Μέρες είχαμε να σας τρομάξουμε οπότε σήμερα λέμε να επανορθώσουμε. Την σκυτάλη στην ανθολογία "Στα Σύνορα Του Τρόμου" παίρνει το διήγημα
"Σύγκρουση Συνειδήσεων" στην έβδομη θέση, από τον Χριστόφορο Παυλίδη.
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ
Αποφάσισα λοιπόν ν’ αρχίσω ένα σιωπηλό εσωτερικό πόλεμο, που θα ‘χε στόχο ν’ αποπροσανατολίσει τη συνείδηση του Μάρκου από το να σκέπτεται και να ενεργεί μόνο με το ένστικτο.
Ήθελα να του στρέψω το διαφέρον σε νοητικές λειτουργίες, προβάλλοντας του εικόνες από τη δράση του εξωσωματικού κόσμου και δημιουργώντας ερεθίσματα πρωτόγνωρα για τον πρωτογονικό τρόπο ζωής του με το να του επιδεικνύω τις άπειρες δυνατότητες της συνείδησης, όπως την απόσπαση από την υλική φυλακή του σώματος και το ανάλαφρο ταξίδεμα πέρα από την αίσθηση του χρόνου.
Έμεινα κατάπληκτος, όταν τον είδα να μετεωρίζεται μαζί μου πάνω από το αναπαυόμενο σώμα του, που το αγκάλιαζε μ’ ευτυχισμένο χαμόγελο η Βάσια και μου φάνηκε πως διασκέδασε αφάνταστα, σαν πέρασε -δίχως προσπάθεια- το συμπαγές φράγμα του τοίχου, για να εξαπολυθεί μ’ ασύλληπτη ταχύτητα στον ξαστερωμένο ουρανό.
Ακολουθώντας τον, τον οδήγησα στους τόπους όπου έζησε μικρό παιδί, να αναβιώσει τις νεανικές του περιπέτειες ανάμεσα στους φίλους εκείνων των καιρών, που η θύμηση τους θόλωνε στη μνήμη με το πέρασμα του χρόνου.
Έπειτα, μακρινότερα από τους χρόνους εκείνους τον ταξίδεψα, πέρα στο άγνωστο μέλλον, μπροστά σε μια δύστυχη γεροντική μορφή, που -με αδειανές τις κόγχες των ματιών- σάπιζε πάνω στο βρόμικο κρεβάτι κάποιου υγρού δωματίου, λησμονημένος απ’ όλους!
Μέρα στη μέρα βελτίωνε τις ικανότητες του -πάντα με την δική μου καθοδήγηση- ωσότου τελικά κατάφερε, από μόνος του, ν’ αποχωρίζεται και να επιστρέφει στο σώμα του, το ίδιο εύκολα, όπως κι’ εγώ.
Το γεγονός μου προξένησε αφάνταστη χαρά.
Επιτέλους! Είχα πετύχει αυτό που επιδίωκα, αφού τις ώρες που ο Μάρκος θα έλειπε, παραδομένος στη μαγευτική σαγήνη των άϋλων ταξιδεμάτων, εγώ θα ήμουν μοναδικός κυρίαρχος στο σώμα του.
Είχα κερδίσει την πρώτη νίκη και το έπαθλο βρισκόταν ανύποπτο δίπλα μου, παραδομένο στην ηρεμία του ύπνου.
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ
Αποφάσισα λοιπόν ν’ αρχίσω ένα σιωπηλό εσωτερικό πόλεμο, που θα ‘χε στόχο ν’ αποπροσανατολίσει τη συνείδηση του Μάρκου από το να σκέπτεται και να ενεργεί μόνο με το ένστικτο.
Ήθελα να του στρέψω το διαφέρον σε νοητικές λειτουργίες, προβάλλοντας του εικόνες από τη δράση του εξωσωματικού κόσμου και δημιουργώντας ερεθίσματα πρωτόγνωρα για τον πρωτογονικό τρόπο ζωής του με το να του επιδεικνύω τις άπειρες δυνατότητες της συνείδησης, όπως την απόσπαση από την υλική φυλακή του σώματος και το ανάλαφρο ταξίδεμα πέρα από την αίσθηση του χρόνου.
Έμεινα κατάπληκτος, όταν τον είδα να μετεωρίζεται μαζί μου πάνω από το αναπαυόμενο σώμα του, που το αγκάλιαζε μ’ ευτυχισμένο χαμόγελο η Βάσια και μου φάνηκε πως διασκέδασε αφάνταστα, σαν πέρασε -δίχως προσπάθεια- το συμπαγές φράγμα του τοίχου, για να εξαπολυθεί μ’ ασύλληπτη ταχύτητα στον ξαστερωμένο ουρανό.
Ακολουθώντας τον, τον οδήγησα στους τόπους όπου έζησε μικρό παιδί, να αναβιώσει τις νεανικές του περιπέτειες ανάμεσα στους φίλους εκείνων των καιρών, που η θύμηση τους θόλωνε στη μνήμη με το πέρασμα του χρόνου.
Έπειτα, μακρινότερα από τους χρόνους εκείνους τον ταξίδεψα, πέρα στο άγνωστο μέλλον, μπροστά σε μια δύστυχη γεροντική μορφή, που -με αδειανές τις κόγχες των ματιών- σάπιζε πάνω στο βρόμικο κρεβάτι κάποιου υγρού δωματίου, λησμονημένος απ’ όλους!
Μέρα στη μέρα βελτίωνε τις ικανότητες του -πάντα με την δική μου καθοδήγηση- ωσότου τελικά κατάφερε, από μόνος του, ν’ αποχωρίζεται και να επιστρέφει στο σώμα του, το ίδιο εύκολα, όπως κι’ εγώ.
Το γεγονός μου προξένησε αφάνταστη χαρά.
Επιτέλους! Είχα πετύχει αυτό που επιδίωκα, αφού τις ώρες που ο Μάρκος θα έλειπε, παραδομένος στη μαγευτική σαγήνη των άϋλων ταξιδεμάτων, εγώ θα ήμουν μοναδικός κυρίαρχος στο σώμα του.
Είχα κερδίσει την πρώτη νίκη και το έπαθλο βρισκόταν ανύποπτο δίπλα μου, παραδομένο στην ηρεμία του ύπνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου