Transformers: The Age of Extinction (2014, ελληνιστί «Τρανσφόρμες, Η εποχή του Αφανισμού»)

Βαθμολογία 2 / 5

Άραγε τι κριτική να γράψω για μια ταινία που την είδα σε 3 (άντε 2,5) δόσεις? Και αυτό εξαιτίας της μεγάλης, τερατώδους και κουραστικής 3ωρης διάρκειάς της. Ε, δεν παλεύεται αυτό εκτός και αν λέγεσαι «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών». Σας έδωσα λοιπόν το πρώτο σημείο κριτικής μου αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά!

Βρισκόμαστε 3-4 χρόνια μετά τα επεισόδια του 3^ου μέρους της ταινίας και την καταστροφή στο Σικάγο. Οι Ότομποτς, κυνηγημένοι από τους πρώην συμμάχους τους, τους ανθρώπους, είτε έχουν εξοντωθεί είτε κρύβονται σε αποθήκες και εγκαταλελειμμένα κτίρια. Το αντίπαλον δέον των transformers έχει συμμαχήσει με κυβερνητικούς παράγοντες, οι οποίοι επιθυμούν να δημιουργήσουν τον δικό τους στρατό από transformers που όμως αν γίνει κάτι τέτοιο, θα κινδυνεύει άμεσα η ανθρωπότητα. Το ρόλο του πυροσβέστη αναλαμβάνει ένας άνεργος, τρελοεπιστήμονας – μηχανικός που αφού πρώτα επισκευάζει τον Optimus Prime, μαζί με την κόρη του και τον φίλο της ξεκινάνε μία προσπάθεια υπεράσπισης του ανθρώπινου γένους.

Αυτή τη φορά αλλάζουν οι πρωταγωνιστές αφού στον βασικό ρόλο του μηχανικού βρίσκεται ο Mark Wahlberg (The Italian Job, The Lovely Bones, The Departed). Την κόρη του υποδύεται η Nicola Peltz (Bates Motel), του κακού ο Kesley Grammer και του ημί-κακου ο πολύ καλός (όχι συγκεκριμένα για αυτή την ταινία) Stanley Tucci (The Hunger Games, The Fifth Estate, The Lovely Bones). Όπως καταλαβαίνετε βέβαια, δεν θα πρέπει να περιμένετε τρομερές ερμηνείες. Δεν χρειάζονται άλλωστε σε μια ταινία που γίνεται έκρηξη κάθε 2-3 λεπτά (κατά μέσο όρο). Το σενάριο εκνευριστικά ίδιο με τα υπόλοιπα (ακόμα ένα στοιχείο που δεν προκαλεί έκπληξη) απλά από την ανάποδη. Όλο το βάρος της ταινίας λοιπόν, πέφτει στα οπτικά εφέ και στις άπειρες σκηνές μάχης σε διάφορα πεδία (εξοχή, πόλη). Και εδώ πρέπει να δώσουμε τα συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη Michael Bay και στους υπεύθυνους τεχνικούς ειδικών εφέ. Με εξαίρεση λίγες στιγμές, τα οτπικά εφέ και οι αναπαραστάσεις των μαχών είναι εξαιρετικές και ιδιαίτερα εντυπωσιακές. Αν και ολίγον χαοτικές ειδικά μέσα στην πόλη. Έξυπνο (αν και χιλιοχρησιμοποιημένο τρικ) το slow motion σε αρκετές σκηνές που τόνιζε την ένταση της στιγμής, έδινε στον θεατή τη δυνατότητα να απολαύσει όλες τις λεπτομέρειες της σκηνής και γενικά δραματοποιούσε ακόμα περισσότερο τη σκηνή. 

Τι κρατάμε λοιπόν από την ταινία? Τα εκπληκτικά οπτικά εφέ και τις σκηνές μάχης. Τι πετάμε? Pretty much όλα τα υπόλοιπα. Εντάξει, υπερβάλω λίγο. Οι fans της ταινίας και οι συνομήλικοι μου που μεγαλώσαμε με Transformers θα διασκεδάσουν (όπως και εγώ σε γενικές γραμμές). Οι υπόλοιποι ίσως βαρεθούν από τη διάρκεια, που επιμένω, ότι είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημά της.