"O Εχθρός του Ανθρώπου" από την Αργυρώ Σταυράκου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

(Μια ανάσα από την κορυφή, στη 2η θέση βρέθηκε η Αργυρώ Σταυράκου με το ποίημα της "Ο Εχθρός του Ανθρώπου". Μια ωδή στο μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής που όσο και να την πολεμήσουν, αυτή βρίσκει τον τρόπο να βγαίνει πιο δυνατή, να επιβιώνει και την ύστατη στιγμή να κατατροπώνει τον εχθρό και να αναγεννάται...)

Ο Εχθρός του Ανθρώπου

Επίμονα κοίταζε εμάς ο εχθρός του ανθρώπου
που την ελευθερία και μόνο στην ιστορία υπηρετούσαμε.

Το δίκαιο και το ανθρώπινο,
σαν να ‘ναι από σπέρμα θεϊκό αναζητούσαμε
και με ψυχή γεμάτη
τη ζωή στυλώναμε τα βράδια στα όνειρα μας.

Με μάτια μαύρα και θολά
μισοπρόσωπα καρτερούσε
πίσω από των αιώνων τις ηρωικές πατρίδες
και ελλόχευε ο εχθρός του ανθρώπου…

Με ψυχή χολερή,

χοάνη άδεια και σκοτεινή
να καταβροχθίσει έτοιμη,
τις καραμέλες των παιδιών και τα φιλιά των εραστών,
περίμενε.

Και με ψέμα και εξουσία προσπαθούσε
τον φόβο και την μοναξιά του να δαμάσει.

Με πείνα αφάνισε
και μ’ όλεθρο εκδικήθηκε.
Με φτώχια απείλησε
και με θάνατο βάλθηκε
την φωνή μας για πάντα να πνίξει.

Και νόμιζε τα κατάφερε ο εχθρός του ανθρώπου.

Με αίμα αθώο και στάχτη και ενοχές,
με κλάματα μωρών και με κραυγές γονιών,
με σπίτια χαλάσματα και δάση αγκαθιασμένα,
με ορδές πολέμου και τάγματα μανιασμένα,
με πτώματα στοιβαγμένα και ηθικά παροπλισμένα,
νόμιζε τα κατάφερε…

Όμως δεν ήξερε ότι έτσι είναι οι ψυχές των ανθρώπων λίγο πριν γεννηθούν ξανά.

Ότι οι πιο ελεύθεροι γεννιούνται στην φυλακή
και οι πιο χορτάτοι είναι οι αγκαλισμένοι.
Ότι οι πιο πλούσιοι ζούνε στα χαλάσματα
και οι πιο ζωντανοί στου θανάτου την ώρα φαίνονται.

Και ότι η πιο δυνατή φωνή ακούγεται λίγο πριν τελειώσουν όλα…

«Ευχαριστούμε ναι! Χωρίς εσένα ελευθερία ο άνθρωπος
δεν θα ‘ξερε τι σημαίνει».