Ακόμα μία γερή δόση τρόμου και σήμερα. "Ο Τελευταίος Σωτήρας" του Ιωάννη Σιδέρη, κατέχει την όγδοη θέση συην
ανθολογία "Στα Σύνορα Του Τρόμου" και μπορείτε να τον γνωρίσετε από το
παρακάτω απόσπασμα.
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΩΤΗΡΑΣ
Άπλωσε το χέρι του κι ακούμπησε τον νεαρό στον ώμο. Ένα ρίγος απλώθηκε σε όλο το κορμί του ξαφνικά και τον έκανε να αναγουλιάσει ελαφρά. Αστραπιαίες εικόνες σαν ξεθωριασμένες φωτογραφίες έσκασαν μπροστά του και διαδέχονταν η μία την άλλη. Είδε τον νεαρό απέναντι του να πρωταγωνιστεί σε αποτρόπαιες πράξεις εξευτελισμού. Σε καυγάδες που κατέληγαν με μελανιασμένα μάτια και σπασμένα δόντια. Αδυσώπητος θυμός και κραυγαλέα οργή. Οι εικόνες άρχισαν να θολώνουν και ο Σωτήρης ένιωσε σαν να παίρνει μία μεγάλη εισπνοή με σκοτάδι, φόβο και θυμό. Ρουφούσε τη μαυρίλα της ψυχής απέναντι του, που σαν δηλητηριώδης αράχνη χάραζε το μονοπάτι της από τον ώμο του νεαρού, στη δική του καρδιά. Το χέρι του έσφιγγε περισσότερο προκαλώντας πόνο και χρειάστηκαν τρία άτομα για να τον απομακρύνουν.
Όταν συνήλθε, κοίταξε γύρω του. Όλοι τον κοιτούσαν μ’ ένα βλέμμα τρόμου κι έκπληξης. Ο νεαρός δίπλα του, πεσμένος στο έδαφος, έδειξε το κεφάλι του Σωτήρη. Ο ίδιος, ψηλάφισε τα μαλλιά του κι αισθάνθηκε κάτι ζεστό και υγρό. Αίμα κατέβαινε ορμητικό σε μικρά ρυάκια από την περίμετρο του κεφαλιού του, κάνοντας τον να πεταχτεί όρθιος. Εκείνη την ώρα, ο συρμός σταμάτησε στην πλατεία Αττικής και ο Σωτήρης πετάχτηκε έξω από το βαγόνι. Το αίμα έτρεχε σκεπάζοντας τα φρύδια του και διαγράφοντας τα μάγουλα του.
«Ρε Σώτο τι έγινε; Χτύπησες; Ποιος πούστης το έκανε, να τον τεμαχίσω;». Ο Φλου έτρεξε κι έπιασε τον φίλο του την ώρα που εκείνος παραπατούσε κι έπεφτε στο έδαφος. Μία αστραπή έσκισε τον ουρανό κάνοντας πολλά κεφάλια στην αποβάθρα να κοιτάξουν πάνω. Τα σύννεφα είχαν πολλαπλασιαστεί από το πρωί γεμίζοντας με βαρύ, γκρίζο χρώμα τον ουρανό, προμηνύοντας μία δυνατή μπόρα. Ο Σωτήρης σηκώθηκε με δυσκολία και αγνόησε προς το παρόν τον Φλου. Κοίταξε τον ουρανό και άνοιξε τα χέρια υποδεχόμενος τη βροχή
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΩΤΗΡΑΣ
Άπλωσε το χέρι του κι ακούμπησε τον νεαρό στον ώμο. Ένα ρίγος απλώθηκε σε όλο το κορμί του ξαφνικά και τον έκανε να αναγουλιάσει ελαφρά. Αστραπιαίες εικόνες σαν ξεθωριασμένες φωτογραφίες έσκασαν μπροστά του και διαδέχονταν η μία την άλλη. Είδε τον νεαρό απέναντι του να πρωταγωνιστεί σε αποτρόπαιες πράξεις εξευτελισμού. Σε καυγάδες που κατέληγαν με μελανιασμένα μάτια και σπασμένα δόντια. Αδυσώπητος θυμός και κραυγαλέα οργή. Οι εικόνες άρχισαν να θολώνουν και ο Σωτήρης ένιωσε σαν να παίρνει μία μεγάλη εισπνοή με σκοτάδι, φόβο και θυμό. Ρουφούσε τη μαυρίλα της ψυχής απέναντι του, που σαν δηλητηριώδης αράχνη χάραζε το μονοπάτι της από τον ώμο του νεαρού, στη δική του καρδιά. Το χέρι του έσφιγγε περισσότερο προκαλώντας πόνο και χρειάστηκαν τρία άτομα για να τον απομακρύνουν.
Όταν συνήλθε, κοίταξε γύρω του. Όλοι τον κοιτούσαν μ’ ένα βλέμμα τρόμου κι έκπληξης. Ο νεαρός δίπλα του, πεσμένος στο έδαφος, έδειξε το κεφάλι του Σωτήρη. Ο ίδιος, ψηλάφισε τα μαλλιά του κι αισθάνθηκε κάτι ζεστό και υγρό. Αίμα κατέβαινε ορμητικό σε μικρά ρυάκια από την περίμετρο του κεφαλιού του, κάνοντας τον να πεταχτεί όρθιος. Εκείνη την ώρα, ο συρμός σταμάτησε στην πλατεία Αττικής και ο Σωτήρης πετάχτηκε έξω από το βαγόνι. Το αίμα έτρεχε σκεπάζοντας τα φρύδια του και διαγράφοντας τα μάγουλα του.
«Ρε Σώτο τι έγινε; Χτύπησες; Ποιος πούστης το έκανε, να τον τεμαχίσω;». Ο Φλου έτρεξε κι έπιασε τον φίλο του την ώρα που εκείνος παραπατούσε κι έπεφτε στο έδαφος. Μία αστραπή έσκισε τον ουρανό κάνοντας πολλά κεφάλια στην αποβάθρα να κοιτάξουν πάνω. Τα σύννεφα είχαν πολλαπλασιαστεί από το πρωί γεμίζοντας με βαρύ, γκρίζο χρώμα τον ουρανό, προμηνύοντας μία δυνατή μπόρα. Ο Σωτήρης σηκώθηκε με δυσκολία και αγνόησε προς το παρόν τον Φλου. Κοίταξε τον ουρανό και άνοιξε τα χέρια υποδεχόμενος τη βροχή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου