«Ο σάκος του φόνου» από τον Tony Parsons

Θέλοντας να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό όσον αφορά την αστυνομική λογοτεχνία είπα να διαβάσω κάτι αγγλικό, φρέσκο από έναν συγγραφέα που μόλις καταπιάνεται με αυτό το είδος και με έναν ήρωα άφθαρτο. Και δεν το μετάνοιωσα...

«Ο σάκος του φόνου» αναφέρεται σε έναν κατά συρροή δολοφόνο που σκοτώνει μια παρέα παλιών συμμαθητών ενός ακριβού ιδιωτικού σχολείου, του Πότερς Φίλντ. Τους συμμαθητές (σαραντάρηδες πλέον, άλλοι επιτυχημένοι και άλλοι αποτυχημένοι στη ζωή) συνδέει η ατίθαση και στα όρια της παρανομίας ζωή που έκαναν όσο φοιτούσαν στο συγκεκριμένο σχολείο αλλά και ένα τραγικό συμβάν  που όλοι θέλουν να ξεχάσουν. Ο επιθεωρητής Μαξ Γουλφ, χωρισμένος και πατέρας μιας κόρης, νέος στην μονάδα δίωξης εγκλήματος της Σκόλταντ Γιάρντ θα πρέπει να ακολουθήσει το ματωμένο μονοπάτι που θα τον οδηγήσει στον δολοφόνο αλλά θα θέσει και την ίδια του τη ζωή σε κίνδυνο. 

Ένα εξαιρετικό αστυνομικό θρίλερ από τον πρωτάρη Tony Parsons (μέχρι τότε αρθρογραφούσε σε μουσικά περιοδικά και έγραφε βιβλία σχετικά με προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνδρες) που κρατάει σε αγωνία από το πρώτο κεφάλαιο μέχρι και την τελευταία σειρά. Το μεγάλο πλεονέκτημα του βιβλίου είναι ο ήρωάς του. Παρουσιάζεται ως ικανότατος αλλά όχι υπερήρωας, όπως σε άλλα αντίστοιχα βιβλία. Γήινος με αδυναμίες και ευαίσθητη πλευρά (βοηθάει να είσαι χωρισμένος πατέρας) αλλά ταυτόχρονα τολμηρός, οξυδερκής και γενναίος. Δεν είναι ο μάτσο τύπος που θα δείρει όλον τον κόσμο και θα συλλάβει τον δολοφόνο αλλά αυτός που με την παρατηρητικότητά του και της τόλμη του θα αποκαλύψει τον ένοχο. Θετικό στοιχείο επίσης είναι το γεγονός ότι το βιβλίο δεν κάνει σε κανένα σημείο κοιλία. Κάθε κεφάλαιο έχει και κάτι καινούργιο να πει άλλοτε με ωμότητα άλλοτε με ευαισθησία. 

Οι υπόλοιποι χαρακτήρες όπως η κόρη του, Σκάουτ ή ο αστυνομικός διευθυντής Μάλορι και η χήρα ενός εκ των δολοφονηθέντων, Νατάσα περιγράφονται επαρκώς ώστε να δημιουργήσουν το κατάλληλο περιβάλλον για τον ήρωα να δράσει. Το μοναδικό αρνητικό είναι ο τρόπος με τον οποίο τελικά δεν αποκαλύπτεται η αλήθεια σε 3-4 φάσεις της ιστορίας όταν και όλα έδειχναν ότι θα την μαθαίναμε. Με πανοποιότυπο και κάπως ατσούμπαλο τρόπο, ο συγγραφέας κατάφερνε να σώσει το μυθιστόρημά του και να του δώσει ζωή (προς τέρψη των αναγνωστών βέβαια) για μερικά κεφάλαια ακόμα. 

Τελικά, ο Tony Parsons κατάφερε να κάνει μια ελπιδοφόρα αρχή στη νέα του καριέρα ως συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων κυρίως επειδή δημιούργησε έναν ήρωα με τον οποίο οι αναγνώστες του μπορούν να δεθούν. Δεν ξέρω αν θα ξεπεράσει σε πωλήσεις τον John Grisham, όπως δήλωσε ότι θέλει, αλλά σίγουρα μπορεί να δημιουργήσει τη δική του σειρά βιβλίων.