"Στο φρούριο της λήθης" (4ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής)

Από τον Ιωάννη Μπαχά

Κάποτε ο Ιουλιανός:

Στα μάτια μου παίζουν οι φλόγες των κεριών,

ώρα πολλή μετά το σβήσιμο τους,

και ο πόνος ανεβαίνει σε κύματα,

κάνοντας στάσεις σε όλες τις αρθρώσεις μου.

Στα αυτιά μου ακόμη και στο όνειρο, ηχούσαν,

τις λίγες ώρες, που είχα τον ύπνο μόνο μου βαλάντιο,

οι μελωδίες των ψαλμών.

Και το ψωμί το άνοστο, το νηστίσιμο τους,

τα νέα μου κόκκαλα είχε θύματα.

Και οφειλόνταν για της ψυχής τις μεταπτώσεις μου,

πως πίσω απ’ τις κολώνες του ναού, άυπνοι και αυτοί,

με παρακολουθούσαν

οι άνθρωποι που περίμεναν να με προδώσουν στον Κωνστάντιο (1).

Τις ατέλειωτες της προσευχής τις ώρες,

η αγωνία με δάγκωνε, η οχιά, και για τον άλλο,

ποτέ δεν έρχονταν μαζί μου, μετά τα όπλα και το κυνήγι.

Πολύ δεν ήθελε να βρουν μιαν αφορμή, να εφεύρουν ένα ψέμα

και ο Αυτοκράτορας ξάδερφος μου, που εξουσίαζε όλες τις χώρες,

το βλέμμα του θα ‘ριχνε στον αδελφό μου Γάλλο (2).

Με διαπερνούσαν σαν το σκεφτόμουν ρίγη,

 ο ομόαιμος την οικογένεια μας όλη έπνιξε στο αίμα.

Στο άγριο Μάκελλον (3), το απρόσιτο κάστρο,

περιτριγυρισμένος από μοναχούς και ιερείς του Αρείου (5),

που όλοι τους με νόμιζαν αλαφροϊσκιωτό και αφελή.

Με δανεικά βιβλία και περισσά ψαλμών,

με τους φίλους μου μακριά και τον άφρονα αδελφό μου,

έγκλειστος στα περσικά τα φρούρια για το καλό μου,

το βλέμμα μου έστρεφα στο Θεϊκό το άστρο.

Κι’ από τον μικρό φεγγίτη στο άχαρο κελί,

δύναμη ζήτησα να αντέξω στη φλόγα του θηρίου.

Υποσχέθηκα πως στους βωμούς των αθάνατων Θεών,

όλη μου τη ζωή θα κάνω θυσία,

όταν αποτινάξω από πάνω μου τη λαμπρή δουλεία.

Σήμερα Εγώ:

Βαπτισμένος χωρίς επιλογή από νήπιο,

Σε έναν κόσμο εχθρικό απέναντι στη Φύση,

όπου στα κομμένα δένδρα δεν κατοικούν πλέον Δρυάδες,

Στα νερά των μολυσμένων πηγών δεν λούζονται Νηρηίδες.

Όπου τα ζώα δεν έχουν ψυχή

και στις γυναίκες απέδωσε Σύνοδος Οικουμενική.

Σήμερα όπου οι Θεοί κατοικούν ανάπηροι στα μουσεία.

Σίγουρος πως στην Ελλάδα δεν είμαι μοναχός.

Σε έναν κόσμο ερείπιο.

Επιλέγω να δοξάζω τον Ήλιο που θα μας φωτίσει,

να μην κτίσουμε άλλους ναούς για δεσποτάδες,

και δομικά υλικά στις εκκλησίες να μην είναι πλέον των μωσαϊκών μας οι ψηφίδες.

Να βγάλω επέλεξα φωνή,

με των βιβλίων και του δικτύου τα ηχεία.

Τον δρόμο να ακολουθήσω που μου έδειξε ο Ιουλιανός.

Είμαι Έλλην Εθνικός και πλέον Εκκλησία δεν με πείθεις.

Όλων μας την ποινή εξέτισε

Ο Μέγας Ιουλιανός στο Φρούριο της Λήθης.

Σημειώσεις:

1     Κωνστάντιος Β’, Ρωμαίος αυτοκράτορας, Ως μονοκράτορας κυβέρνησε την αυτοκρατορία τα έτη 350-361 μ.Χ. Εξόντωσε όλους τους διεκδικητές του θρόνου, εκτός από τα ξαδέρφια του Ιουλιανό και Γάλλο τα οποία εξόρισε στο Μάκελλον της Καππαδοκίας.

2     Γάλλος, ετεροθαλής αδελφός του Ιουλιανού που βρήκε τραγικό θάνατο το 354, αποκεφαλισθείς από τον ξάδερφο του Κωνστάντιο για πλημμελή άσκηση των καθηκόντων του ως Καίσαρος (με έδρα την Αντιόχεια).

3     Μάκελλον, φρούριο στην Καππαδοκία όπου με αυτοκρατορική διαταγή του 342, ο Ιουλιανός και ο Γάλλος εξορίστηκαν για έξι χρόνια σε αυστηρή απομόνωση.

4     Άρειος, Χριστιανός Επίσκοπος του οποίου οι απόψεις είχαν επικρατήσει κατά την διακυβέρνηση του Κωνστάντιου. Αργότερα ο Αρειανισμός κρίθηκε αιρετικός.