"Παραλία Γυμνιστών" από τη Μαίρη Κάντα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Πεζογραφία)

Παραλία Γυμνιστών

"Θα τον χωρίσω φιλενάδα! Μα τον Θεό, θα τον χωρίσω, μόλις επιστρέψουμε στην Αθήνα. Σε παρακαλώ, ψάξε να βρεις ένα καλό δικηγόρο. Τι έκανε; Και τι δεν έκανε ο αχρείος... Όλα ξεκίνησαν όταν έφτασα στη εκκλησία ντυμένη νύμφη. Μαύρη ώρα και στιγμή που τον παντρεύτηκα. Εσύ... Εσύ, κακούργα, μας πάντρεψες. Καλύτερα να είχες σπάσει το πόδι σου..." έλεγε η Ιωάννα στη φίλη της που την είχε καλέσει στο skype.

Φταίω και εγώ, μη νομίζεις πως βγάζω τον εαυτό μου, απ΄έξω. Φταίω που άφησα σε αυτόν να προετοιμάσει το ταξίδι του μέλιτος. Και εγώ η ανόητη, που με φανταζόμουν να κάνω βόλτα μέσα σε μία γόνδολα, ή να πίνω το καφέ μου κοιτάζοντας το Πύργο του Άιφελ, βρέθηκα στην Αντίπαρο! Μα στην Αντίπαρο, ο μήνας του μέλιτος; Ο δικός μου μήνας;

Και να ήταν μόνο αυτό. Δεν μου λες, μετά το τραπέζι του γάμου, είδες πουθενά την πεθερά μου; Όχι ε; Δεν θα την δεις σύντομα. Εννοείται πως ξέρω πού βρίσκεται. Στο δωμάτιο 18, απέναντι από το δικό μας. Καταπληκτικό δωμάτιο, αν το δεις, με υπέροχη θέα την θάλασσα. Φυσικά και δεν αστειεύομαι. Ταξίδεψε μαζί μας, γιατί ήθελε, λέει, να έρθει στην Αντίπαρο και να προσκυνήσει στη εκκλησία του Άη Γιάννη του Σπηλιώτη. Καταλαβαίνεις λοιπόν, τι ζω αυτές τις μέρες εδώ. Μήνας του μέλιτος μαζί με την πεθερά. Και ο Σάκης, εντελώς στο κόσμο του. Τώρα έχει πάει μαζί με την "μαμά" να φάνε παγωτό. Εγώ έκανα την άρρωστη, για να τους ξεφορτωθώ. Αυτή, υποτίθεται μόνο για προσκύνημα ήρθε, μα όπου και αν πάμε, έρχεται μαζί μας.

Για καφέ, για φαγητό, για παγωτό, για ποτό... Μέχρι και στη παραλία για μπάνιο ήρθε εχθές, αν και νωρίτερα ένοιωθε πως "δεν την κρατούν τα πόδια της". Καλά φιλενάδα, εχθές έγινε το ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ!!! Πάρε δίπλα σου ένα ποτήρι νερό, καλού κακού και άκου τι συνέβη.

Εχθές λοιπόν, μετά από δύο μέρες στο νησί μαζί με την πεθερά και τον Σάκη, η κυρά-Πόπη, μας ανακοίνωσε πως θα καθόταν στο ξενοδοχείο το μεσημέρι για να ξεκουραστεί. Αφού ευχαρίστησα όλους τους Αγίους του νησιού που θα έμενα για λίγο μόνη με τον Σάκη, του ζήτησα να μου κάνει μία χάρη: Να πάμε για μπάνιο στη παραλία των γυμνιστών. Όχι βρε, με ξέρεις, δεν έχω κάνει ποτέ γυμνισμό. Αλλά ήθελα να δω πως θα αντιδράσει εκείνος. Μεταξύ μας, ήλπιζα να πει όχι, για να του πετάξω μετά στο κεφάλι, ένα ωραιότατο τηγάνι, που είχε αγοράσει νωρίτερα η μανούλα του.

Παραδόξως δέχτηκε. Ομολογώ πως ενθουσιάστηκε και με την ιδέα. Έτσι, αφήσαμε την "μαμά" στο ξενοδοχείο και φτάσαμε στη παραλία. Εκεί, ο ενθουσιασμός του εξαφανίστηκε. Ένοιωθε άβολα ο "γλυκούλης" μωρέ. Καλά, και εγώ δεν ένοιωθα καλύτερα, μη νομίζεις. Δεν είχε και τόσο ενδιαφέρον ο γυμνισμός, όσο πίστευα. Άσε δε, που στη παραλία των γυμνιστών, δεν είχα την ευκαιρία να φορέσω το μαγιώ των 200 ευρώ που είχα αγοράσει αποκλειστικά για το μήνα του μέλιτος. Τσάμπα  τόσα λεφτά που είχα δώσει.

Σιγά-σιγά όμως, άρχισα να συνηθίζω το μέρος και να νοιώθω λιγότερο άβολα. Μαζί με τον Σάκη καθόμασταν  στις απλώστρες, σκεπασμένοι κάπως με την πετσέτα και προσέχαμε όσους έμπαιναν ή έβγαιναν στη θάλασσα. Ο Σάκης είχε την ιδέα να βαθμολογούσαμε τα άτομα που μας πλησίαζαν. Μη αρχίσεις να με κρίνεις τώρα. Ήθελα να χαρώ και εγώ λίγο. Δεν πρόλαβα όμως να βαθμολογήσω πολλά άτομα. Γιατί;

Γιατί, κάποια στιγμή, ακούσαμε κάποιον να φωνάζει τα ονόματά μας από μακριά.. Δεν δώσαμε αρχικά σημασία, γιατί ήταν αντρική η φωνή. Μα φώναζε για ώρα. Έτσι, γυρίσαμε και οι δυο προς την πλευρά του κυρίου που φώναζε και.... Είδαμε  την κυρά-Πόπη να μας κουνάει το χέρι και να μας πλησιάζει. Αυτό ήταν! Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Τι να έκανα; Σκεπάστηκα με την πετσέτα θαλάσσης και ευχόμουν να μη πάθω εγκεφαλικό  στα 30 μου.

Η πεθερά μου δεν ήρθε μόνη της. Την συνόδευσε ο κύριος που πριν λίγο μας φώναζε.Ο κύριος Μάρκος. Οι δυο τους, γνωρίστηκαν στη καφετέρια του ξενοδοχείου, συμπάθησε πολύ ο ένας τον άλλον και η πεθερά μου, ήθελε να μας τον γνωρίσει, πριν φύγουν μαζί ταξίδι αναψυχής στο Παρίσι. Έφη είσαι καλά; Πιες λίγο νερό. Άσπρισες ολόκληρη. Έτσι μπράβο!

Κατάλαβες τώρα πώς ένοιωσα εγώ, έτσι; Ταξιδάκι αναψυχής στο Παρίσι για την κυρά Πόπη, μήνα του μέλιτος στην Αντίπαρο για μένα.  Καθώς μιλούσαμε, η πεθερά μου, συνειδητοποίησε πως κανένας στη παραλία δεν φορούσε μαγιώ. "Θέε μου, τι ντροπή. Τόση ώρα είμαι σε παραλία γυμνιστών και κανένας δεν το αναφέρει;" είπε και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, έβγαλε το μαγιώ της  και έκατσε ατάραχη στη ξαπλώστρα.

Δεν φαντάζεσαι τι σοκ έζησα. Από τη μια, το ταξίδι στο Παρίσι για την πεθερά και από την άλλη, να βλέπω την πεθερά μου, εντελώς γυμνή, έτσι όπως την γέννησε η μητέρα της, να βάζει αντηλιακό σε όλο το σώμα.Γι΄ αυτό σου λέω, Εφούλα. Βρες μου γρήγορα, δικηγόρο για το διαζύγιο. Γρήγορα, έτσι;"