19 Απρ 2012

Blindness (ελληνιστί «Περί τυφλότητας»)


  
                      Βαθμολογία: 1.5 /5

Γυρίζω σπίτι νωρίς που λέτε, μετά από ένα πολύ ωραίο ΣΚ και έχω τη φαεινή ιδέα να δω το Blindness. Και καταστρέφω το ΣΚ μου.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Δεν φταίω το καημένο 100% (αν και η επιμονή μου να δω την ταινία μέχρι το τέλος μπας και φιλοτιμηθεί ο σεναριογράφος να βγει στους τίτλους τέλους και να μου ζητήσει συγγνώμη, είναι ένα τραγικό λάθος όλο δικό μου) αφού η ταινία είχε διαφημιστεί πολλάκις στην TV με ένα φανταστικό trailer που ουδεμία σχέση –τελικά- με το έργο είχε.
Είναι γύρω στις 10:30, έχω βάλει τις πιτζάμες μου, έχω φτιάξει με τα μαξιλάρια την πιο αναπαυτική θέση στον κόσμο, χώνομαι κάτω από το πάπλωμα, βεβαιώνομαι ότι έχω όλα τα απαραίτητα σε απόσταση -τεντώνω τα δάκτυλα & το ‘πιασα-, πατάω το play, ξεκινάει η ταινία και για κάνα δίωρο – είπαμε, εγώ και ο μαζοχισμός πάμε πακέτο - βλέπω το ολόγραμμα μου φάτσα κάρτα να με φασκελώνει ασταμάτητα….
Και δεν έχει και άδικο. Κάπου στο Japan, ένας οδηγός σταματημένος στο φανάρι τυφλώνεται, δημιουργείται κομφούζιο και ο ηθοποιός – ο Θεός να τον κάνει – σε ύφος πετάχτηκα στο περίπτερο και αγόρασα δύο τσίχλες, λέει (δεν αναφωνεί, δεν ουρλιάζει, ούτε καν υψώνει τον τόνο της φωνής, ούτε ένα τρέμουλο, ούτε μια σύσπαση στο πρόσωπο), απλά λέει, «α, τυφλώθηκα». Και έρχεται ένας άλλος και του λέει «μην ανησυχείς καλέ, θα σε πάω εγώ σπίτι» λες και αυτό ήταν το πρόβλημα. Κι όμως, αυτό ήταν. Διότι ο τυφλός πέταξε ένα ok και ξεκίνησαν για το σπίτι. Τώρα δεν θέλω να ρωτάτε βλακείες. Ποιο νοσοκομείο; Ποια κλινική; Στο σπίτι πήγαν. Και μάλιστα, ο τυφλός έριξε και έναν υπνάκο. Όχι που θα κάτσει να σκάσει.
Τέλος πάντων, ακολουθούν κάμποσες σκηνές οι οποίες εάν δεν υπήρχαν δεν θα έλειπαν σε κανένα, το έργο έχει μπει σε ένα μοτίβο πιο βαρετό και από τα ντοκιμαντέρ όπου ο κυνηγός περιμένει στην ίδια στάση τρεις ώρες το θήραμα, και εκεί που λες μάπα μέχρι τώρα η ταινία, άντε να αρχίσει η δράση, ξεκινούν τα χειρότερα.
Τυφλώνεται το μισό σύμπαν σε χρόνο dt, μπουζουριάζουν κάμποσους τυφλούς σε ένα εγκαταλελειμμένο σανατόριο στο μισό χρόνο από αυτόν του dt, και ξεκινά μία παράνοια, ένα –ότι ήθελα έγραφα-, μια κατάσταση τόσο tragic (για να είμαστε και στο πνεύμα της εποχής) που δεν περιγράφεται. Ούτε γιατροί, ούτε νοσοκόμες, μόνο κάτι κρεβάτια και οι τυφλοί. Είχανε όμως τηλεόραση. Ναι, και τηλέφωνο. Την τηλεόραση τη σπάσανε (εν μέρει λογικό), το τηλέφωνο ούτε που το αγγίξανε. Λες και πριν  τυφλωθούν δεν είχαν ζωή, ούτε συγγενείς, ούτε φίλους. Ούτε ένα χρυσόψαρο να πάρουν τον γείτονα να του πουν να το ταΐζει όσο θα λείπουν. Τίποτα. Ευτυχώς που τυφλώθηκαν ένα πράμα και συναναστράφηκαν με άλλους ανθρώπους.
Εκτός από τον πρωταγωνιστή. Α, αυτός άλλος άνθρωπος. Γιατρός. Αυτός είχε και γυναίκα, η οποία μάλιστα πήγε μαζί του. Και είναι τώρα σε ένα ξεχασμένο κτίριο κάτι δεκάδες τυφλοί που περιφέρονται πέρα δώθε και μια ξανθιά που βλέπει κανονικά και ζουν έτσι όλοι μαζί μέσα στη βρώμα, χωρίς να αναρωτιούνται το γιατί. Υπομένουν στοργικά ότι μ@#$%^α κατέβει στο κεφάλι του σεναριογράφου – και του κατέβηκαν πολλές – και εσύ κάθεσαι και σκέφτεσαι «δεν μπορεί, κάπως θα το σώσει στο τέλος...
Και όμως μπορεί. Και η βλακεία πάει και έρχεται. Η ξανθιά, η οποία, το τονίζω, βλέπει, τραβάει το δικό της γολγοθά, στο ρόλο της οσίας Γεννήθηκα Ηλίθια Και Ηλίθια Θα Πεθαίνω. Κάπου εδώ, δύο τυφλοί κουμαντάρουν - και μιλάμε για τραγικές καταστάσεις - καμιά τριανταριά άλλους τυφλούς και μια που βλέπει. Και αυτοί οι τριανταριά με την τύπισσα που, δεν ξέρω εάν έχει γίνει κατανοητό, – ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ-, υπομένουν τα πάντα περιμένοντας, τώρα τι, θα σας γελάσω.
Η ταινία από εκεί και πέρα κερδίζει σε όλες τις κατηγορίες, όλα τα χρυσά βατόμουρα του κόσμου. Και όσα έχουν δοθεί μέχρι σήμερα και όλα όσα θα δίνονται από εδώ και πέρα μέχρι να καταργηθεί ο θεσμός. Και κανονικά πρέπει να καθιερωθούν και άλλα αντίστοιχα βραβεία ειδικά για αυτήν την ταινία. Βασικά, για μένα, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και οι περισσότεροι από τους ηθοποιούς πρέπει να μπουν φυλακή. Και να πληρώσουν και πρόστιμο. Χοντρό. Να τους τα πάρουν όλα! Έτσι, για το release.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου