις τον ενημέρωσε  για την εγκυμοσύνη της.

   « Χαίρομαι που προσπερνάς τα εμπόδια και  κοιτάζεις μπροστά και μου αρέσεις που έχεις ανοικτά  μυαλά.»

   Ήταν βέβαιη γι΄ αυτήν του τη θέση. Δεν ήταν όμως και τόσο σίγουρη και η ιδία αν θα την υιοθετούσε. Έστω κι αν  αυτή ήταν και η δική της  αρχική πρόθεση και το γνώριζε αυτό ο Μισέλ.

   «Αν σκεφτόταν σαν κι εσένα και η Κατρίν τότε, δε θα χωρίζαμε. Πολύ μου στοίχισε αυτός ο χωρισμός. Ήμουνα τρελά ερωτευμένος μαζί της  κι όταν με εγκατέλειψε, έπεσα σε κατάθλιψη. Ευτυχώς  τα κατάφερα και την ξεπέρασα γρήγορα κι αυτήν και το πρόβλημά μου.»

   Τον κοίταξε μ’ ένα περίεργο βλέμμα . Πρώτη φορά της μιλούσε  γι’ αυτήν την ιστορία. «Γιατί τώρα αναρωτήθηκε;»

   «Κύπρια ήταν κι αυτή. Συντηρητική όμως ως το έπακρον. Αντίθετα με σένα . Πού ν’ ακούσει για έκτρωση! Προτίμησε να τα παρατήσει όλα και να κρατήσει το παιδί. Για κάτι που εγώ όμως διαφωνούσα κάθετα.»

   Ένας κόμπος της έφραξε τον λαιμό.

   «Από τότε έχω να τη δω. Τώρα αν έχει κρατήσει τελικά το παιδί ,θα είναι σχεδόν είκοσι χρόνων. Σαν κι εσένα. Λες, να έχω ένα παιδί στην Κύπρο και να μην το γνωρίζω;. Γέλασε. Κάπου εδώ έχω και μια φωτογραφία της. Τη φυλάω ακόμη. Να την αυτή είναι. Κατρίν, Κατερίνα.»

    «Θεέ μου , η μαμά μου!»

   « Πολύ όμορφη!»

   « Ο Μισέλ είναι ο μπαμπάς μου.»

   Η ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται. Τα ίδια πρόσωπα ανακυκλώνονται. Πώς τα φέρνει καμιά φορά η ζωή! Είκοσι χρόνια πέρασαν από τότε...

Τότε ήταν, η μητέρα της που ήρθε στο Παρίσι, για να κυνηγήσει το όνειρό της. Κι ο Μισέλ βρέθηκε στον δρόμο της. Νεαρός φοιτητής κι αυτός. Ανέμελα νιάτα. Έρωτας , πάθος. Και το ίδιο αποτέλεσμα. Εγκυμοσύνη. Παράξενα που συμπεριφέρεται καμιά φορά η ζωή! Πατέρας και παππούς ταυτόχρονα! Θεέ μου, είναι άδικο, είναι άδικο. 

   Ο πόνος της κουρσεύει τα σωθικά . Ο πατέρας του παιδιού που μεγαλώνει στα σπλάχνα της . Τι φρικτό είναι κι ο δικός της πατέρας.

Αιμομιξία. Κολάσιμο αμάρτημα. Μια πράξη αιώνια καταδικαστέα.

   « Μα δεν γνώριζα» το μοναδικό ελαφρυντικό.  Αυτό το παιδί δεν έπρεπε να γεννηθεί.

   Αυτός ο κόσμος δεν ήταν πλασμένος γι΄ αυτό.. Αυτό το έγκλημα έπρεπε να σταματούσε μέχρι εκεί.

   «Είσαι έτοιμη ;»

   « Ναι, ναι πανέτοιμη, γιατρέ .»

   «Τότε γιατί κλαις;»

   « Αχ μαμά μου, πόσο σε χρειάζομαι!»

   «Είναι πιθανόν μετά από μία έκτρωση να χάσεις όχι μόνο το παιδί , αλλά και τη δυνατότητα να μείνεις ξανά έγκυος .Γιατί πάντα αιωρείται ο φόβος να  υπάρξουν  επιπλοκές μετά από μια έκτρωση.» Αυτά ήταν τα λόγια της μαμάς της, όταν κουβέντιαζαν κάποτε γι΄ αυτό το θέμα.

   Το σίγουρο πάντως είναι ότι μια γυναίκα που έχει κάνει έκτρωση ζει το υπόλοιπο της ζωής της  με μια αδιόρατη θλίψη στην ψυχή  και μ’ ένα αίσθημα  ενοχής , γιατί η λογική που της υπέδειξε ότι η έκτρωση είναι η αφαίρεση  απλά ενός εμβρύου που δεν είχε ζωή, δεν βασιζόταν  ποτέ στην αλήθεια!  

   « Αν  θέλεις λίγο χρόνο να το ξανασκεφτείς;»

   Πολύ θα το ήθελε να μπορούσε να διακόψει εκεί αυτήν τη διαδικασία και να κρατήσει το παιδί. Υπό διαφορετικές συνθήκες αυτό θα έκανε. Όμως δεν είχε άλλη επιλογή. Όσο κι αν σπάραζε η ψυχή της!

   « Όχι, όχι , αυτό το παιδί δεν πρέπει να γεννηθεί ποτέ, ποτέ.»

   «Η έκτρωση δεν απελευθερώνει  τις γυναίκες, αλλά  τις φυλακίζει  εφ’ όρου ζωής. Όφειλα να σου κάνω αυτήν την ερώτηση, γιατί δεν είναι ό,τι και το πιο ωραίο ν’ αφαιρείς μια ζωή. Προχωράμε λοιπόν;»