ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ (2ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής)

13η Συμμετοχή  από την Ευτυχία Καπαρδέλη

Μίλα μου ψιθυριστά, αν μου μιλάς γι’ αγάπη( William Shakespeare)

Χειμώνας  χάθηκαν τα χρώματα !

Ο Ήλιος κρυμμένος ,και τα κλαδιά γυμνά κοιμούνται περιμένοντας της Άνοιξης  την αγκαλιά  για να ξυπνήσουν και να ανθίσουν ξανά

Γενάρης  …………..

 Ψάχνω τις Αλκυονίδες μέρες Χειμώνας…..η Θάλασσα …με το  μπλε βαθύ χρώμα με  εκείνες τις  λευκές άκρες ,τα κύματα, που  ο βοριάς  σε κάθε ανάσα του τα φουσκώνει και τα κάνει ψηλά –πελώρια

 Τα ψαροπούλια, τούτα τα πουλιά της αγάπης  ,της χαράς της Ευτυχίας της ελπίδας  χτίζουν τις φωλιές τους στους βράχους πάνω από την θάλασσα ψηλά και εγώ στα απόκρημνα βράχια ψάχνω  «Τις μέρες της αισιοδοξίας, της  χαράς ,της ελπίδας » απελπισμένα

 Τις Αλκυονίδες  μέρες  ανθίζουν οι  αμυγδαλιές της πατρίδας μου στην Αρκαδία Ριζωμένες βαθιά στο χώμα φούντωσαν, ψήλωσαν από πέρυσι έσμιξαν τα κλαδιά τους και το κορμί τους αλύγιστο ίσιο περήφανο   στον βοριά  στο χιόνι  στο κρύο, ενώ ολόλευκα άνθη είναι  παντού σκορπισμένα ,παραδομένα πάνω στις πέτρες, πάνω στο χιόνι ……..

Αυτές τις γλυκές μέρες πίσω από το τζάμι του παλιού  πέτρινου σπιτιού μου κοιτώ του κήπου τα λουλούδια που φυτέψαμε μαζί

Όμως οι χειμωνιάτικες Αχτίνες ,ανάσες κρύες, πάγωσαν τους ανθούς τους αφού δεν είμαστε πια μαζί

Η πιο ζεστή αγάπη , η αγάπη μας μέρα την μέρα σώνεται ξεχνιέται  σιγά -σιγά

Περάσαμε δύσκολα όλα αυτά τα χρόνια φτωχή μου αγάπη Καλό σου ταξίδι

Η θύμηση της παλιάς στοργής θα με συντροφεύει τις χειμωνιάτικες μέρες

Που πήγαν τα λόγια της αγάπης μας…που πήγαν …. Εύχομαι να σε συντροφεύουν στην νέα σου Πατρίδα να φτάνουν σε σένα με τα φτερά του ανέμου Η αγάπη  μου έλεγες είναι πόλεμος είναι ανακωχή είναι ειρήνη είναι θάνατος  είναι ζωή

Ένα μικρό πουλάκι στην λάμπα που φωτίζει τον παλιό δρόμο ζητά λίγη ζεστασιά

Οι σκέψεις μου μαύρα σημαδάκια στον λευκό  δρόμο  ….χιόνι παντού χιόνι

Οι σκέψεις μου μελαγχολικές …….

Στο μυαλό μου εφιαλτικά τα λόγια μας ακούω τα τελευταία  ……..

 Εμείς φτιάχνουμε την ζωή μας ,εμείς επιτρέπουμε ,εμείς επιθυμούμε

Χειμώνας  στο μυαλό και την καρδιά μου …Ατελείωτες συννεφιασμένες μέρες …….μοναξιάς Η αληθινή ευτυχία  βρίσκεται στην ελπίδα  ………μονολογώ

Το χονδρό βιβλίο του Λατίνου ποιητή Οράτιου  το πρώτο σου δώρο δίπλα   στο τζάκι ……..μου θυμίζει  τα λόγια του σημειωμένα με έναν κόκκινο στυλό  όταν τα διαβάζαμε μαζί ….……. 

Nil desperandum

ποτέ μην απελπίζεσαι ……

Ανοίγω τα μάτια   στο λιγοστό φως της παγωμένης μερας και μια ξαφνική επιθυμία φουντώνει για έρωτα αγάπη για  νέα ζωή

Και  όταν ο Χειμώνας κοπάσει η καλοσύνη  θα χυθεί από των άστρων το φως και ο Ουρανός θα γεμίσει λευκά περιστέρια

Ένας  νέος ορίζοντας θα γεμίσει τα μάτια…

«Κι όταν θα έρθει το περιστέρι ,θα έχω κρεμάσει φυλαχτό

στο παραθύρι το ανοιχτό ,την καρδιά μου σαν αστέρι»…..με αυτούς τους στίχους του Νίκου Γκάτσου,  φτωχή μου ,γλυκιά μου αγάπη σε αποχαιρετώ. Το  στερνό φιλί μου σου χαρίζω το πιο γλυκό σε αυτή  σου την περιπλάνηση

Talk to me whispered

  Talk to me in a whisper , if I talk about love (William Shakespeare)

Winter lost colors !

The Sun is hidden , and the branches bare sleep waiting for the spring arms to wake up and bloom again

January ..............

 Seeking the halcyon days ..... the Winter Sea ... with deep blue color with those white edges , waves , when the north wind in every breath of the swells and makes high - huge

 The kingfishers , these birds of love , joy Happiness hope they build their nests on the cliffs above the sea high and I 'm looking at the cliffs ' The days of optimism , joy , hope " desperately

 The halcyon days of blooming almond trees my home in Arcadia rooted deep in the soil flared up , grow taller than last year mingled their branches and their bodies straight unyielding proud to boron in the snow in the cold , and crisp white flowers are strewn everywhere , surrendered on the stones , on snow ........

These sweet days back from the window of the old stone house my bed of garden flowers planted along

But the winter rays , cold breaths , the blossoms froze them after we are no longer together

The warmest love , love our day to day are saving forgotten slowly

We had hard all these years my poor love you Good trip

Remembering the old affection will accompany the cold winter days

Where did the words of our love ... they went .... I wish to accompany you in your new homeland to reach you on the wings of the wind My love is you say war is peace truce is is death is life

A little birdie in the lamp that illuminates the old road asking some warmth

My thoughts black speckle the white road .... snow snow everywhere

My thoughts melancholic .......

In my mind haunting words we hear the last ........

 We we make our lives , we allow , we want

Winter in mind and my heart ... Endless cloudy days ....... loneliness True happiness lies in hope ......... soliloquize

The thick book of the Latin poet Horace your first gift by the fireplace ........ reminds me of the words marked with a red pen when we read together .......... ". Nil desperandum"

Never despair ......

I open my eyes in the dim light of the cold day and a sudden desire for love love flares for new life

And when Winter abated goodness will spill from the light of the stars and the sky will be filled with white doves

A new horizon will fill your eyes ...

"And when will come the dove , I would hang amulet

the windows open, my heart like a star " ..... with these lyrics by Nikos Gatsos , my poor , sweet my love goodbye . The vanishing kiss me I give you the sweetest on this thy wandering